Ο Νικόλας Ανδρικόπουλος, είναι από τους πολύ αγαπημένους μου εικονογράφους. Και σε αυτό το βιβλίο υπογράφει και την εικονογράφηση και το κείμενο. Ο ήρωας της ιστορίας, ο κύριος Λάζαρος Εαυτούλης, ζει ανέμελος στην υπέροχη χώρα του «Τιμενοιαζειεμένα». Μια μέρα, παρκάρει "για λίγο" βέβαια, το αυτοκίνητό του μπροστά σε μια ράμπα, προκειμένου να μπει σε ένα κατάστημα και να αγοράσει καινούργια παπούτσια. Το "λίγο" βέβαια έγινε πολύ, αλλά "τιμενοιαζειεμένα που κάποιοι πρέπει να κινηθούν με καροτσάκι, εγώ έχω τα ποδαράκια μου και είμαι μια χαρά", σκέφτεται ο κύριος Λάζαρος. Καθώς όμως βγαίνει από το κατάστημα, «θες οι σόλες των καινούργιων παπουτσιών του, θες η χαρά του, θες η βιασύνη του, θες οι λείες πλάκες του πεζοδρομίου, τον έκαναν να γλιστρήσει σε μία πτώση που φαινόταν ατελείωτη, σχεδόν εφιαλτική…» Όταν τελικά προσγειώνεται θα βρεθεί στο πιο παράξενο μέρος που είχε δει ποτέ: στην «Τροχήλατη Δημοκρατία του Μπορώ»! Εκεί δεν υπήρχαν ούτε πεζοδρόμια, ούτε αυτοκίνητα, ούτε θόρυβος, και οι άνθρωποι ήταν ήρεμοι και χαμογελαστοί, μόνο που κυκλοφορούσαν όλοι... σε καροτσάκια!
Ο κύριος Λάζαρος θα καταλάβει, πως είναι να μην μπορείς να πας εκεί που θέλεις, και πως ο όρος "κανονικότητα" είναι κάτι πολύ σχετικό τελικά! Θα καταλάβει πως είναι να ζεις μέσα σε ένα κόσμο που δεν έχει φτιαχτεί
και για σένα και πόσο ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, είναι το θεμέλιο κάθε "Δημοκρατίας των Όλων". Το βιβλίο ο συγγραφέας το αφιερώνει σε όσους αναζητούν τρόπο,
γιατί τους εμποδίζουν, να πάνε απέναντι, να πάνε πάρα πέρα, να πάνε αλλού…
Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου