Και νάτη να δοκιμάζει στους μικρούς της ώμους, την καινούργια της τσάντα, τόσο χαρούμενη που θα πάει στο "μεγάλο" σχολείο.
Και να΄ μαστε κι εμείς, να την κοιτάζουμε, έτοιμη να ανοίξει τα φτερά της, να ανακαλύψει τον κόσμο πέρα από την αυλή του σπιτιού μας, πέρα από τα λόγια, τα ταξίδια, τα βιβλία μας...
Να δει πως κοιτάνε τον κόσμο άλλα μάτια, πως μοιάζει ο μικρός της κόσμος, ο εαυτό της, μέσα από τα μάτια των άλλων. Να αρχίσει το δικό της συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο.
Και σκέφτομαι, η Α' Δημοτικού δεν ανοίγει μόνο ένα νέο παράθυρο στον κόσμο για τα παιδιά.
Ανοίγει και μια πόρτα. Αυτή της εμπιστοσύνης.
Στα παιδιά και στους εαυτούς μας.
Σε ό,τι δώσαμε και σε ό,τι πήραμε.
Σε όση αγάπη μοιραστήκαμε.
Σε όλα αυτά που μας δένουν και μας κάνουν οικογένεια.
Και σίγουρα μια πόρτα που ανοίγει, αφήνει ένα κενό, σε ό,τι πριν έμοιαζε συμπαγές, ασφαλές, αδιάρρηκτο...και αυτό γεμίζει αγωνία εμάς τους γονείς, ίσως και τα παιδιά.
Απ΄την άλλη όμως, μια πόρτα που ανοίγει, μεγαλώνει τον ορίζοντα για να κοιτάξει ένα παιδί, να κινηθεί, να δημιουργήσει, να ανακαλύψει νέους προορισμούς του μυαλού και του χάρτη...γιατί όχι να τους ανακαλύψουμε ή να τους ξαναεπισκεφτούμε κι εμείς μαζί του.
Έτσι λοιπόν, στις 11 του Σεπτέμβρη θα ανοίξουμε την πόρτα του σπιτιού και της καρδιάς μας και θα την πάμε στο νέο της σχολείο.
Θα την πάμε στο σχολείο και θα της αφήσουμε το χέρι.
Θα εμπιστευτούμε τους εαυτούς μας και ό,τι προσπαθήσαμε να της μάθουμε.
Θα εμπιστευτούμε τους δασκάλους της.
Θα εμπιστευτούμε τους φίλους που θα διαλέξει.
Θα την εμπιστευτούμε!
Θα εμπιστευτούμε τα φτερά της και θα είμαστε εκεί να την ενθαρρύνουμε να κατακτά νέες κορυφές, στο συναρπαστικό ταξίδι που μόλις ξεκινά...στον μαγικό κόσμο της γραφής, των γνώσεων, των λέξεων...
Στα νέα της ταξίδια λοιπόν...και στα νέα συναρπαστικά "λεξ-ίδια" που την περιμένουν...
...Αλλά για αυτά θα σας μιλήσω μια άλλη φορά...πολύ σύντομα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου