¨Ενας δράκος...μα ποιος δράκος; (θεατρική παράσταση)

Η νέα παράσταση του θεάτρου Πόρτα, προσκαλεί μικρούς και μεγάλους να απαντήσουν σε αυτό ακριβώς το ερώτημα. Η Ξένια Καλογεροπούλου και ο Θωμάς Μοσχόπουλος διασκευάζουν με μεγάλη επιτυχία το έργο του Ευγένιου Σβαρτς "Ο Δράκος". Μια διασκευή που επιτρέπει στα παιδιά να παρακολουθήσουν μια ιστορία που ακολουθεί τη φόρμα του κλασσικού παραμυθιού, δράκος, γενναίος ιππότης, αρχοντοπούλα, μα που σε καμιά περίπτωση δεν είναι εύκολη ή ακόμα περισσότερο προβλέψιμη.
Η ιστορία είναι γεμάτη μεταφορές, προσωποποιήσεις, ερωτηματικά, θαυμαστικά και πολλά αποσιωπητικά, κτλ κτλ που λέει και ο γάτος αφηγητής της ιστορίας μας.
Ένα παραβολικό παραμύθι για το δράκο της εξουσίας. Αυτό το τρομερό, ανθρωπόμορφο θηρίο που αποκτηνώνει πρώτα τον άνθρωπο που την φέρει και έπειτα και τους ανθρώπους κάτω από αυτόν. Ένα θηρίο που γεννά την αλαζονεία στον ηγέτη, και καλλιεργεί με επιμέλεια  την υποταγή, το βόλεμα, το ψέμα, την ανελευθερία, στις καρδιές των υπηκόων. Αυτό το τρομερό δράκο που αλλάζει δέρμα, αλλά δεν αλλάζει συνήθειες. Αλλάζει πρόσωπα, αλλά δεν αλλάζει ψυχή.
Ένας δράκος που του μοιάζουμε και μας μοιάζει. Ένας δράκος που μας αξίζει και του αξίζουμε. Ένας δράκος που επιλέγουμε και μας επιλέγει. "Καλύτερα να έχεις το δικό σου δράκο, παρά να σου κουβαληθούν τίποτα ξένοι", και "πάντα χρειάζεται ένας δράκος να σε προστατεύει από τους άλλους δράκους", λένε οι κάτοικοι της καστροπολιτείας, που εξαγοράζουν την επίπλαστη ηρεμία της καθηεμρινότητας τους, αδιαφορώντας ή καλύτερα έχοντας συνηθίσει να πληρώνουν φόρο αίματος.
Ένας δράκος που γεννήθηκε από τον πόλεμο, από την καταστροφή, και που κανείς δεν θυμάται πότε και πως βρέθηκε να εξουσιάζει την καστροπολιτεία. Κανείς δεν θυμάται και κανείς δεν θέλει να θυμάται...Όλοι σκύβουν το κεφάλι και κοιτούν η δουλειά τους. "Γιατί όταν είσαι βολεμένος στα ωραία σου και στα ζεστά σου, κρατάς το στόμα σου κλειστό."  Όλοι αυτό κάνουν...Μόνο τα παιδιά αναρωτιούνται ακόμα...μόνο εκείνα απορούν...μόνο εκείνα έχουν θάρρος να που αυτό που σκέπτονται...έστω κι αν οι μεγάλοι σπεύδουν να τους πουν να σωπάσουν, να χαμηλώσουν το κεφάλι, κτλ κτλ...
Η ιστορία παίζει με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο με τις έννοιες της μνήμης και της αλήθειας. Δεν έχει σημασία τι στ' αλήθεια συμβαίνει, αλλά τι μας λένε ότι γίνεται, πως οι αρμόδιοι κάθε εποχής ερμηνεύουν τα γεγονότα. Αυτό που νιώθεις στο πετσί σου είναι παρανόηση, αν ακούσεις προσεκτικά "τα νέα" θα διαπιστώσεις, ότι αυτό που ζεις δεν το ζεις το φαντάζεσαι. Και αυτό που θυμάσαι δεν έγινε όπως το θυμάσαι, αλλά όπως εξυπηρετεί την εξουσία, το δράκο, τον παλιό και τον νέο. "Εδώ έφτασα να πιστεύω ο ίδιος τα ψέμματα που λέω", παραδέχεται ο νέος κυβερνήτης της καστροπολειτίας...

Και ο τρυφερός, ο ονειροπόλος ιππότης Λανσελότος που σκότωσε το δράκο και παραλίγο να πεθάνει;  Θα επιστρέψει; Και πως θα επιστρέψει; Θα καταφέρει να διώξει μακριά το νέο δράκο, ή θα τον δει να γεννιέται μέσα του; Μπορεί το κυνήγι του δράκου να γεννήσει ένα νέο δράκο; Και μπορεί άραγε η αδηφάγα εξουσία να εξαγνιστεί βαφτιζόμενη στο όνομα της αγάπης της ελευθερίας, του καλού κτλ κτλ...
Βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον το σκηνοθετικό εύρημα με το πανί που καλύπτει την σκηνή και που δίνει τη δυνατότητα στους ήρωες να αναδύονται ή να καταδύονται μέσα σε αυτό κατά τη διάρκεια του έργου...να κρύβονται και να κρύβουν...να ξεπροβάλλουν δειλά ή να τολμούν να βγουν ολόκληροι στη σκηνή...να κρύβουν τα μέλη τους, όπως κρύβουν τις σκέψεις και συναισθήματα τους...να είναι μισοί άνθρωποι...αφού έχουν καταδικάσει το πνεύμα τους σε σιωπή...
Μέχρι το τέλος της παράστασης, που οι ηθοποιοί ζητούν από το κοινό τους να μαντέψει, να γράψει το τέλος αυτής της ιστορίας, πίστευα ότι τα μικρά παιδιά δεν θα ήταν σε θέση να καταλάβουν τα βαθύτερα νοήματα του έργου. Μέχρι που άκουσα μια φωνούλα μπροστά το μικρόφωνο να λέει: "όποιος γίνεται αρχηγός, γίνεται κακός". Τα παιδιά δεν σταματούν ποτέ να σε εκπλήσσουν! Σε κάθε περίπτωση, το χιούμορ του κειμένου, οι αστείες ατάκες, οι  φωτισμοί της σκηνής  σε συνδυασμό με τα πρωτότυπα κοστούμια, διεγείρουν τις αισθήσεις τους και κρατούν ακέραιο το ενδιαφέρον τους.

Γλυκιά έκπληξη στο διάλειμμα μας περίμεναν κεράσματα και γλυκά χαμόγελα από το Ζαχαροπλαστείο Φύσις.

Θέατρο Πόρτα
Μεσογείων 59, Αθήνα 11526
τ: 210-7711333, 210-7780518
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Διασκευή: Ξένια Καλογεροπούλου-Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ
Φωτισμοί: Σοφία Αλεξιάδου
Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Παναγιώτης Φλατσούσης
Βοηθοί Σκηνογράφου: Πολυάννα Βλατή, Γεωργία Τσίπουρα
Φωτογραφίες/Τρέηλερ: Πάτροκλος Σκαφίδας

Με τους: Σωκράτη Πατσίκα, Τιμόθεο Θάνο, Μιχάλη Μιχαλακίδη, Μάνο Γαλάνη, Ειρήνη Μπούνταλη, Παντελή Βασιλόπουλο, Ελένη Βλάχου, Τάσο Δημητρόπουλο

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Σάββατο 17.00
Κυριακή 11.00

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό εισιτήριο 10 ευρώ
Ανέργων 8 ευρώ





Σχόλια