Ένα αστέρι για μένα...

Tο βιβλίο αυτό βρίσκεται εδώ και λίγο καιρό στο ράφι της βιβλιοθήκης μου.
Λίγο η δουλειά, λίγο η ανέμελη διάθεση του καλοκαιριού, με έκανε να μην αποφασίζω να το διαβάσω.Ήξερα ότι πραγματεύεται το δύσκολο θέμα της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου και
συνεχώς ανέβαλα το διάβασμά του.
Κάποιες φορές όμως, τα πράγματα μοιάζει να έχουν τη δική τους ανεξάρτητη βούληση.
Πριν μερικές μέρες, χάσαμε μια φίλη, νέα, με δυο πολύ μικρά παιδιά. Δεν ήταν ξαφνικό, όμως πάντα ο θάνατος ξαφνιάζει...Ίσως γιατί πάντα η ζωή ελπίζει...
Είμαστε άραγε ποτέ προετοιμασμένοι να χάσουμε κάποιον που αγαπάμε;

Άνοιξα το βιβλίο το ίδιο βράδυ...Το διάβασα...με συγκίνησε πολύ...
Η ιστορία της μικρής Νεφέλης που χάνει τη γιαγιά της και μένει με μια καρδιά γεμάτη θλίψη να αντικρίζει την άδεια πολυθρόνα της μου φάνηκε τόσο οικεία...Ίσως γιατί η απώλεια του παππού και της γιαγιάς είναι μια απώλεια που οι περισσότεροι έχουμε βιώσει σαν παιδιά, αλλά είναι και η πρώτη μας επαφή με το σκληρό πρόσωπο του χρόνου.
Στη ιστορία, η γιαγιά έχει προσπαθήσει να προετοιμάσει την Νεφέλη για το γεγονός του θανάτου. Γλυκά αλλά αληθινά: αυτούς που παίρνουν τα πεφταστέρια μαζί τους στον ουρανό, δεν θα τους έχουμε ξανά κοντά μας, αλλά πάντα θα λάμπουν μέσα στην καρδιά μας, της είχε πει.

Το κλειδί για την αντιμετώπιση της απώλειας, δεν είναι το ψέμα, ούτε η άρνηση. Είναι η μνήμη!
Και σε αυτό ακριβώς το τόσο αληθινό και παρήγορο στοιχείο, εστιάζει με τρυφερότητα και ευαισθησία το βιβλίο. Είναι η μνήμη που μετουσιώνει τον πόνο σε κουράγιο και το δάκρυ σε ελπίδα.
Είναι η θύμηση που κρατά ζωντανούς τους ανθρώπους στην καρδιά μας. Είναι η αγάπη μας που δεν αφήνει τη μνήμη να ξεθωριάσει... Και έτσι μπορεί η Νεφέλη να χαμογελάσει ξανά, μπορεί η μητέρα της να πάρει τη θέση της γιαγιάς στην πολυθρόνα και μπορεί η ζωή να συνεχίσει το αδιάκοπο διάβα της...

Ξέρω πως ο αληθινός πόνος είναι βουβός. Και ότι οι λέξεις χάνουν το νόημα τους μπροστά στο θάνατο. Ελπίζω όμως ότι, μόλις οι δικοί της βρουν ξανά λίγο από το κουράγιο τους, η ιστορία της Νεφέλης θα φωτίσει τις καρδιές των δυο μικρών αγοριών που άφησε πίσω της η Γιάννα.

....Καληνύχτα αστέρι!


Συγγραφέας: Βασίλης Κουτσιαρής & Γιάννης Διακομανώλης
Εικονογράφος: Ελίζα Βαβουρή
Εκδόσεις: Παρρησία


Σχόλια