tag:blogger.com,1999:blog-56034712764447604882024-03-17T12:16:00.552+02:00Αγαπημένα παιδικά βιβλία......παράθυρο στη φαντασία των παιδιών και στη χαμένη αθωότητα των μεγάλων.Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.comBlogger938125tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-88849841753963121712024-03-15T19:09:00.004+02:002024-03-15T20:18:10.460+02:00Ευχαριστώ<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1kutDmv2Kayiyjzaz_R3r8KEpgfpWapFi29swzNVfBeXOuVIFcc8LuEPCawfP0_x230q0ZUDgd26BYAdezEQp1jYo6TalZUOpkpD7Cpb2PdS5aehaHMnb8uc-CgF3zpbgrME_WG1_ydWbbW4_PAhAecSHqtEXDs0CE-bozV_9csqk9jFOZIQX1zjE-XM/s591/12664-EYXARISTO.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="591" data-original-width="504" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1kutDmv2Kayiyjzaz_R3r8KEpgfpWapFi29swzNVfBeXOuVIFcc8LuEPCawfP0_x230q0ZUDgd26BYAdezEQp1jYo6TalZUOpkpD7Cpb2PdS5aehaHMnb8uc-CgF3zpbgrME_WG1_ydWbbW4_PAhAecSHqtEXDs0CE-bozV_9csqk9jFOZIQX1zjE-XM/s320/12664-EYXARISTO.jpg" width="273" /></a></div><div style="text-align: justify;">" Και είναι πάντα έτσι το ξέρετε: όχι εκείνος που δίνει, μα εκείνος που δέχεται κάνει την πιο μεγάλη προσφορά."</div><p></p><p></p><p style="text-align: justify;">Το βιβλίο του υπέροχου Jarvis, μου έφερε στο μυαλό τα παραπάνω λόγια του Christian Bobin. Και πόση αλήθεια έχουν! </p><p style="text-align: justify;">Στο νέο του βιβλίο ο βραβευμένος συγγραφέας και εικονογράφος, μας ανοίγει έναν κόσμο ευγνωμοσύνης. Έναν κόσμο καλοσύνης, ένα κόσμο θαυμάτων. Όχι γιατί συμβαίνουν σε αυτόν εξωφρενικά πράγματα, αλλά γιατί το ίδιο το δώρο της ζωής, της φύσης, της συνύπαρξης, είναι ένα εξωφρενικό δώρο.</p><p style="text-align: justify;">Και τα δώρα αυτά είναι εκεί. Κάθε μέρα. Για όλους (σχεδόν).</p><p style="text-align: justify;">Η ευεργεσία του ήλιου, ενός φρούτου, ενός φίλου δίποδου ή τετράποδου, της βροχής, των χρωμάτων, ενός βιβλίου, των καθημερινών συνηθειών, ενός κήπου, της δροσιάς της θάλασσας, της μουσικής, μιας βαθιάς ανάσας, όλων όσων φτιάχνουν το σκηνικό της ζωής μας, της γεμάτης με όσα αγαπάμε και όσα φοβόμαστε, με όσα μας ενώνουν και όσα μας κάνουν μοναδικούς, είναι εκεί. Είναι πάντα εκεί για όλους. Η προσφορά γίνεται. Μα ποιοι γίνονται στ' αλήθεια αποδέκτες της; Ποιοι αντιλαμβάνονται τη ζωή, σε όλες τις εκφάνσεις της σαν δώρο; Ποιοι νιώθουν ευγνώμονες για αυτό το δώρο; Για όλα τα δώρα. </p><p style="text-align: justify;">Το βιβλίο του Jarvis μας μιλά για την ευγνωμοσύνη. Για την κατανόησή της, ως αποδοχή της καλοσύνης που υπάρχει στον κόσμο και μας προσφέρεται. Μια καλοσύνης που βρίσκεται έξω από εμάς και που η αποδοχή της λειτουργεί ως ευχαριστία, αλλά και ως αυτοπραγμάτωση. Αναγνωρίζουμε την ευεργεσία και ταυτόχρονα τους εαυτούς μας άξιους να την αποδεχθούν και να την ανταποδώσουν. Όχι γιατί είναι απαραίτητο, αλλά γιατί η αίσθηση αυτή μας ξεχειλίζει. </p><p style="text-align: justify;">Η ευγνωμοσύνη είναι χαρακτηριστικό των μεγαλόψυχων ανθρώπων. Αυτών που δίνουν, μα και δέχονται απλόχερα. Αυτών που μέσα στη συννεφιά θα διακρίνουν τον ήλιο να τους κρυφοχαμογελάει και μέσα στους νερόλακκους της βροχής, την αφορμή για παιχνίδι. </p><p style="text-align: justify;">Όλα είναι δοσμένα, αλλά δεν είναι αυτονόητα. Όλα είναι εκεί αν έχεις μάτια να τα δεις, καρδιά και χρόνο να τα νιώσεις. Όλα είναι δώρο. Το κάθετι. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας - Εικονογράφος: Jarvis</p><p style="text-align: justify;">Μετάφραση: Μάνος Μπονάνος</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://www.epbooks.gr/shop/paidika-neanika-biblia/eikonografimena-biblia-gia-paidia/eyxaristw/" target="_blank">Παπαδόπουλος</a></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-82021189301955557382023-12-31T13:19:00.001+02:002023-12-31T13:28:41.155+02:00Η (προσ)ευχή μου για το 2024.<div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqEQN78zw4Bj1SULma4XQyppqWoRUqPwULvzwMpN7zbhtiHaRB-CxmJ5vlbaK1Gnbv7UM5WqKPD8XwHifSayrmrpygybO5GPlL18yOnTJKwZGhu9XR9ocQ5rMjMv3pUdk5OJ8xkRV7MpAdjDqCPYLDwkuo9pBibLKnvE9HMPbDXsBT1eq2lp7c-iZtcoI/s769/grass%202.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="516" data-original-width="769" height="215" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqEQN78zw4Bj1SULma4XQyppqWoRUqPwULvzwMpN7zbhtiHaRB-CxmJ5vlbaK1Gnbv7UM5WqKPD8XwHifSayrmrpygybO5GPlL18yOnTJKwZGhu9XR9ocQ5rMjMv3pUdk5OJ8xkRV7MpAdjDqCPYLDwkuo9pBibLKnvE9HMPbDXsBT1eq2lp7c-iZtcoI/s320/grass%202.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">"Σκέφτομαι εσένα. Χριστέ θεραπευτή </div><div><div style="text-align: center;">με το φωτεινό σου σάλιο </div><div style="text-align: center;">γιομάτο ήλιους, πυγολαμπίδες </div><div style="text-align: center;">και άλλες νεραΐδες </div><div style="text-align: center;"> γιατρικά ενάντια στο απαύδισμα. </div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Πάρε στο στόμα σου, Χριστέ μάγε </div><div style="text-align: center;">την ισχνή ζωή μου
και τη λίγη αγάπη που τρέμει </div><div style="text-align: center;">σφίξε το χορταράκι της ψυχής μου </div><div style="text-align: center;">στα πύρινα δόντια σου </div><div style="text-align: center;">και μάθε με να γελώ </div><div style="text-align: center;">στη μητρική σου γλώσσα." </div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;">Christian Bobin ( τίτλος: Τρίτη 28 Νοεμβρίου , </div><div style="text-align: center;">από το βιβλίο Αυτοπροσωπογραφία στο καλοριφέρ</div><div><div style="text-align: center;">credit for the photo: Adriana Duduleanu, gettyimages)</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"> Καλή χρονιά σε όλους! </div></div></div>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-48283756063205177602023-10-25T18:38:00.003+03:002023-10-25T19:07:31.214+03:00H βόμβα και ο στρατηγός<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNU6_-hReRFbxhoHskmL6Ats657iOcUi_UyogG4Vq1QW7kH0yeoCbpEdIM7aoFcHoy0OANgrKhPyhAUPwY9eRaNbAGuxGf5OwIaJJrcOoM3MQTR2hqfXH6sa_Qwn6d97lSKmkT_IcyJH5jYQ7ucDJJBqjwI_nSOI9Kuv3jau2j_Yx0zNxfzORCBi9iqfc/s3502/IMG_20231025_174243.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3502" data-original-width="2655" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNU6_-hReRFbxhoHskmL6Ats657iOcUi_UyogG4Vq1QW7kH0yeoCbpEdIM7aoFcHoy0OANgrKhPyhAUPwY9eRaNbAGuxGf5OwIaJJrcOoM3MQTR2hqfXH6sa_Qwn6d97lSKmkT_IcyJH5jYQ7ucDJJBqjwI_nSOI9Kuv3jau2j_Yx0zNxfzORCBi9iqfc/s320/IMG_20231025_174243.jpg" width="243" /></a></div>To βιβλίο πρωτοκυλοφόρησε το 1966, ενώ στα ελληνικά το έφεραν το 1989 οι εκδόσεις Γνώση. <br /><p></p><p>Πρόκειται για ένα από τα λίγα παιδικά βιβλία που έχει γράψει ο σπουδαίος συγγραφέας, πολιτικός και κοινωνικός επιστήμονας, κριτικός, πανεπιστημιακός δάσκαλος σημειωτικής Umberto Eco.</p><p>Ένα βιβλίο που σε αντίθεση με το συμβολικό, σημειωτικό, πολλαπλά ερμηνευόμενο χαρακτήρα πολλών από τα ενήλικα έργα του, διαθέτει μια ξεκάθαρη μορφή, με σαφές μήνυμα που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας.</p><p>Στην ιστορία του Στρατηγού και της βόμβας, ο Eco προσπαθεί να εξηγήσει στα πολύ μικρά παιδιά, την έννοια του ατόμου στη φυσική και πως αυτή συνδέεται με την πυρηνική βόμβα. Με λέξεις απλές και έννοιες καθημερινές, ο συγγραφέας περιγράφει όχι μόνο τον τρόπο λειτουργείας ενός τέτοιου όπλου, αλλά κυρίως τη μαζική και ανεπανόρθωτη καταστροφή που προκαλεί. Γραμμένο στην καρδιά του ψυχρού πολέμου, ο Eco καταδεικνύει με σαφήνεια, ότι δεν είναι οι νόμοι της φύσης (οι ιδιότητες του ατόμου στην προκειμένη περίπτωση) ή η ανακάλυψή τους από τον άνθρωπο, αυτό που δημιουργεί δυνητικά τον κίνδυνο πυρηνικής καταστροφής, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος ελεύθερα επιλέγει να τους χρησιμοποιεί, να τους εργαλειοποιεί προκειμένου να επιβάλει την θέλησή του. Είναι σημαντικός ο τρόπος που ο συγγραφέας περιγράφει τον τρόπο που λειτουργεί το άτομο, τη δομή του και πως αυτή προάγει την αρμονία, σε αντίθεση με τον άνθρωπο που μέσω της διάσπασης αυτής της αρμονίας, προσπαθεί να επιβάλει τη δυσαρμονία, την κακία, τον πόλεμο.</p><p>Πρωταγωνιστής ένας στρατηγός, ένα σπουδαίος στρατηγός όπως συνάγεται από την χρυσοποίκιλτη στολή του, που θησαυρίζει πυρηνικές βόμβες. Όταν όμως οι άνωτεροί του, τού παραγγέλνουν να τις χρησιμοποιήσει, δημιουργώντας τις συνθήκες ενός πολέμου, μια δυσάρεστη έκπληξη για εκείνον, αλλά ευχάριστη για τη ζωή και τους ανθρώπους στη Γη, τον περιμένει. Τα άτομα μέσα στις βόμβες, δείχνοντας ένα είδος αυτοσυνείδησης, αποφάσισαν να τις εγκαταλείψουν, και να μην γίνουν υπαίτια ενός γεγονότος που θα αφήσει πίσω του μόνο χαμό και πόνο. Έτσι όταν οι κούφιες βόμβες πέφτουν στη γη, οι άνθρωποι ανακουφισμένοι βγαίνουν από τα καταφύγιά τους και φυτεύουν λουλούδια μέσα στα άδεια τους κελύφη, ενώ ο άνεργος πια στρατηγός, θα πρέπει να βρει ένα νέο επάγγελμα, ένα επάγγελμα της ειρήνης για να ασχοληθεί. Ευτυχώς, έχει ακόμα τη χρυσοποίκιλτη στολή του! </p><p>(Είμαι σίγουρη ότι σε κάποιους, η ιστορία του Umberto Eco, θα φέρει στο μυαλό την επίσης εξαιρετική αντιπολεμική ιστορία του άλλου σπουδαίου Ιταλού συγγραφέα, του Gianni Rodari, <a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2013/10/blog-post_23.html" target="_blank">"Όταν οι καμπάνες σταμάτησαν τον πόλεμο"</a>. Και σε αυτή την ιστορία, είναι ουσιαστικά η μη αναμενόμενη αντίδραση των "ατόμων" του σιδήρου από το οποίο ήταν κατασκευασμένες οι καμπάνες, που οδήγησαν έναν πόλεμο στο τέλος του και ένα στρατηγό πολύ μακριά από τη γη! )</p><p>Αυτό που προκαλεί κατάπληξη ακόμα και σήμερα, είναι η μοναδικά αφαιρετική, μινιμαλιστική, σημειωτική εικονογράφηση του πολυβραβευμένου Evgenio Carmi. Χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολλάζ, που συνδυάζει, υφάσματα, ζωγραφική με μολύβι, χρώματα νερού και ρετρό φιγούρες, δημιουργεί ένα πολυεπίπεδο, εικαστικό σύμπαν που επιδέχεται πολλαπλές αναγνώσεις και αφήνει ελεύθερη τη φαντασία του αναγνώστη να κάνει τις δικές του αναγωγές σε νοήματα. </p><p>Το βιβλίο δεν κυκλοφορεί πια στην αγορά. Αν το "πετύχετε" σε κάποιο παλαιοβιβλιοπωλείο ή σε κάποια πλατφόρμα πώλησης μεταχειρισμένων, μην χάσετε την ευκαιρία να το αποκτήσετε. </p><p><br /></p><p><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-43868484911138590942023-09-14T18:21:00.003+03:002023-09-14T18:36:02.864+03:00 ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ’ΑΣΤΡΑ (η παράσταση)<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzCecvJt7rfNpWD5vs9iyVCpsVaFQLGopYk1LBUKevEINkdVYk8rwjdBk_v2pYF6-N47NzHFQw5k-xMXYWroAqMGrDFQCSI7uyIc48qfvcGpBKG7Y5AHUAXykCQx_X8uxp3hbCFd6Nnzf6xUtA3J7sSh2uz-FReyCONdBhDmoYhvWIGsyLAgyXX14WvI8/s816/LOGO%20SCH.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="465" data-original-width="816" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzCecvJt7rfNpWD5vs9iyVCpsVaFQLGopYk1LBUKevEINkdVYk8rwjdBk_v2pYF6-N47NzHFQw5k-xMXYWroAqMGrDFQCSI7uyIc48qfvcGpBKG7Y5AHUAXykCQx_X8uxp3hbCFd6Nnzf6xUtA3J7sSh2uz-FReyCONdBhDmoYhvWIGsyLAgyXX14WvI8/s320/LOGO%20SCH.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το έργο του Μενέλαου Λουντέμη, ενός από τους σπουδαιότερους ΄Ελληνες συγγραφείς και ποιητές</div><div style="text-align: justify;">επέλεξε κατά τη φετινή θεατρική περίοδο να φιλοξενήσει η παιδική σκηνή Μαριάννα Τόλη. Το αγαπημένο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα μεταφέρεται στη σκηνή, σε θεατρική διασκευή Σίσσυς Αλατά και σκηνοθεσία Αναστάση Δεληγιάννη. </div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο σκηνοθέτης Αναστάσης Δεληγιάννης, γνωστός από την καλλιτεχνική του πορεία, έχει αναλάβει, μαζί με ένα σύνολο δυναμικών συντελεστών, να μεταφέρει στη θεατρική σκηνή το διαχρονικό μήνυμα και την τρυφερή ματιά του αγαπημένου σε όλους Μενέλαου Λουντέμη. Η θεατρική διασκευή της Σίσσυς Αλατά παρέμεινε πιστή στα ουσιώδη νοήματα και το ύφος του συγγραφέα, χρησιμοποιώντας σε αρκετά σημεία αυτούσιο τον λόγο του.</p><p style="text-align: justify;">Το έργο παρουσιάζει ανάγλυφα τον πόθο ενός φτωχού παιδιού, του Μέλιου, να μάθει γράμματα καθώς και την προσπάθεια του να επιτύχει το στόχο του παρά τις αντίξοες κοινωνικές συνθήκες.</p><p style="text-align: justify;">Τα θεμέλια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως η αποδοχή της διαφορετικότητας, η ελευθερία της γνώμης, το δικαίωμα των παιδιών για ίση ευκαιρία στην εκπαίδευση, είναι μερικά από τα μηνύματα του έργου. </p><p style="text-align: justify;">Μία συναρπαστική ιστορία, με αναπάντεχα επίκαιρα μηνύματα, που επιτρέπει στην ελπίδα να ανθίσει.</p><p style="text-align: justify;">Ένα ταξίδι προς τη γνώση ξεκινά!</p><p style="text-align: justify;">Η ταυτότητα της παράστασης:</p><p style="text-align: justify;">Διασκευή: Σίσσυ Αλατά, Σκηνοθεσία, κινησιολογία: Αναστάσης Δεληγιάννης, Σκηνικά – Κοστούμια: Μιχάλης Σδούγκος, Μουσική σύνθεση: Αλέξανδρος Μπαζάνης, Φωτογραφίες Σχεδιασμός video: Μ21 FILMS, Motion</p><p style="text-align: justify;">Designer: Αριστοτέλης Κουρκουμπέτης</p><p style="text-align: justify;">Διανομή ρόλων (με αλφαβητική σειρά) </p><p style="text-align: justify;">Βογιατζάκης Γιάννης, Ζαχαρίου Φένια, Κατσανέας Μάκης, Μάγειρος Βαγγέλης, Μιχαλάκη Έλενα,</p><p style="text-align: justify;">Παπαδόπουλος Τζώρτζης, Παπαϊωάννου Θεοδώρα, Προβιάς Τάσος</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Πληροφορίες</p><p style="text-align: justify;">Νέο Θέατρο Βασιλάκου_Μαριάννα Τόλη</p><p style="text-align: justify;">Προφ. Δανιήλ 3, Κεραμεικός, 211 013 2002</p><p style="text-align: justify;">Πρεμιέρα: Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2023</p><p style="text-align: justify;">Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Για σχολεία, καθημερινές στις 10.00, κάθε Κυριακή για όλη την οικογένεια 15:00</p><p style="text-align: justify;">Προπώληση: Στα ταμεία του θεάτρου, τηλεφωνικά στο 211 01 32 002 ~ 005 (Καθημερινές 10:00-18:00) ,viva.gr, ομαδικές κρατήσεις στο 6944310395.</p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-86306170546936349092023-06-23T13:35:00.002+03:002023-06-26T11:00:26.785+03:00To βιβλίο με τα λάθη<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgalnMu4FRTvyEyG5ZeKd-pdLG214DU2NbhKeQ5m5sqxByOLYu8341CqpeWW2z3tpd5DcHknIvgay0mi6fIxGSyjJlBImQIzcKu_iWVyrBObZa0ZBOk2QPk5X6Ek0-6PrLaadJ7cxvrc3N9k36fQskLmYTq6SFYWg_9rTkNp9a3c2YNZzKBnp7lp9rfJEQ/s1260/p30138.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1260" data-original-width="958" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgalnMu4FRTvyEyG5ZeKd-pdLG214DU2NbhKeQ5m5sqxByOLYu8341CqpeWW2z3tpd5DcHknIvgay0mi6fIxGSyjJlBImQIzcKu_iWVyrBObZa0ZBOk2QPk5X6Ek0-6PrLaadJ7cxvrc3N9k36fQskLmYTq6SFYWg_9rTkNp9a3c2YNZzKBnp7lp9rfJEQ/s320/p30138.jpg" width="243" /></a></div><div style="text-align: justify;">Πριν μερικές εβδομάδες, είχα την τύχη να αποκτήσω ένα μεταχειρισμένο αντίτυπο του βιβλίου του Gianni Rodari, "Το βιβλίο με τα λάθη". Η συγγραφική και παιδαγωγική ιδιοφυία του Rodari, λάμπει σαν ήλιος μέσα σε αυτό το βιβλίο. </div><p></p><p style="text-align: justify;">Το βιβλίο αποτελεί μια απόπειρα του συγγραφέα να προσεγγίσει την ορθογραφία, ένα φαινόμενο που έχει ταλαιπωρήσει και ταλαιπωρεί εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, με έναν τρόπο παιγνιώδη και χιουμοριστικό. Άλλοτε με πεζό και άλλοτε με έμμετρο τρόπο, άλλοτε φανερά και άλλοτε αινιγματωδώς, τα ορθογραφικά λάθη των παιδιών, αλλά και τα κατά πολύ σοβαρότερα λάθη των μεγάλων, παρουσιάζονται με έναν τρόπο που πραγματικά αφοπλίζει τον αναγνώστη.</p><p style="text-align: justify;">Ο ίδιος αφιερώνει το βιβλίο του στους μπαμπάδες-κυρίως- μα και στις μαμάδες και στους δασκάλους, "σ όλους εκείνους που έχουν τη φοβερή υπευθυνότητα να διορθώνουν -χωρίς λάθη- τα πιο μικρά και λιγότερο βλαβερά λάθη του πλανήτη μας."</p><p style="text-align: justify;">Η παρακάτω ιστορία, είναι μια από τις πιο αγαπημένες μου, και νομίζω μια από τις πιο καθηλωτικές ιστορίες "λαθών" τούτου βιβλίου. Ας την κλείσουμε στην καρδιά μας και ας τη δεχτούμε, όσοι δεν την είχαμε διαβάσει ή ακούσει ξανά πιο πριν, σαν ένα πολύτιμο δώρο. Καλό καλοκαίρι! </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: medium;">"Ξέρω την ιστορία του πιο καλού ανθρώπου σ΄ αυτό τον κόσμο, μα δεν ξέρω αν θα σας αρέσει. Δεν πειράζει; Να σας την πω; Αρχίζω λοιπόν:</span></i></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: medium;">Τ΄ όνομά του ήταν Πρώτος κι από μικρός το΄ χε αποφασίσει:</span></i></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: medium;">- Πρώτος είναι τ΄ όνομά μου και θα γίνω πρώτος σ΄ όλα.</span></i></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: medium;">Αντίθετα ήταν πάντα τελευταίος.</span></i></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: medium;">Ήταν ο τελευταίος που φοβόταν. Ο τελευταίος που το' σκαγε. Ο τελευταίος που έλεγε ψέματα. Ο τελευταίος που έκανε κακίες. Τόσο μάλιστα τόσο τελευταίος, που δεν τις έκανε ποτέ.</span></i></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: medium;">Οι φίλοι του πάλι ήταν πρώτοι σε πολλά πράγματα. Ο ένας ήταν ο πρώτος κλέφτης της πόλης. Ο άλλος ο πρώτος αυθάδης της γειτονιάς. Ο τρίτος ο πρώτος ηλίθιος της πολυκατοικίας. Ο Πρώτος αντίθετα, ήταν ο τελευταίος που έλεγε βλακείες. Κι όταν ερχόταν η σειρά του να πει μία, έμενε σιωπηλός.