Όλα όσα χρειάζομαι να ξέρω, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο.

Ένα βιβλίο "που ξεχειλίζει από την ίδια την ουσία της ζωής και τη σημασία που υπάρχει ακόμα και στις πιο μικρές λεπτομέρειες". Ένα βιβλίο που μας αποκαλύπτει ότι η oμορφιά της ζωής, βρίσκεται στα απλά και καθημερινά και μας κάνει να γυρίσουμε πίσω στις βασικές γνώσεις, τη βάση της ζωής μας, σε όλα αυτά που μάθαμε στο νηπιαγωγείο:  την αγάπη, την συντροφικότητα, το μοίρασμα, την τόλμη, το αληθινό γέλιο, το τραγούδι, την συμπάθεια, το παιχνίδι, τη συμπαράσταση, τη χαρά, το σεβασμό...
"Αυτά που μαθαίνουμε στο νηπιαγωγείο εμφανίζονται ξανά και ξανά στη ζωή μας όσο ζούμε. Σε πολύ πιο σύνθετες, πολυσύλλαβες μορφές σίγουρα. (...)Η ζωή μας εξετάζει συνέχεια για να βλέπει αν έχουμε καταλάβει και εφαρμόσει αυτά που διδαχτήκαμε εκείνη την πρώτη σχολική χρονιά.(...). Αν πραγμτικά πραγματικά το έμαθες και το ασκείς, τότε όλα τα υπόλοιπα που χρειαζόσουν να μάθεις, έχουν γερό θεμέλιο (...)."

Μια μικρή γεύση από το βιβλίο....


(...) τα όνειρα είναι πιο ισχυρά από τα γεγονότα,
η ελπίδα θριαμβεύει έναντι της πείρας(...)
η αγάπη είναι πιο δυνατή απ' το θάνατο.



Οι λιμνούλες (της βροχής) υπάρχουν σαν τεστ για το αν μπορείς να μείνεις παιδί για όσο περισσότερο γίνεται...

"Φτου ξελευτερία!" Τα παιδιά έξω στο δρόμο φωνάζουν την κραυγή που λέει: "Βγείτε όλοι όπου κι αν βρίσκεστε.Το παιχνίδι ξαναρχίζει." Και ο ίδιο λέω κι εγώ. Σε όλους αυτούς που έχουν κρυφτεί υπερβολικά καλά: Άσε να σε βρούν μικρέ! Φτου ξελευτερία.


"Δεν μπορείς να αποκτήσεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά κάποτε αν προσπαθήσεις, ίσως ανακαλύψεις ότι μπορεί να αποκτήσεις αυτό που χρειάζεσαι."

Αυτά τα πράγματα έρχονται στο νου την εποχή του χρόνου που τα παιδιά αποφοιτούν προς το επόμενο στάδιο των πραγμάτων. Από το λύκειο, από το κολέγιο, από τη φωλιά του γονιού. Τι θα τους δώσουμε σε αυτές τις περιστάσεις; Φαντασία, μια σπρωξιά προς τα έξω και προς τα πάνω, μια ευλογία.

"Κάνε υπομονή. Με τον καιρό μπορεί να γίνεις καλύτερος από όσο νομίζεις ότι είσαι. Έχε τα μάτια σου ανοιχτά. Μην κρίνεις. Γίνε χρήσιμος."

(...) οι κάτοικοι των Νησιών του Σολομώντα μπορεί να έχουν κάποιο δίκιο. Το να φωνάζεις σε ζωντανά πλάσματα, πράγματι συντελεί στο να σκοτωθεί το πνεύμα τους. Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει-και καρδιές επίσης.

"Δεν μπορούμε να κάνουμε μεγάλα πράγματα. Μόνο μικρά πράγματα με μεγάλη αγάπη."

(μιλώντας πριν στο κείμενο για ένα νέο και βελτιωμένο απορρυπαντικό ρούχων)...Αν γίνονταν να σκεφτούν οι ειδικοί της επιστήμης κάτι για να τα απομακρύνει (τα περιττώματα) και από τα μυαλά μας! Ένα φλιτζάνι αναβράζοντος διορθωτικού που θα αφαιρεί τη βρομιά από τη ζωή μας, θα μαλακώνει τη σκληρότητα μας, θα προστατεύει τα εσωτερικά μας μέρη, (...) θα μας κάνει καλούς και γλυκούς.(...)Ελπίζω κι εγώ να γίνω Νέος και Βελτιωμένος κάποια μέρα.


Όλα όσα χρειάζομαι να ξέρω, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο.
Συγγραφέας: Robert Fulghum
Εκδόσεις: Λιβάνη

Σχόλια