Το ευχόδεντρο

Η Κάθριν Απλεγκέιτ, γράφει μια τρυφερή, συγκινητική ιστορία για τη ζωή των ανθρώπων και τη μοίρα των δέντρων. Για τις ρίζες της μνήμης και τη δύναμη μιας ευχής. Για όσα περνούν και αφήνουν το σημάδι τους και για τα σημάδια που διώχνουν μακριά.

Αφηγητής της ιστορίας είναι ο Ρεντ, μια κόκκινη βελανιδιά, που μπορεί να μην ξέρει να λέει αστεία, αλλά σίγουρα ξέρει να λέει ιστορίες. Ο Ρεντ βρίσκεται ριζωμένος στην γειτονιά για πάνω από δυόμιση αιώνες. Έχει δει και έχει ακούσει πολλά. Έχει δει ανθρώπους να έρχονται και να φεύγουν, ανθρώπους να γεννιούνται και να πεθαίνουν. Έχει δει τους ιδιοκτήτες των δυο σπιτιών που βρίσκονται απέναντί του να αλλάζουν.

Μα κυρίως ο Ρεντ έχει γίνει ο αποδέκτης των πιο κρυφών επιθυμιών τους. Μια φορά το χρόνο οι άνθρωποι της περιοχής αφήνουν στα κλαδιά του τις ευχές τους. Ευχές σπουδαίες, αστείες, καθημερινές, πόθους κρυφούς, επιθυμίες βαθιές.

Ο Ρεντ είναι από μονός του ένας ολόκληρος κόσμος. Όχι μόνο γιατί έχει δει πολλά, αλλά γιατί φιλοξενεί στα κλαδιά του ένα ολόκληρο κόσμο. Μια γειτονιά από ζώα που κανονικά δεν θα έπρεπε να μπορούν να ζουν μαζί. Σε κάνει να σκέφτεσαι πως αν η φύση καταφέρνει να νικήσει το φυσικό ένστικτο, μπορεί και ο άνθρωπος να νικήσει τις δοτές προκαταλήψεις του. 

Ο Ρέντ αισθανόμενος ότι η ζωή τους πλησιάζει στο τέλος, θα θελήσει να πάει κόντρα στη φύση του, στην ακίνητη, αμίλητη φύση του και να προσπαθήσει να πραγματοποιήσει μια τελευταία ευχή. Την ευχή ενός μιρκού κορίτσιού, που του θυμίζει ένα άλλο, που δεκάδες χρόνια πριν του είχε πρώτο εκμυστηρευτεί την κρυφή επιθυμία του. Φύση και άνθρωπος σε μυστική συνομιλία, μια επικοινωνία που ξεπερνά τις λέξεις και ανοίγει την ψυχή στο θαύμα.

Με τρόπο θαυμαστό λοιπόν, η ιστορία παίρνει απρόσμενη τροπή και ενώ ο κόσμο συνεχίζει να γυρνά με τον ίδιο τρόπο, ο Ρέντ καταφέρνει να έχει τη δική του προσωπική συμβολή στην αλλαγή που επιθυμεί να συμβεί στην καθημερινότητα της μικρής του γειτονιάς. Καταφέρνει να εμπνεύσει και να θυμίσει στους ανθρώπους πως ότι περνά δεν χάνεται, μα χαράσσεται με τρόπο μυστικό σαν δακτύλιος στις ψυχές τους, να μετρά όχι τα χρόνια, μα τις μνήμες.

Η συγγραφέας καταφέρνει με τρόπο απλό και καθόλου διδακτικό, να μιλήσει για σπουδαία θέματα, όπως ο σεβασμός της φύσης, η διαφορετικότητα, η ομορφιά της συνύπαρξης, η δύναμη της πίστης, η σπουδαιότητα της φιλίας, η αναγκαιότητα της ακρόασης της εσωτερικής μας φωνής, της διαρκούς σύνδεσής μας με τη ρίζα της ανθρωπιάς μας.

Μια υπέροχη ιστορία με ένα σίγουρα αξιαγάπητο, σοφό, αφηγητή. 

 Συγγραφέας: Κάθριν Απλγκέιτ

Μετάφραση: Σέβυ Σπυριδογιαννάκη

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σειρά: Μικρή Πυξίδα