</span></i></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-size: medium;">Ήταν ο πιο καλός άνθρωπος στον κόσμο, αλλά και ο τελευταίος που το έμαθε. Τόσο μάλιστα τελευταίος, που δεν το έμαθε ποτέ." </span></i></p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας:Gianni Rodari</p><p style="text-align: justify;">Εικονογράφος: Bruno Munari</p><p style="text-align: justify;">Απόδοση: Άννα Κωστάλα - Μαργαριτοπούλου</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: Τεκμήριο </p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-56406126237853351392023-05-30T09:51:00.000+03:002023-05-30T09:51:18.359+03:00Οι λύκοι μες στους τοίχους<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt6PN3Gnj59Y8uJtYmfGbFGLCw-muvQcJLmqGcBpZp5wVT2eIGziqJry-PLksQEgU-53ZlRIOPDrQP17HUdOQmmDqjmWub492Yr1Jc9rAkMMuKlBP0NX8egMtYWJC-o_iu3svxZmKYNnAz6hREsNPdGGvWC1mmQr0w7Wkh0HCmEt317qM292fJlXD7/s1447/wolves-greek-cover.M.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1447" data-original-width="1447" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt6PN3Gnj59Y8uJtYmfGbFGLCw-muvQcJLmqGcBpZp5wVT2eIGziqJry-PLksQEgU-53ZlRIOPDrQP17HUdOQmmDqjmWub492Yr1Jc9rAkMMuKlBP0NX8egMtYWJC-o_iu3svxZmKYNnAz6hREsNPdGGvWC1mmQr0w7Wkh0HCmEt317qM292fJlXD7/s320/wolves-greek-cover.M.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Σίγουρα πρόκειται για ένα από τα πιο παράξενα, σκοτεινά, άγρια, παιδικά βιβλία που έχω διαβάσει. Και είναι όλα αυτά που το κάνουν τόσο ξεχωριστό. Ένα βιβλίο πολλών και πολλαπλών αναγνώσεων, που όσο και αν πιστεύεις ότι το έχεις κατανοήσει, πάντα έχεις την αίσθηση ότι κάτι σου διαφεύγει.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Και μάλλον δεν αφήνει τυχαία αυτή την αίσθηση. Η ιστορία παίζει σε όλα τα επίπεδα με αυτό που βλέπεις και αυτό που φαντάζεσαι, αυτό που ξέρεις και αυτό που σου έχουν μάθει να κοιτάς, αυτό που κατανοείς και αυτό που αρνείσαι να καταλάβεις, αυτό που φαίνεται και αυτό που είναι. Ισορροπεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία, την βεβαιότητα και την εικασία, το αντιληπτό και το διαισθητικό, με έναν τρόπο που πάντα αφήνει ένα κενό, μια χαραμάδα, μια τρύπα στον τοίχο της βεβαιότητας - ή της αβεβαιότητας- για να χωθείς, να κρυφτείς εκεί μέχρι η καταιγίδα να περάσει, ή μέχρι αυτή να φανεί για να την καβαλήσεις. </div><p></p><p style="text-align: justify;">Διαβάζοντας την ιστορία ξανά κα ξανά, σκέφτομαι πως αν ήθελα με δυο λόγια να την περιγράψω θα χρησιμοποιούσα την ελληνική παροιμία " φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη". Μόνο που σε αυτή την ιστορία οι ρόλοι δεν είναι ξεκάθαροι και ο καθένας μπορεί να επιλέξει την προβιά του Γιάννη ή του θεριού κατά πως το απαιτούν οι συνθήκες.</p><p style="text-align: justify;">Η ιστορία σε γενικές γραμμές απλή: ένα κορίτσι, η Λούσυ που ακούει θορύβους μέσα στους τοίχους του σπιτιού της, είναι πεπεισμένη ότι πρόκειται για λύκους, ενώ όλα τα άλλα μέλη της οικογένειάς της την αμφισβητούν, όχι γιατί δεν ακούν τους ήχους, αλλά γιατί τους αποδίδουν σε πιο ακίνδυνα πλάσματα, αρουραίους, ποντίκια ή νυχτερίδες. Αποκλείεται λένε, να είναι λύκοι, γιατί αν οι λύκοι βγουν από τους τοίχους, όλα θα τελειώσουν. "Ποιος το λέει αυτό;" ρωτάει η Λούσυ τους δικούς της. "Μα όλοι το λένε!" θα της απαντήσουν.</p><p style="text-align: justify;">Ξεκινώντας από την παραδοχή ότι σε κανέναν δεν φαίνεται παράξενο, παρά μόνο εξαιρετικά απίθανο, να κατοικούν λύκοι μέσα στους τοίχους, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ερώτημα του φόβου που γίνεται ηθελημένη άγνοια. Αποσοβούμε όμως τον κίνδυνο όταν τον ξορκίζουμε ως εξαιρετικά απίθανο; Αντιστρατευόμαστε το κακό όταν το εξωραΐζουμε; Είναι η Λούσυ και κάθε ένας που προειδοποιεί για έναν υπαρκτό κίνδυνο, φωνή βοούσα εν τη ερήμω της εσωτερικής μας απάθειας; </p><p style="text-align: justify;">Δεν θα μιλήσω για την έλλειψη επικοινωνίας ανάμεσα στη Λούσυ και την οικογένειά της, κάτι που την έχει κάνει να δώσει στο λούτρινο γουρουνάκι της το ρόλο ενός φανταστικού φίλου, συμμάχου και εξομολογητή. Δεν θα μιλήσω για την πάγια τακτική πολλών γονέων, παππούδων και εκπαιδευτικών, να τρομάζουν τα παιδιά με φανταστικές απειλές (θα σε φάει ο λύκος, θα σε πάρει ο γύφτος, θα σε μαζέψει ο μεσημεράς, και ένα σωρό άλλες ευφάνταστες απειλές), όταν απλά θέλουν να απαλλαγούν από ενοχλητικές ερωτήσεις ή συμπεριφορές που ξεβολεύουν. Θα πω όμως για το πως οι απειλές αυτές, τσακίζουν τα παιδιά, όταν παίρνουν τη μορφή άγραφου νόμου, απαράβατου κανόνα, την καταλυτική, σχεδόν μαγική δύναμη του οποίου απαγορεύεται να αμφισβητήσει κανείς. </p><p style="text-align: justify;">Και τώρα ας πάρουμε αυτές τις απειλές, αυτές τις απαραβίαστες βεβαιότητες και ας τις μεταφέρουμε στον κοινωνικό και πολιτικό μας βίο. "Όλοι ξέρουν τι θα γίνει αν δεν υπάρχει σταθερή κυβέρνηση", "Κινδυνεύει η ασφάλεια μας αν δεν παραχωρήσουμε κάποιες ελευθερίες", "Πρέπει να κοιτάς το συμφέρον σου για να πας μπροστά", " Με το σταυρό το χέρι δεν πρόκοψε κανείς" και τόσα άλλα... "Ποιος τα λέει αυτά", θα αναρωτηθούμε κι εμείς όπως η Λούσυ. "Όλοι τα λένε", θα μας απαντήσουν. Η βία των πολλών, η επικρατούσα άποψη, ο μέσος όρος, η κοινή λογική, όλοι τα λένε. Η ιστορία παίζει πολύ και με τις έννοιες της παραπληροφόρησης, των ψευδών νέων, που βρίσκουν έρεισμα μέσα μας, γιατί μας δημιουργούν μια βολική πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που δεν απαιτεί δράση, γιατί την κάνει να μοιάζει ανώφελη, ίσως και ανόητη. </p><p style="text-align: justify;">Όπως ανόητη θα κρίναμε την πράξη της Λούσυ να μπει μέσα στο σπίτι, που το έχουν καταλάβει οι λύκοι για να σώσει το αγαπημένο της λουτρινο ζωάκι. Που δεν θέλει να το αντικαταστήσει, όπως της προτείνουν οι γονείς της με ένα νέο, πιο όμορφο, πιο χρωματιστό, μα που για χάρη του θα χωθεί μέσα στους τοίχους του σπιτιού, θα χρησιμοποιήσει το ίδιο κανάλι των "εχθρών" για να το σώσει. Τι είναι τελικά οι τοίχοι μέσα στο κείμενο; Aυτό που μας προστατεύει, ή εκείνο που πίσω του χωνόμαστε για να κρυφτούμε; Και κρυβόμαστε τρομαγμένοι ή περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία για να βγούμε; Εμείς και ό,τι άλλο επιτρέπουμε να τρυπώσει σε αυτούς.</p><p style="text-align: justify;">Mόνο όταν η οικογένεια θα θελήσει να αγωνιστεί για κάτι εντελώς δικό της και ξεχωριστό για τον καθένα, (η μαμά για τις μαρμελάδες που τις καταβροχθίζουν οι λύκοι, ο μπαμπάς για την αγαπημένη του τούμπα που την καταστρέφουν, ο αδελφός της για το αγαπημένο βιντεοπαιχνίδι του), μόνο τότε θα βρει το θάρρος να μπει στο σπίτι και να διώξει τους λύκους, όχι γιατί τα έβαλαν ανοιχτά μαζί τους, αλλά γιατί το θάρρος να μπουν στο σπίτι και να βγουν από τους τοίχους, ήταν αρκετό για να εγκαταλείψουν το σπίτι οι λύκοι τρομαγμένοι. Γιατί οι λύκοι ξέρουν πολύ καλά ότι όλα θα τελειώσουν, όταν οι άνθρωποι βγουν από τους τοίχους. ΄Όλοι το λένε! </p><p style="text-align: justify;">Η ιστορία έχει ξεκάθαρα πολιτικοκοινωνικό περιεχόμενο, όπως βεβαίως ηθικό και φιλοσοφικό. Σε βάζει να αναρωτηθείς, τι είναι αυτό που σε παρακινεί, που σε κάνει να θέλεις να εγκαταλείψεις τη ζώνη άνεσης που έχεις δημιουργήσει ή απλά συνηθίσει και να αγωνιστείς ενάντια στις ανώνυμες φωνές που σε τρομοκρατούν με την εξουσία της ανωνυμίας τους και που διεκδικούν να ορίσουν τα πλαίσια που θα κινείσαι, θα ζεις και θα πράττεις. Σε σπρώχνει να σκεφτείς, ότι όλοι κοινωνικοί και προσωπικοί αγώνες ξεκινάνε από τη στιγμή που θα θελήσεις να προστατέψεις κάτι που αγαπάς, κάτι για το οποίο νοιάζεσαι κάτι για το οποίο δεν θα διστάσεις να κινδυνεύσεις. Διαφορετικά απλά ενδίδεις: στις φήμες, στις απόψεις των άλλων, στη σιγουριά του ρεύματος. </p><p style="text-align: justify;">Η σχέση εξουσιαζόμενου και εξουσιαστή είτε σε μίκρο είτε σε μάκρο- κοινωνικό επίπεδο είναι ξεκάθαρη σε όλη την ιστορία. Οι γονείς εξουσιάζουν τα παιδιά και εξουσιάζονται από το φόβο της εξουσίας. Αυτός που άρχει απειλεί, μέχρι να αισθανθεί ότι απειλείται από τον εξουσιαζόμενο, σε μια αέναη εναλλαγή ρόλων και προσωπείων. Γιατί κι αν έφυγαν οι λύκοι και ήρθαν ξανά οι άνθρωποι, τώρα είναι οι ελέφαντες που χορεύουν μέσα στους τοίχους. Και όλοι ξέρουν τι θα γίνει αν τυχόν βγουν οι ελέφαντες από τους τοίχους. Όλοι το ξέρουν! </p><p style="text-align: justify;">" Τι λες, να το πω στους άλλους ότι ζουν ελέφαντες μέσα στους τοίχους του σπιτιού μας" ρωτάει η Λούσυ την λούτρινη γουρουνίτσα της.</p><p style="text-align: justify;">" Είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα το καταλάβουν" απαντάει εκείνη. </p><p style="text-align: justify;">Η εικονογράφηση, είναι ένα αριστούργημα από μόνη της. Σκοτεινή, μυστήρια, ωμή, βίαιη και αρκούντως τρομαχτική σε κάποιες της εκφάνσεις, αποτελεί ένα μείγμα τεχνικών που περιλαμβάνουν τη φωτογραφία, το κολλάζ και τη ζωγραφική, ενώ σε συνδυασμό με τα τυπογραφικά στοιχεία, φτιάχνουν ένα εικαστικό αποτέλεσμα που έχει βραβευτεί πολλάκις.</p><p style="text-align: justify;">Ένα εξαιρετικά δυνατό και αληθινά πολυεπίπεδο βιβλίο, που θυμίζει τα πιο σκοτεινά παραμύθια των Grimm, ένα βιβλίο ενηλικίωσης ιδανικό για έφηβους αναγνώστες και ενήλικες. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας: Neil Gaiman</p><p style="text-align: justify;">Εικονογράφος: Dave McKean</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://brainfood.gr/proion/oi-lykoi-mes-stous-toichous/" target="_blank">Φουρφούρι</a></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-43553472679808021052023-04-30T16:10:00.006+03:002023-05-03T09:24:40.836+03:00Μιλώ σαν το ποτάμι <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpxr42iU7Ig-IihtyCPJDjpGHkFGmPeYKk4BwctU76Z3JNWj_vcXzb1wI5jKOWKvWO6m25xo1y9y1BBH5F_6rF6AkjLb2W33DmpHcQ0aecXwnt-s_KFS1YNeSNYalPqKE7wELlMUNluzQss7uZTTx5oz6HuO4bFqkmsWjeM66dMPJXXT2pA6zbl9z7/s1024/milo_san_to_potami.jpeg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1024" data-original-width="924" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpxr42iU7Ig-IihtyCPJDjpGHkFGmPeYKk4BwctU76Z3JNWj_vcXzb1wI5jKOWKvWO6m25xo1y9y1BBH5F_6rF6AkjLb2W33DmpHcQ0aecXwnt-s_KFS1YNeSNYalPqKE7wELlMUNluzQss7uZTTx5oz6HuO4bFqkmsWjeM66dMPJXXT2pA6zbl9z7/s320/milo_san_to_potami.jpeg" width="289" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Το "Μιλώ σαν το ποτάμι" είναι ένα μαγικό βιβλίο. Ένα βιβλίο που σε κερδίζει ήδη από το εκπληκτικό, γεμάτο, φως, γαλήνη και ζεστασιά εξώφυλλό του. Σχεδόν νιώθεις τον ήλιο να χαϊδεύει τους ώμους του μικρού πρωταγωνιστή.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Το "Μιλώ σαν το ποτάμι", είναι μια αυτοβιογραφική ιστορία του συγγραφέα του Jordan Scott. Παιδί με τραυλισμό ο ίδιος, μια αρκετά κοινή διαταραχή του λόγου, που όμως τον έκανε να νιώθει άβολα και έφερνε τον ίδιο αλλά και τους γύρω του σε αμηχανία, θα βρει μέσα από την επαφή του με το ποτάμι, τον τρόπο να ξεκλειδώσει τις λέξεις, συνδέοντάς τες με τη φυσική ροή του νερού.</p><p style="text-align: justify;">Οι μικρές, κοφτές, γεμάτες ένταση προτάσεις της ιστορίας, φανερώνουν όλη την αγωνία, το φόβο, τη ντροπή, που νιώθει ο νεαρός πρωταγωνιστής, όταν οι λέξεις μπουκώνουν το στόμα του, όταν σαν ρίζες φυλακίζουν τη γλώσσα του και σαν αρπακτικά πουλιά μπήγουν τα νύχια τους στο λαιμό του.</p><p style="text-align: justify;">Συνδέοντας την ιδιότητα του λόγου να ρέει, με κείνη του νερού, ο νεαρός με οδηγό έναν χαρισματικό πατέρα, έναν πατέρα, που δεν βιάζεται, δεν αγχώνεται, δεν πιέζει τον γιό του να μιλήσει όπως όλοι οι άλλοι, θα βρει ένα κλειδί, μια ερμηνεία που θα τον οδηγήσει σε μια ταύτιση ευεργετική.</p><p style="text-align: justify;">Μιλώ σαν το ποτάμι, θα πει εμπιστεύομαι και αφήνομαι στην προσωπική μου ροή. Ο λόγος μου μπορεί να είναι ορμητικός, ήσυχος, στάσιμος, καταιγιστικός, δύσκολος, αργός. Ο λόγος είναι σαν το νερό που βρίσκει τις δικές του διόδους να ρέει, να κυλά, να στέκεται ή να διακλαδώνεται. Όπως το ποτάμι συναντά εμπόδια καθώς κινείται έτσι και ο λόγος του καθενός μας. Πόσες φορές δεν μπορούμε να βρούμε την κατάλληλη λέξη να περιγράψουμε αυτό που θέλουμε; Έχουν τα λόγια μας πάντα το ίδιο βάθος; Πόσες φορές μπερδευόμαστε, μιλάμε με δισταγμό ή με παύσεις; Πόσο συχνά "μασάμε" τα λόγια μας; Πόσες φορές η σιωπή μοιάζει να αρθρώνει την πιο ταιριαστή απάντηση; Όλα αυτά δεν συνθέτουν την προσωπική μας ροή του λόγου; Δεν oφείλουμε να τα δεχτούμε και να τα αγκαλιάσουμε σαν τον προσωπικό μας τρόπο έκφρασης, αλλά και να τον ερμηνεύσουμε; </p><p style="text-align: justify;">Η ιστορία όμως του Jordan Scott, θαρρώ λέει και κάτι ακόμα πέρα από το προφανές. Μήπως δεν μοιάζει με τραύλισμα, η προσπάθεια να μιλήσουμε για τη ζωή μας, να επικοινωνήσουμε με τους άλλους, χωρίς οι ίδιοι να έχουμε ανακαλύψει τη ροή μας; Χωρίς οι ίδιοι να έχουμε βρει την ολόδική μας φωνή; Δεν είναι τραύλισμα οι λέξεις μας που μιμούνται τις λέξεις των άλλων, δεν τραυλίζουμε προσπαθώντας να σιγοντάρουμε το τραγούδι των πολλών; Πόσο ξένη είναι η φωνή μας στον πιο βαθύ μας εαυτό; Πόση συνήχηση με τις αληθινές επιθυμίες μας, κρύβει ο καθημερινός μας λόγος, ιδιωτικός και δημόσιος;</p><p style="text-align: justify;">Το ότι τραυλίζουμε σχεδόν όλοι κάνει τη μοναξιά μας ίσως πιο υποφερτή; Δεν ξέρω να πω.</p><p style="text-align: justify;">Φαντάζομαι πως να υπάρχει Θεός που μας ακούει από ψηλά, ένα απέραντο τραύλισμα θα φτάνει στα αυτιά του. Πόσες καθαρές φωνές θα αντηχούν μια προσευχή, ένα λόγο αγάπης, ένα ποίημα; </p><p style="text-align: justify;">O νεαρός πρωταγωνιστής, βρίσει τον τρόπο να λυτρώσει το λόγο του και να απελευθερώσει τη φωνή μιλώντας για αυτό που αγαπά. Μιλώντας για το ποτάμι. Και δείχνει και σε εμάς τον δρόμο. Μιλάς καθαρά και γενναία, όταν μιλάς για εκείνο που σε καίει, εκείνο που σε παρακινεί, εκείνο που βουτώντας μέσα του βρίσκεις τον εαυτό σου.</p><p style="text-align: justify;">Τι να πω για την εικονογράφηση! Εκπληκτική, γεμάτη φως. Οι ζεστές αποχρώσεις, στους τόνους του πράσινου, του χρυσού και του μπλε, δημιουργούν μια αίσθηση θαλπωρής, μιας αγκαλιάς που προσμένει ανοιχτή. Η τεχνοτροπία των χρωμάτων νερού, καθόλου τυχαία φαντάζομαι, προσδίδει στην ιστορία κίνηση και ροή, επιτρέπει την ανάμιξη, τη σύνθεση που οδηγεί σε κάτι νέο, πρωτοδημιούργητο.</p><p style="text-align: justify;">Ένα ακόμα εκπληκτικό βιβλίο από τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη! </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας: Jordan Scott</p><p style="text-align: justify;">Εικονογράφος: Sydney Smith</p><p style="text-align: justify;">Μετάφραση: Μαριάννα Ψύχαλου</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://mikriselini.gr/product/milo-san-to-potami/" target="_blank">Μικρή Σελήνη</a></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-51070972270867197682023-03-15T12:28:00.000+02:002023-03-15T12:28:04.385+02:0012 χρόνια διαβάζουμε μαζί! <p></p><div style="text-align: justify;"> Αγαπημένοι φίλοι,</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8Z-azLSBXoCs234cuBNOysAkTVv4rzGo2ud8RSIm-nQNvM4AZcFXOhaZX2A88OilC4eHqe02DcIpTxeqFtD7qAVm8RV1kFwjsAgNILOHTMO6amVtee-yVqTMWPQDSI45u4Wzf7wdh2gvSLCwM8HCAtGtRkR-fbLmdMjdJRq9Y03vjfY2qP_f9E-JB/s225/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8Z-azLSBXoCs234cuBNOysAkTVv4rzGo2ud8RSIm-nQNvM4AZcFXOhaZX2A88OilC4eHqe02DcIpTxeqFtD7qAVm8RV1kFwjsAgNILOHTMO6amVtee-yVqTMWPQDSI45u4Wzf7wdh2gvSLCwM8HCAtGtRkR-fbLmdMjdJRq9Y03vjfY2qP_f9E-JB/s1600/images.jpg" width="225" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;">σήμερα συμπληρώνονται 12 χρόνια από την πρώτη μου ανάρτηση σε αυτό εδώ το blog. Σκέφτομαι πως τα παιδιά μου τότε ήταν νήπια και τώρα βρίσκονται στο κατώφλι της ενηλικίωσης. Μαζί με εκείνα, μεγάλωσα κι εγώ. Το blog μου χάρισε τη συντροφιά των χάρτινων ηρώων του και τη φιλία των ανθρώπων πίσω από τα βιβλία και τους εκδοτικούς οίκους. Και είμαι ευγνώμων για αυτό. Τα βιβλία με κράτησαν σε επαφή με τον εαυτό μου και με ό,τι πιο πολύ αγαπώ να κάνω, να διαβάζω δηλαδή και να γράφω, ακόμα και σε περιόδους δύσκολες προσωπικά αλλά και κοινωνικά. </p><p style="text-align: justify;">Φέτος γίνομαι αισίως 50 ετών! Δεν ξέρω αν είναι κρίση μέσης ηλικίας, αν είναι αναγνωστική κούραση, ή αν είναι απλά ένας κύκλος που κλείνει, αλλά νιώθω ότι χρειάζομαι μια παύση. Και χρόνο να αφουγκραστώ εκ νέου τις ανάγκες και τις αλήθειες μου. Να αφουγκραστώ τις ιστορίες που με κατοικούν. Γιατί οι ιστορίες που αποσιωπάς, τελικά σε στοιχειώνουν.</p><p style="text-align: justify;">Το blog φυσικά θα συνεχίσει να υπάρχει. Και περιστασιακά θα γράφω, αν νιώσω ότι θέλω οπωσδήποτε να μοιραστώ τη συγκίνηση ή την έκπληξη από κάποιο παιδικό βιβλίο.. </p><p style="text-align: justify;">Kαι εμείς θα συνεχίσουμε να μοιραζόμαστε περιεχόμενο που μας κάνει πιο όμορφους ανθρώπους στα social media. </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-86052704054097625312023-03-09T15:15:00.002+02:002023-03-09T15:15:33.712+02:00Ο Θησαυρός της Βαγίας<p style="text-align: center;">Θέατρο Alhambra Art Theatre</p><p style="text-align: center;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuxm7QaILsE_tbE1AciecKItuaI8VkFMtKWmTKH1U7op5ax327LdUZ4KAYVEj8x7N28GHp5RvQFJo1DEvOjWbZTfGxIFU_BWF0c2SJOPqTVvy7kyo69rgzbC54AVvWhy5m9zo-zsQG2mwtgr-1bePh8oZ_pIoFSz1iacULllw4OqjKRUhtzlkVbpJ8/s6016/banerVAGIA_200%CE%A7100.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2006" data-original-width="6016" height="134" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuxm7QaILsE_tbE1AciecKItuaI8VkFMtKWmTKH1U7op5ax327LdUZ4KAYVEj8x7N28GHp5RvQFJo1DEvOjWbZTfGxIFU_BWF0c2SJOPqTVvy7kyo69rgzbC54AVvWhy5m9zo-zsQG2mwtgr-1bePh8oZ_pIoFSz1iacULllw4OqjKRUhtzlkVbpJ8/w400-h134/banerVAGIA_200%CE%A7100.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table></p><p style="text-align: center;"><a href="https://www.patakis.gr/persons/51/%CE%A3%CE%B1%CF%81%CE%AE-%CE%96%CF%89%CF%81%CE%B6/" target="_blank">Ζωρζ Σαρή</a></p><p style="text-align: center;">Ο θησαυρός της Βαγίας</p><p style="text-align: center;">Σκηνοθεσία: Αθανασία Καλογιάννη</p><p style="text-align: center;">Πρεμιέρα: Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2022</p><p style="text-align: center;">και κάθε Κυριακή στις 12:00</p><p style="text-align: center;"><br /></p><p style="text-align: center;">Δείτε το τρέιλερ της παράστασης εδώ: <a href="https://youtu.be/nhbu7MNd4Cg">https://youtu.be/nhbu7MNd4Cg</a></p><p style="text-align: justify;">Ένα από τα πιο δημοφιλή μυθιστορήματα της Ζωρζ Σαρή, που συντρόφευσε πολλές γενιές παιδιών από την πρώτη του έκδοση έως και σήμερα, ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θέατρο, στη σκηνή του Θεάτρου Αλάμπρα. Η παράσταση μας μεταφέρει με μοναδικό τρόπο την υπέροχη περιπέτεια μιας παρέας παιδιών στο όμορφο νησί της Αίγινας. Η Αθανασία Καλογιάννη σκηνοθετεί την αγαπημένη ιστορία, με εξαμελή θίασο, πρωτότυπη μουσική σύνθεση και ζωντανή ερμηνεία της Ζωής Τηγανούρια.</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoDZ_3qSiKzN92ElfQlTkFmybBBDk8t6bkw8nVjOuJ1ZC_kZPB9ed2IwLY5wKobXtTPAi_a9-yoekDdyNayoNITVCbb95yIu0ABaE1U5pGohqAQgN33FvrhJR3BdodA1OfTLwcRaMaulBMjnA14MCRwb4Q72OGnocfC1kJ26cg2YxpHB2rn_jHFutW/s1953/%CE%98%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%822@%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1299" data-original-width="1953" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoDZ_3qSiKzN92ElfQlTkFmybBBDk8t6bkw8nVjOuJ1ZC_kZPB9ed2IwLY5wKobXtTPAi_a9-yoekDdyNayoNITVCbb95yIu0ABaE1U5pGohqAQgN33FvrhJR3BdodA1OfTLwcRaMaulBMjnA14MCRwb4Q72OGnocfC1kJ26cg2YxpHB2rn_jHFutW/s320/%CE%98%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%822@%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το 2023 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννηση της Ζωρζ Σαρή, μίας από τις πιο αγαπημένες συγγραφείς των παιδιών, που διακρίθηκε όχι μόνο για το λογοτεχνικό της έργο, αλλά και για τον διαρκή της αγώνα της για ελευθερία και δικαιοσύνη. Κατά τη γερμανική κατοχή συμμετείχε ενεργά στην Αντίσταση ενώ έγραψε τον Θησαυρό της Βαγίας, το πρώτο της μυθιστόρημα, το 1969, όταν είχε σταματήσει να εργάζεται ως ηθοποιός και να αποσυρθεί στην Αίγινα ως αντίδραση στο δικτατορικό καθεστώς. Απομονωμένη στο νησί, η Σαρή άρχισε να γράφει το έργο ως παιχνίδι με τα παιδιά της, με υλικό από την πραγματική ζωή. Ήρωες του βιβλία είναι τα παιδιά της συγγραφέως μαζί με τους φίλους τους, ενώ όλα τα μέρη που αναφέρονται είναι υπαρκτά. Άλλωστε, όπως αναφέρει και η Δρ Χρύσα Κουράκη, αυτό που χαρακτηρίζει το σύνολο των βιβλίων της Σαρή είναι το βιωματικό γράψιμο και η ανάγκη της να εκφραστεί μέσα από αυτό. Μια ανάγκη που, όπως ομολογεί και η ίδια, βοηθά το συγγραφέα να σώσει τον εαυτό του.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Η υπόθεση</p><p style="text-align: justify;">Μια παρέα παιδιών βρίσκονται στο νησί της Αίγινας για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Εκεί συναντούν μια οικογενειακή φίλη από το Παρίσι, όπου εργάζεται ως βοηθός ψυχιάτρου και έχει υπό τη φροντίδα της έναν Γερμανό ασθενή, τον Χανς, ο οποίος πάσχει από αμνησία μετά την έκρηξη μιας νάρκης που πάτησε στην Αίγινα κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Από τότε, ο ασθενής επαναλαμβάνει σκόρπιες λέξεις από τις οποίες τα παιδιά προσπαθούν να βγάλουν νόημα. Η αναζήτησή τους τα οδηγεί στη Βαγία και στο σπίτι της οικογένειας Χαλδαίου, όπου έμενε ο Χανς στη διάρκεια του πολέμου. Όταν μαθαίνουν πως ο Χανς έχει κλέψει από την οικογένεια χρυσές λίρες, ξεκινούν την αναζήτηση ενός χαμένου θησαυρού, που τα οδηγεί σε συναρπαστικές περιπέτειες!</p><p style="text-align: justify;">Μέχρι και σήμερα, το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη, ενώ διδάσκεται και στα σχολεία (στο μάθημα της Φιλαναγνωσίας). Πριν λίγο καιρό κυκλοφόρησε και σε μορφή graphic novel, και πάλι από τις Εκδόσεις Πατάκη, σε εικονογράφηση του Kanellos Cob. Παρότι αγαπήθηκε πολύ από τους μικρούς αναγνώστες και στο παρελθόν έγινε τηλεοπτική σειρά (ΕΡΤ, 1984), είναι η πρώτη φορά που το έργο ανεβαίνει στο θέατρο, σε διασκευή της συγγραφέως Μαρίας Σούμπερτ!</p><p style="text-align: justify;">Η παράσταση</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2ZozjjOxbNX5EsSow4eSg6Y_D3MYI7MUSN1loIcLf07okm6zToQ-UXzMRVcAiaU6NBqiB5tzMRZ9Eg7eJV3jOGcNFFB382z3EwS_AhwnuKMtT168G-lhIk8LtW-zi0o9GNN8w_MSX8T6MD_tPjzMr7d0ZUvBSewXJIS4nw3yAQcWEdf7TSUP9aPuO/s2308/%CE%98%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%825@%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2308" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2ZozjjOxbNX5EsSow4eSg6Y_D3MYI7MUSN1loIcLf07okm6zToQ-UXzMRVcAiaU6NBqiB5tzMRZ9Eg7eJV3jOGcNFFB382z3EwS_AhwnuKMtT168G-lhIk8LtW-zi0o9GNN8w_MSX8T6MD_tPjzMr7d0ZUvBSewXJIS4nw3yAQcWEdf7TSUP9aPuO/s320/%CE%98%CE%B7%CF%83%CE%B1%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%825@%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82.JPG" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Το Kids Theater, η θεατρική ομάδα που με επικεφαλής τη σκηνοθέτη Αθανασία Καλογιάννη ξεπερνά τα δέκα χρόνια παρουσίας στο χώρο του παιδικού θεάτρου, ξεχώρισε για τις θεατρικές μεταφορές αριστουργημάτων της παγκόσμιας λογοτεχνίας (Μικρές Κυρίες, Η καλύβα του μπάρμπα-Θωμά, Με οικογένεια κ.α.). Μετά την επιβεβλημένη παύση της πανδημίας, επιστρέφει, αυτή τη φορά με ελληνικό έργο. Τη θεατρική διασκευή έχει κάνει η έμπειρη συγγραφέας Μαρία Σούμπερτ. Η αγαπημένη Ζωή Τηγανούρια γράφει για πρώτη φορά μουσική για το παιδικό θέατρο και ερμηνεύει ζωντανά επί σκηνής. </div><p></p><p style="text-align: justify;">Παίζουν (αλφαβητικά):</p><p style="text-align: justify;">Ευγενία Βησσαρίου, Αλεξάνδρα Κολαΐτη, Μέλανι Μαρχάινε, Νεφέλη Παπαδερού,</p><p style="text-align: justify;">Κωνσταντίνος Ρόδης, Γιάννης Φιλίππου.</p><p style="text-align: justify;">«Η θεατρική διασκευή του έργου βασίστηκε αφενός στο παιχνίδι «κυνήγι του θησαυρού», αλλά και στην αποδοχή του παρελθόντος σαν κάτι που δεν μπορεί να αλλάξει, ούτε να επαναληφθεί με την ίδια ακριβώς μορφή: το παρελθόν είναι αυτό που ορίζει την ιστορικότητά μας και η μνήμη είναι αυτή που μας επιτρέπει να έχουμε παρελθόν. Το βασικό ερώτημα που μέσα από την παιγνιώδη διάθεση, το χιούμορ, τα τραγούδια και την καλοκαιρινή ατμόσφαιρα αναδύεται, είναι εν τέλει αυτό: πώς μπορούμε να χωρέσουμε το παρελθόν μας για να έχουμε ένα μέλλον;», αναφέρει η σκηνοθέτης.</p><p>Συντελεστές</p><p>Συγγραφέας: Ζωρζ Σαρή</p><p>Σκηνοθέτης : Αθανασία Καλογιάννη</p><p>Θεατρική Διασκευή: Μαρία Σούμπερτ</p><p>Πρωτότυπη Μουσική-Συνθέτης-Σολίστ Ακορντεόν: Ζωή Τηγανούρια</p><p>Ενορχηστρώσεις, Ηχητικά εφέ: Στέλιος Γενεράλης</p><p>Στίχοι: Γιάνννης Παναγόπουλος Γιάννης Φιλίππου</p><p>Β΄ Σκηνοθέτης: Γιάννης Παναγόπουλος</p><p>Σκηνογράφος/ Video art: Σάντυ Σιέμπου</p><p>Ενδυματολόγος: Ευγενία Βησσαρίου</p><p>Χορογραφίες: Βαγγέλης Πιτσιλός</p><p>Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης</p><p>Trailer: Κωνσταντίνος Θάνος</p><p>Επικοινωνία: Μάρθα Κοσκινά</p><p><br /></p><p>Παίζουν (αλφαβητικά):</p><p>Ευγενία Βησσαρίου, Αλεξάνδρα Κολαΐτη, Μέλανι Μαρχάινε, Νεφέλη Παπαδερού,</p><p>Κωνσταντίνος Ρόδης, Γιάννης Φιλίππου</p><p>Διάρκεια: 90 λεπτά</p><p>Ημέρες και ώρες παραστάσεων:</p><p>Κυριακή: 12:00 (και 15.00)</p><p><br /></p><p>Εισιτήρια:</p><p>Γενική Είσοδος: 12€</p><p>Φοιτητικό-Ανέργων-Παιδικό: 10€</p><p>ΑΜΕΑ:5€</p><p>Ομαδικά: 8€</p><p>Προπώληση εισιτηρίων : <a href="https://www.ticketplus.gr/event/o-thisavros-tis-vagias/">https://www.ticketplus.gr/event/o-thisavros-tis-vagias/</a></p><p>Δείτε περισσότερα στο <a href="https://www.kidstheater.gr/">https://www.kidstheater.gr/</a></p><p><br /></p><p>ALHAMBRA ART THEATER</p><p>Στουρνάρη 53, Αθήνα</p><p>Τηλέφωνο για πληροφορίες – ομαδικές κρατήσεις: 210 6616877 και 693 414 6156</p><p>Email: info@kidstheater.gr</p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-59238080007662894812023-03-06T11:36:00.003+02:002023-03-06T11:36:43.957+02:00Ο Σιμιγδαλένιος<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXs1RY5U5mcz1gVBnGfUCZsoVemvzY8mv5IHpTf4XCEs3Bd8OnRXZu6vZRRjgh1-SkzrT9UKHIrZy6AzHiLzHFbei7K5BcbAVRKrH3dY8mslX9FUiP3HVq6UZDVVpTVWkQbQyjeHXRlXQYbyLxTV054eW0XDvB3pD47wBIYsSA8bfZi4Gw2j6PA-Xt/s1080/334161902_647166690545984_2863919335387716148_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXs1RY5U5mcz1gVBnGfUCZsoVemvzY8mv5IHpTf4XCEs3Bd8OnRXZu6vZRRjgh1-SkzrT9UKHIrZy6AzHiLzHFbei7K5BcbAVRKrH3dY8mslX9FUiP3HVq6UZDVVpTVWkQbQyjeHXRlXQYbyLxTV054eW0XDvB3pD47wBIYsSA8bfZi4Gw2j6PA-Xt/s320/334161902_647166690545984_2863919335387716148_n.jpg" width="320" /></a></div> «Ο Σιμιγδαλένιος» του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, ένα λαϊκό παραμύθι για την αγάπη και την αφοσίωση, γίνεται θεατρική παράσταση με την σκηνοθετική ματιά του Ανδρέα Παράσχου.<p></p><p>👑Μία πριγκιποπούλα φτιάχνει το ταίρι της από σιμιγδάλι για να έχει σύζυγο όπως αυτή τον θέλει. Όμως ο Σιμιγδαλένιος γίνεται ξακουστός και μία άλλη πριγκιποπούλα αποφασίζει να της τον κλέψει. Τότε ξεκινά η μεγάλη περιπέτεια για την αναζήτηση του αγαπημένου Σιμιγδαλένιου. Πόσο μακριά φτάνει κανείς για την αγάπη;</p><p>«Δε μου μιλείς, μάτια μου; Δε μου μιλείς, φως μου; Δεν είμαι γω που σ’ έπλασα; Δεν είμαι γω που σε ιστόρησα;»</p><p>👵🏼Τρεις εξαιρετικοί ηθοποιοί μέσα από μία παιχνιδιάρικη σκηνοθετική ματιά, μετατρέπονται στα πιο αγαπημένα πρόσωπα της προφορικής αφήγησης, τις σούπερ-γιαγιάδες, που είναι πάντα έτοιμες με την τρυφερότητα και την φροντίδα τους να μας πουν ένα παραμύθι αλλιώτικο από τα άλλα. Ταυτόχρονα, μέσα από πλούσια αφηγηματικά εργαλεία, χορό, μουσική και λίγο… σιμιγδάλι, η παράσταση μας μετατρέπει σε συνταξιδιώτες της πριγκιποπούλας στην αναζήτηση του Σιμιγδαλένιου της. </p><p>ℹ️</p><p>📅Από Κυριακή 5 Μαρτίου και κάθε Κυριακή του Μαρτίου</p><p>🕔17:00</p><p>📍Θέατρο Αμαλία (Αμαλίας 71, Θεσσαλονίκη)</p><p>🎟️Εισιτήριο: 10€</p><p>🎫Προπώληση εισιτηρίων: <a href="https://www.ticketservices.gr/.../o-simigdalenios.../... " target="_blank">https://www.ticketservices.gr/.../o-simigdalenios.../... </a></p><p>⏳Διάρκεια: 1 ώρα και 10 λεπτά </p><p>🧸Για παιδιά από 4 ετών </p><p><br /></p><p>🎭Συντελεστές</p><p>Συγγραφέας: Αλέξανδρος Αδαμόπουλος</p><p>Σκηνοθεσία: Ανδρέας Παράσχος</p><p>Σκηνογραφία/ενδυματολογία: Μαρίνα Κωνσταντινίδου</p><p>Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μιχάλης Τραχαλιός </p><p>Κινησιολογία – βοηθός σκηνοθέτη: Αλεξία Μαϊκίδου-Πουτρίνο </p><p>Συνεργάτης στο διαδραστικό μερος: Μελίνα Χατζηγεωργίου </p><p>Voice Over: Μάριος Β. Αποστολακούλης </p><p>Γραφιστικός σχεδιασμός: Ντόρη Λούκρη</p><p>Επικοινωνία: Λουκία Αργυριάδου</p><p>Παίζουν : Ανθούλα Αηδώνη, Κορίνα Κυρκίμη, Θανάσης Τζιντζιός</p><p>Καλλιτεχνική διεύθυνση: Τάσος Ράτζος </p><p>ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΜΙΚΡΟΣ ΒΟΡΡΑΣ</p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-47363550587520954362023-02-09T17:13:00.001+02:002023-02-09T17:13:41.633+02:001000 τρόποι να στύψεις ένα λεμόνι<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHknIAXOxDnu9hQWjMBZHWTtlpbvCPOZRjqd8MpSpDEaMLgS6rAAl6Dp9zJTgjV7UlSaqUqKK71T-iYPSwbjJ13zuSJBQ1gq5HsC1ZU6BqxbqE7e290AucLd-uGWA2FF317JBUBX5IyJzsI-zfkj6Y_7Au9KEeO8CYMDcMWeYVHUTjBvTjhzjp5wOK/s591/12.730-1000-TROPOI-LEMONI-exof-4.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="591" data-original-width="483" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHknIAXOxDnu9hQWjMBZHWTtlpbvCPOZRjqd8MpSpDEaMLgS6rAAl6Dp9zJTgjV7UlSaqUqKK71T-iYPSwbjJ13zuSJBQ1gq5HsC1ZU6BqxbqE7e290AucLd-uGWA2FF317JBUBX5IyJzsI-zfkj6Y_7Au9KEeO8CYMDcMWeYVHUTjBvTjhzjp5wOK/s320/12.730-1000-TROPOI-LEMONI-exof-4.jpg" width="262" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Η Δανάη Δάσκα και η Χρυσώ Χαραλάμπους, μας χαρίζουν ένα βιβλίο - παιχνίδι που εξάπτει τη φαντασία των παιδιών και βάζει τα θεμέλια για τη δημιουργική σκέψη, ενώ παράλληλα χαρίζει άφθονο γέλιο και διασκέδαση.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Με αφορμή ένα λεμόνι, οι δυο δημιουργοί, φτιάχνουν ένα ευφάνταστο σύμπαν, όπου ένα λεμόνι μπορεί να στυφτεί με τους πιο απίθανους τρόπους. Το μόνο που έχει να κάνει ο μικρός ή μεγαλύτερος αναγνώστης, είναι να σκεφτεί "έξω από το κουτί" και να αφεθεί σε ένα ταξίδι από τη ζούγκλα, και τις πυραμίδες της Αιγύπτου, στο φεγγάρι και ακόμα παραπέρα, όσο μακριά η φαντασία του φτάνει!</p><p style="text-align: justify;">Σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχει σωστό και λάθος, υπάρχουν μόνο φωτεινές ιδέες, αστραφτερά χρώματα, ζουμερά αρώματα και πολύ πολύ γέλιο!</p><p style="text-align: justify;">Ένα πραγματικά ξεχωριστό βιβλίο, με υπέροχη εικονογράφηση, που θα αγαπήσουν τα παιδιά από 4 ετών.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας: Δανάη Δάσκα</p><p style="text-align: justify;">Εικονογράφος: Χρυσώ Χαραλάμπους</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://www.epbooks.gr/shop/paidika-neanika-biblia/eikonografimena-biblia-gia-paidia/1000-tropoi-na-stipseis-ena-lemoni/" target="_blank">Παπαδόπουλος</a></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.epbooks.gr/wp-content/uploads/2022/07/1000-TROPOI-LEMONI-eso.pdf" target="_blank">Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο</a></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-7861957829577699572023-02-03T18:22:00.006+02:002023-02-03T18:39:11.625+02:00O ξένος<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8qA85Sdy6dXwhkeVmDA6T0pFZTwAb-ZPsAAHoaIODl7SoAsA8C6u4oYNsgdVuUpBf711059ubJR2q6TKiIquenZjsc9lUChZ-A4vlKmLo-7_D_8IlQLKQYsxNUaINH4sLADht-aCvz_SIbTVNxf2mKqVHMLLOakHtnH9Lbt1hX_Rr_YStKmyO64sC/s803/13668.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="803" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8qA85Sdy6dXwhkeVmDA6T0pFZTwAb-ZPsAAHoaIODl7SoAsA8C6u4oYNsgdVuUpBf711059ubJR2q6TKiIquenZjsc9lUChZ-A4vlKmLo-7_D_8IlQLKQYsxNUaINH4sLADht-aCvz_SIbTVNxf2mKqVHMLLOakHtnH9Lbt1hX_Rr_YStKmyO64sC/s320/13668.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Ένας βασιλιάς και ο λαός του ζουν ειρηνικά, μέχρι την ημέρα που η άφιξη ενός ξένου οδηγεί τη χώρα</div><div style="text-align: justify;">σε μεγάλη αναταραχή. Αυτός ο ξένος είναι τόσο διαφορετικός, που οι άνθρωποι δυσκολεύονται να μιλήσουν μαζί του. Καταφεύγουν έτσι στην ευκολία της καχυποψίας, με ό,τι αυτή συνεπάγεται. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Σε ένα βιβλίο που πρωτοκυκλοφόρησε το 1968, ο Σουηδός καλλιτέχνης Kjell Ringi, με ένα πολύ λιτό κείμενο και μια εξίσου λιτή εικονογράφηση, μας λέει μια ιστορία που είναι παλιά, μα δυστυχώς εξακολουθεί να είναι επίκαιρη και έχει να κάνει με τη δυσπιστία απέναντι στον ξένο, τον διαφορετικό, τον αλλόκοτο. Εκείνον που πριν καν μπούμε σε διαδικασία να γνωρίσουμε, έχουμε ήδη κρίνει ως ύποπτο, επικίνδυνο, τρομαχτικό, ως κάποιον που απειλεί τη συνοχή του κόσμου μας, που έρχεται να μας ξεβολέψει, να ανατρέψει τις βεβαιότητές μας. </div><p style="text-align: justify;">Η επαφή με τον ξένο της ιστορίας, ακολουθεί μια κλιμακωτά οξυνόμενη αντίδραση από την μεριά των κατοίκων. Πρώτα τον παρακολουθούν, τον φρουρούν, στέλνουν αγγελιαφόρους και διπλωμάτες να τον διώξουν, κατόπιν τον απειλούν, και τελικά του επιτίθενται. Καθ' όλη βέβαια την διάρκεια της ιστορίας, το μόνο ατόπημα του ξένου, είναι ότι είναι ξένος. Δεν αντιδρά, δεν αμύνεται, δεν επιτίθεται, μόνο υπομένει την καχυποψία, την περιέργεια, τα πυρά των κατοίκων.</p><p style="text-align: justify;">Το αναπάντεχο τέλος της ιστορίας, αποδεικνύει περίτρανα, πως μόνο με σύνεση, υπομονή και ενσυναίσθηση, μπορεί να υπάρξει ειλικρινής επαφή και ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων.</p><p style="text-align: justify;">Μια έξυπνα εικονογραφημένη και αφηγημένη ιστορία, ιδανική για παιδιά από 3 ετών.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας - Εικονογράφος: Kjell Ringi</p><p style="text-align: justify;">Μετάφραση: Carolina Cury & Κων/νος Δαμιανάκης</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις:<a href="https://www.patakis.gr/bkm/13668?gclid=CjwKCAiA_vKeBhAdEiwAFb_nrbIZymCwJd59h4qKrt_ki90-wjmxZ1YQyukx0gZGUKzsNz0b7ZUUxBoCLBAQAvD_BwE" target="_blank"> Πατάκη</a></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.patakis.gr/files/1194986.pdf" target="_blank">Διαβάστε ένα απόσπασμα του βιβλίου</a></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-14134632870243749832023-01-26T11:57:00.001+02:002023-01-26T11:57:40.573+02:00Καληνύχτα φεγγάρι<p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaQJNbPgI5oXzsvE-lvATUniiEQrMcJBJGu4aqbVsFFhmlEPywFN3lKILeCoMU_DZC8Rsvr3mK1GwhouM0sekGI_Yov7OH3gDFClAw2t9lOeCQKTbpPD9Rx3bCUfWLNuX4RuSoDWCUKqhhhctU6t91Z3q4gy3PkaURMn0Ba6CyottTsV8DSd_-OcSY/s550/Kalinyxta-feggari.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="550" data-original-width="550" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaQJNbPgI5oXzsvE-lvATUniiEQrMcJBJGu4aqbVsFFhmlEPywFN3lKILeCoMU_DZC8Rsvr3mK1GwhouM0sekGI_Yov7OH3gDFClAw2t9lOeCQKTbpPD9Rx3bCUfWLNuX4RuSoDWCUKqhhhctU6t91Z3q4gy3PkaURMn0Ba6CyottTsV8DSd_-OcSY/s320/Kalinyxta-feggari.jpg" width="320" /></a></div>Τι εκπληκτική
ιστορία καληνυχτίσματος! Λυπάμαι πολύ που δεν γνώριζα αυτό το βιβλίο, όταν τα παιδιά μου ήταν νήπια. Γιατί αν υποθέσουμε ότι μια ιστορία αυτού του είδους, φιλοδοξεί να ηρεμήσει τα παιδιά,
να αγγίξει σαν χάδι το νου τους, να
δημιουργήσει ένα κλίμα ασφάλειας και να
διώξει τους νυχτερινούς φόβους, τότε η
ιστορίας της <span lang="en-US">Margaret Wise Brown,</span>
είναι ο ορισμός της ιστορίας καληνυχτίσματος. Την
εξαιρετική της μετάφραση έχει κάνει ο Αντώνης Παπαθεοδούλου, ο οποίος διατήρησε την ομοιοκαταληξία του πρωτότυπου όπου ήταν εφικτό.<p></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Η ιστορία δεν διαθέτει πλοκή, ούτε διηγείται ένα παραμύθι με τον τρόπο που έχουμε μάθει να καταλαβαίνουμε τον όρο ή την διαδικασία. Μας μεταφέρει σε ένα μεγάλο πράσινο δωμάτιο, όπου ένα λαγουδάκι βρίσκεται στο κρεββάτι του και η γιαγιά του στην κουνιστή της πολυθρόνα. Η ύπαρξη του ενήλικα στο δωμάτιο, είναι καθαρά παρηγορητική, όπως ακριβώς και των υπόλοιπων αντικειμένων μέσα σε αυτό. Το μικρό λαγουδάκι κοιτά
γύρω του, μέσα στο δωμάτιο και έξω από το παράθυρό του και ξεκινά να καληνυχτίζει ένα-ένα όσα βλέπει, μα και όσα δεν βλέπει και όσα
μόνο ακούει. </p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Είναι εκπληκτικό αυτό που κάνει η συγγραφέας: βάζοντας το λαγουδάκι/παιδί να καληνυχτίζει τα αντικείμενα που το περιστοιχίζουν κατονομάζοντάς τα, δημιουργεί γύρω του ένα
δίχτυ ασφάλειας καμωμένο από γνώριμα αντικείμενα και αδιατάρακτη ρουτίνα. Όλα είναι στη θέση
τους. Ακόμα και το φεγγάρι κάνει τον γνώριμο
κύκλο του στον ουρανό. Η τάξη των πραγμάτων
διασφαλίζεται και έτσι με εμπιστοσύνη το
μικρό λαγουδάκι μπορεί να παραδοθεί στον
ύπνο. Προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα η
συγγραφέας και βάζοντας τον μικρό λαγό να καληνυχτίζει ακόμα και τον αέρα,
τους γνωστούς και άγνωστους θορύβους,
μέσα και έξω από το σπίτι, ακόμα και τον
Κανένα, που ίσως αντιπροσωπεύει όλους τους κρυφούς φόβους που δεν μπορεί να ορίσει, ουσιαστικά τους ξορκίζει. Ό,τι έχει όνομα, βγαίνει από τη σφαίρα του μαγικού, του άγνωστου, του τρομαχτικού και έρχεται σε ανθρώπινες
διατάσεις. Ο μικρός με τον χαιρετισμό που τους απευθύνει, ουσιαστικά κλείνει το
μάτι στους φόβους του, συμφιλιώνεται
μαζί τους, τούς τραβά από το σκοτάδι της ασάφειας, στο φως της επίκλησης.</p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Η ιστορία κάνει και κάτι άλλο μαγικό: προσγειώνει, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, τον αναγνώστη στο εδώ και στο τώρα. Του μαθαίνει να ορίζει το παρόν με όλες τις αισθήσεις του, καθιστά το παρόν μετρήσιμο και αληθινό. Το βγάζει
από την αφηρημένη του διάσταση, του αφαιρεί τη
φευγαλέα φύση του και τον καλεί να το
κοιτάξει, να το ονοματίσει, να
συμφιλιωθεί μαζί του. Το δωμάτιο του μικρού γίνεται το εδώ και το τώρα, γίνεται ο κόσμος όλος, μια μικρή κάψουλα που επιπλέει ήρεμα στη θάλασσα του χρόνου. Η συγγραφέας μοιάζει να ψιθυρίζει στον αναγνώστη, πως όταν φοβάσαι, όταν απελπίζεσαι, όταν πανικοβάλλεσαι κρατήσου από το παρόν. Πάρε μια ανάσα και μέτρα. Στρέψου σε ό,τι γνωρίζεις καλά, ό,τι αποτελεί σταθερά στη ζωή σου, άντλησε ασφάλεια και δύναμη από εκεί. Κάνε το ψηλαφητό παρόν σύμμαχο σου στη μάχη με το άγνωστο, ή το αναπάντεχο. </p>
<p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Δεν είναι τυχαίο
που το βιβλίο αυτό, γραμμένο 75 χρόνια
πριν, εξακολουθεί να αγαπιέται, να
διαβάζεται και να πουλά πάνω από ένα
εκατομμύριο αντίτυπα το χρόνο. Η
αυθεντικότητα λάμπει διαχρονικά.</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Η χαρακτηριστική εικονογράφηση του Clement Hurd, με τα έντονα χρώματα, και την ακολουθία από ασπρόμαυρες ζωγραφιές, ίσως ξενίζει την σημερινή αισθητική μας, αλλά θεωρώ ότι βοηθάει ακριβώς στο να κρατήσει το βλέμμα του αναγνώστη μέσα στον μικρόκοσμο του δωματίου και το θαυμαστικό παρόν που δημιουργεί. </p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br /></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Συγγραφέας: Margaret Wise Brown</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Εικονογράφος: Clement Hurd</p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://www.epbooks.gr/shop/paidika-neanika-biblia/eikonografimena-biblia-gia-paidia/kalinixta-feggari-2/" target="_blank">Παπαδόπουλος</a></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br /></p><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKDqUQLTfWg93BlN-qeH8wNNUKgFDrN00w4DnlS9nro631drYnZzrbrV2T83vBibdLtS7rCMIiuwJPrgQv9WxJJO1dHTTWGkpmKXQBNc4LwcJy3zpBsRs5WDwZAsFy11_G2nRAwuu9wYWd_fKlkfCiWNOZsB1w1acR2txv2P1mbcP0AXF1Ezccpqea/s1775/gnm_9780060775858_10-1--16fea76299d2f946f6f4b8a11bdf31427f5cbc0a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1331" data-original-width="1775" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKDqUQLTfWg93BlN-qeH8wNNUKgFDrN00w4DnlS9nro631drYnZzrbrV2T83vBibdLtS7rCMIiuwJPrgQv9WxJJO1dHTTWGkpmKXQBNc4LwcJy3zpBsRs5WDwZAsFy11_G2nRAwuu9wYWd_fKlkfCiWNOZsB1w1acR2txv2P1mbcP0AXF1Ezccpqea/w400-h300/gnm_9780060775858_10-1--16fea76299d2f946f6f4b8a11bdf31427f5cbc0a.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQPQ6ruG9g3Ih9qcvodwxruyL41YaBFSIsWBNHasnKB46StDOqymmw0vqL2zz66XzyCWTBUFIfZ1nfDwM5TaETtBG_g4oIFern74bliVsr7mghyPumKQAdfsioj8Y5AUCA8KfqvqKm3vA7Q5kFlCQrLOfJpf4X5OVeupBFeJRPaB6zkoFqbFN5iBir/s1800/00goodnightmoon-12-mobileMasterAt3x.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="765" data-original-width="1800" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQPQ6ruG9g3Ih9qcvodwxruyL41YaBFSIsWBNHasnKB46StDOqymmw0vqL2zz66XzyCWTBUFIfZ1nfDwM5TaETtBG_g4oIFern74bliVsr7mghyPumKQAdfsioj8Y5AUCA8KfqvqKm3vA7Q5kFlCQrLOfJpf4X5OVeupBFeJRPaB6zkoFqbFN5iBir/w400-h170/00goodnightmoon-12-mobileMasterAt3x.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrCM--d3IcHQv3mhdoIGntVC_X4wUIqkzVW-QyWDRokFOhCqhBQvImExXq8Razj0JgVKjQ2L4vFQTglUvEh7-EXB4gOOoe1FLr4rpp5oswqpELNqt5V1zBGHVnTat1uy2jKp6oSOwEUbUaamBIHGBeJM4M7du_Va3M59RlFsc_Xg5yvMCrkQIrrSSS/s243/images.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="208" data-original-width="243" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrCM--d3IcHQv3mhdoIGntVC_X4wUIqkzVW-QyWDRokFOhCqhBQvImExXq8Razj0JgVKjQ2L4vFQTglUvEh7-EXB4gOOoe1FLr4rpp5oswqpELNqt5V1zBGHVnTat1uy2jKp6oSOwEUbUaamBIHGBeJM4M7du_Va3M59RlFsc_Xg5yvMCrkQIrrSSS/s1600/images.jpg" width="243" /></a></div><br /><p lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-48086899106001152462023-01-19T17:19:00.008+02:002023-01-19T17:42:56.868+02:00Οι 15 δημοφιλέστερες βιβλιο-αναρτήσεις της χρονιάς που πέρασε.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfK5V4Uwxl7bqHBImcsq2waw5sF5fBt00dkud5TSX2VISUtuLDMEvxM8lwQnMWedM7lWuBrIVXFh9gRSvK7UK8_dZtLgx5aKB5HaNnh-QfX4EASQxcVs43uZKU2Rrbd3ixUisSFo15opnF74X5w18i7_1jcwbXNKDjA75-rjHWAMOPslmpZktIiIec/s275/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="183" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfK5V4Uwxl7bqHBImcsq2waw5sF5fBt00dkud5TSX2VISUtuLDMEvxM8lwQnMWedM7lWuBrIVXFh9gRSvK7UK8_dZtLgx5aKB5HaNnh-QfX4EASQxcVs43uZKU2Rrbd3ixUisSFo15opnF74X5w18i7_1jcwbXNKDjA75-rjHWAMOPslmpZktIiIec/s1600/images.jpg" width="275" /></a></div>Από τις 76 αναρτήσεις της χρονιάς που πέρασε ας δούμε ποιες ήταν εκείνες που διαβάστηκαν<br /></div> περισσότερο και ποια βιβλία αφορούν:<p></p><p>Στις 3 πρώτες θέσεις, συναντάμε:</p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/01/blog-post.html" target="_blank">"Το μικρό Ίκιγκάι.Πως να βρεις τον δρόμο σου στη ζωή "</a></p><p>το δικό μου πιο αγαπημένο <a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/05/blog-post.html" target="_blank">"Θα τα πούμε στο σύμπαν" </a></p><p>και το πανέξυπνο <a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/08/blog-post.html" target="_blank">"Πως να μετρήσεις ως το ένα"</a></p><p>Συνεχίζουμε με:</p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/10/h.html" target="_blank">Η Λίζα και οι επτά ζωγράφοι</a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/05/blog-post_27.html" target="_blank">Το όλο και το λίγο</a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/04/blog-post_16.html" target="_blank">Είναι τέρας;</a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/01/blog-post_11.html" target="_blank">Τα αμέτρητα</a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/03/blog-post_8.html" target="_blank">Η Πηνελόπη της θάλασσας</a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/04/blog-post.html" target="_blank">Το παιδί και το άγαλμα του Άντερσεν </a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/03/to.html" target="_blank">Το ποτάμι </a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/05/blog-post_9.html" target="_blank">Το παγκάκι της φιλίας</a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/07/blog-post.html" target="_blank">Η υπόσχεση</a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/10/blog-post.html" target="_blank">Για φαντάσου</a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/01/blog-post_25.html" target="_blank">Ο γάτος που έσωζε βιβλία</a></p><p><a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/08/o.html" target="_blank">Ο Γκασπάρ μέσα στη νύχτα </a></p><p>Δεκαπέντε πραγματικά υπέροχα βιβλία που χαίρομαι που και εσείς οι αναγνώστες του blog τα ξεχωρίσατε.</p><p>Εύχομαι σε όλους μας καλές αναγνώσεις τη χρονιά που μόλις ξεκίνησε.</p><p><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-73061669168779947692023-01-12T17:24:00.001+02:002023-01-12T17:31:02.324+02:00Γίνε δέντρο!<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgklm3LeZuD67vhzCUjgMAwf5H4N6p8ez6m_gTIbM4P25U0mGmoALFQSnC8sfww4-idTyMyL_pqCNZYhukDpbbIMwn_rg1-vtFTsnEL9FMOS_M3dz8rZpZ5UcNlUMxmPrgXXMJvNB8fHAtl8k_JEfNP04WKQG9pxlRrdFG7ERhlIrhnoEn7WnWGaXgC/s700/s3.gy.digital_metaixmio_uploads_asset_data_23934_978-618-03-2730-4_2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgklm3LeZuD67vhzCUjgMAwf5H4N6p8ez6m_gTIbM4P25U0mGmoALFQSnC8sfww4-idTyMyL_pqCNZYhukDpbbIMwn_rg1-vtFTsnEL9FMOS_M3dz8rZpZ5UcNlUMxmPrgXXMJvNB8fHAtl8k_JEfNP04WKQG9pxlRrdFG7ERhlIrhnoEn7WnWGaXgC/s320/s3.gy.digital_metaixmio_uploads_asset_data_23934_978-618-03-2730-4_2.jpg" width="229" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Σ’ αυτό το εκπληκτικό βιβλίο που αποτελεί έναν ύμνο στα δέντρα, αυτά τα υπέροχα δημιουργήματα της φύσης, η Maria Gianferrari και η Felicita Sala μας καλούν να αναλογιστούμε τις ομοιότητες μας με τα δέντρα, μας δείχνουν την ομορφιά και το μεγαλείο τους και μας επισημαίνουν τους τρόπους με τους οποίους τα δέντρα μπορούν να μας εμπνεύσουν να φτιάξουμε νέες, περισσότερο αρμονικές και συνεργατικές κοινωνίες. </div><p></p><p style="text-align: justify;">Η συγγραφέας ξεκινά εντοπίζοντας τις ομοιότητες στην κατασκευή μας: η σπονδυλική μας στήλη, είναι ο κορμός. Το δέρμα μας, ο φλοιός. Η καρδιά, που μας δίνει δύναμη και στήριγμα, μοιάζει με το ξύλο στο κέντρο του κορμού. Τα μαλλιά μας με το φύλλωμα. Παίρνουμε ενέργεια από τον αέρα και τον ήλιο. Και δεν ζούμε σε απομόνωση. Είμαστε άνθρωποι, μέσα σε μια κοινωνία ανθρώπων, σαν δέντρα μέσα σε ένα μεγάλο δάσος. Είμαστε μονάδες που συγκροτούν κάτι μεγαλύτερο από εμάς. Τα δέντρα, όπως οι άνθρωποι, είναι κοινωνικά. Μιλούν για να ανταλλάξουν πληροφορίες. Μοιράζονται την τροφή και αποθηκεύουν τους διαθέσιμους πόρους. Προφυλάσσουν και φροντίζουν το ένα το άλλο. Ένα δέντρο μπορεί να γίνει το καταφύγιο για άλλα πλάσματα, όπως ακριβώς και ο άνθρωπος. Οι ρίζες του μπλέκονται και γίνονται η κοινή τους γλώσσα. Είναι πιο δυνατά μαζί. Και οι άνθρωποι είναι πιο δυνατοί μαζί. . .</p><p style="text-align: justify;">Στο σημείωμα της συγγραφέως στο τέλος του βιβλίου μαθαίνουμε ότι άντλησε πολλές πληροφορίες από το σπουδαίο έργο του Peter Wohlleben, <i>Η μυστική ζωή των δέντρων</i>, και πληροφορούμαστε με ποιον τρόπο μπορούμε να φροντίσουμε τα δέντρα, αλλά και ο ένας τον άλλο και ειδικά τους πιο ευάλωτους από εμάς. </p><p style="text-align: justify;">Μια λυρική, και υπέροχα εικονογραφημένη ιστορία για το θαυμαστό κόσμο των δέντρων – και για όσα εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να μάθουμε από αυτά.</p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας: Maria Gianferrari</p><p style="text-align: justify;">Εικονογράφος: Felicita Sala </p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%B3%CE%B9%CE%BD%CE%B5-%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF" target="_blank">Μεταίχμιο</a></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Εικόνες από το εσωτερικό: </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimbrT6ecFbp88EcyJ8SbOF76HkWip7EKFpJmhguC18DD57RCitD7eihjU8e9f-ASsU2El0NA0qe_9phBPVHnc8yb_lEi05NW0NFwwCeQVeFwJTRN5j78cImA6PEGDvoe-CR-vfNLHPQoOF4GmMmyD3j7M3MMmbRw7pL4xYIOpMJcZxmPW9UUa-vrh3/s1020/61zeieH38SL.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1020" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimbrT6ecFbp88EcyJ8SbOF76HkWip7EKFpJmhguC18DD57RCitD7eihjU8e9f-ASsU2El0NA0qe_9phBPVHnc8yb_lEi05NW0NFwwCeQVeFwJTRN5j78cImA6PEGDvoe-CR-vfNLHPQoOF4GmMmyD3j7M3MMmbRw7pL4xYIOpMJcZxmPW9UUa-vrh3/w400-h266/61zeieH38SL.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMyFrWLFAR-AmUgbnPp4hH4cmoLq7___EKM63z5qXugoMlgErHLNDqpBN0tJLeB_6w0lUQV2GA397nX1ZrycJaEGOmnA0Pcl-Db1BpZqZx30lCf9eUn9BvfKq05HpfF0K6f3fYg9tjsXCRPZutruIOJKxLEBNf4Ke4A0zps8kpIkIlwV0WZMmqRlkL/s1020/71bzPqJ4o4L.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1020" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMyFrWLFAR-AmUgbnPp4hH4cmoLq7___EKM63z5qXugoMlgErHLNDqpBN0tJLeB_6w0lUQV2GA397nX1ZrycJaEGOmnA0Pcl-Db1BpZqZx30lCf9eUn9BvfKq05HpfF0K6f3fYg9tjsXCRPZutruIOJKxLEBNf4Ke4A0zps8kpIkIlwV0WZMmqRlkL/w400-h266/71bzPqJ4o4L.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj34JF63C2CmAeFAtMym1UNxln0-X4W4Z46MrVDYl2zNhKGBjx-s69nGP4dz--SeEZAHuShXz4BZPT9j6o5X99Igrf8suH44rYT4Md3mJDC5W6psjhJ1Lgy3PHNAxL_RZswSvJZ2IraeGkD-Ugr7946uLFyfZmf3bYtJ24wPyx6OBbe4A7bT_NK4Gji/s1020/71VFtqfi1dL.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="680" data-original-width="1020" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj34JF63C2CmAeFAtMym1UNxln0-X4W4Z46MrVDYl2zNhKGBjx-s69nGP4dz--SeEZAHuShXz4BZPT9j6o5X99Igrf8suH44rYT4Md3mJDC5W6psjhJ1Lgy3PHNAxL_RZswSvJZ2IraeGkD-Ugr7946uLFyfZmf3bYtJ24wPyx6OBbe4A7bT_NK4Gji/w400-h266/71VFtqfi1dL.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCP3wgMNWZXBsBd4B4inahuNeDdrMi0_gLX5Fneg07mCilpZndoYqEKTptQZNvR5R4rnYUQIDVJ7a0A1rsYb7xLfmSNdGZKmU7ux9uTOuwnTLqbuEnc_8f_8vtM2FYxDDubhwFIxOulo1OQC8w6rdRPO1zc_7kSgrCucKt0lNbCLHX2BUHJIe5drDS/s275/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="183" data-original-width="275" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCP3wgMNWZXBsBd4B4inahuNeDdrMi0_gLX5Fneg07mCilpZndoYqEKTptQZNvR5R4rnYUQIDVJ7a0A1rsYb7xLfmSNdGZKmU7ux9uTOuwnTLqbuEnc_8f_8vtM2FYxDDubhwFIxOulo1OQC8w6rdRPO1zc_7kSgrCucKt0lNbCLHX2BUHJIe5drDS/w400-h266/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" width="400" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-51310014051039352212023-01-04T18:09:00.001+02:002023-01-04T18:09:21.721+02:00Η Λίζι και το σύννεφο<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKCrEtvjDBEvYe_fl1hn_wDcGTkxKsDH_oJMZ9UvJ1BsWMeq14TX3WjbDj4KlKW3ixjZwMQ_KbrNtZMIBGaKbOKwRIFBoleqHFqs451_F0KdIatytZPpoOPiWZDad7giPAUket80I-f-BfzybPWb4332NXKPX1VdnrS4Er0eIagHc082qJFPc1xmrf/s1000/626226-1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKCrEtvjDBEvYe_fl1hn_wDcGTkxKsDH_oJMZ9UvJ1BsWMeq14TX3WjbDj4KlKW3ixjZwMQ_KbrNtZMIBGaKbOKwRIFBoleqHFqs451_F0KdIatytZPpoOPiWZDad7giPAUket80I-f-BfzybPWb4332NXKPX1VdnrS4Er0eIagHc082qJFPc1xmrf/s320/626226-1.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Οι Αδελφοί Φαν, σε αυτό το νέο τους βιβλίο, γράφουν μια ιστορία για ένα κορίτσι και ένα σύννεφο. Η Λίζι σε μια βόλτα στο Λούνα Παρκ της γειτονιάς της αγοράζει ένα μικρό σύννεφο δεμένο σε σπάγκο. Ένα μικρό, συνηθισμένο σύννεφο, που το δένει στο προσκέφαλο του κρεβατιού της. Τι κάνεις όμως ένα σύννεφο, μέσα σε ένα δωμάτιο; H Λίζι διαβάζει τις οδηγίες χρήσεως που συνοδεύουν το συννεφάκι. Βαφτίζει το σύννεφό της Μάιλο και φροντίζει να ακολουθεί πιστά τις οδηγίες χρήσεως. Ο Μάιλο μεγαλώνει κάθε μέρα. Ανταποδίδει την καλοσύνη της Λίζι, ποτίζοντας τα φυτά της, πηγαίνει βόλτες μαζί της, βγαίνει να συναντήσει άλλα σύννεφα, πάντα δεμένος στον σπάγκο του, και κάποτε φτάνει να μεγαλώσει τόσο πολύ που καλύπτει ολόκληρο το ταβάνι του δωματίου της Λίζι. Η Λίζι καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα να σταματήσει την καταιγίδα που έρχεται. Μάταια διαβάζει και ξαναδιαβάζει τις οδηγίες μήπως ανακαλύψει το μυστικό που θα αλλάξει την κατάσταση. Η Λίζι δεν θυμώνει στον Μάιλο για το ξέσπασμά του, ξέρει ότι δεν φταίει εκείνος που μεγαλώνει. Και κάπως έτσι η Λίζι θυμάται στην τελευταία οδηγία στο χαρτί της "Μην περιορίζετε ένα σύννεφο σε μικρό χώρο". Η Λίζι τώρα ξέρει τι πρέπει να κάνει...</div><p></p><p style="text-align: justify;">Μια υπέροχη, ολιγόλογη, αλληγορική ιστορία, μια ιστορία για την πορεία προς την ενηλικίωση και την ανεξαρτησία, και το αίσθημα πανικού και απώλειας που μπορεί αυτή να προκαλέσει. Μια ιστορία για την ελευθερία και την οικειοθελή δέσμευση, για την εμπιστοσύνη που δένει δυο ανθρώπους σαν αδιόρατος σπάγκος όσο μακριά κι αν βρίσκονται, για κάθε νέα αρχή που προκύπτει από ένα αναπόδραστο τέλος και για την απώλεια που γίνεται ευκαιρία ωρίμανσης. </p><p style="text-align: justify;">Η εικονογράφηση, όπως σε όλα τα βιβλία των αδελφών Φαν, είναι μαγική. Ονειρική και ταυτόχρονα προσγειωμένη, κυμαίνεται στις γκρίζες αποχρώσεις του συννεφιασμένου ουρανού, ενώ φωτίζεται από κίτρινες και πράσινες ανταύγειες. Σχολιάζει εύστοχα αποσιωπημένες διαστάσεις της ιστορίας, όπως η μικρή, γνώριμη, ασφαλής γειτονιά στην οποία βρίσκουμε τη Λίζι και τον Μάιλο να προχωρούν στην αρχή του βιβλίου, σε αντίθεση με το ψηλό κτίριο με ορίζοντα την μεγάλη πόλη και τον αχανή ουρανό με τον οποίο τελειώνει η ιστορία. </p><p style="text-align: justify;">Ένα μικρό αριστούργημα!</p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας - Εικονογράφος: Fan Brothers</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://www.metaixmio.gr/el/products/%CE%B7-%CE%BB%CE%B9%CE%B6%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%BF" target="_blank">Μεταίχμιο</a></p><p style="text-align: justify;"><a href="https://flip.metaixmio.gr/apospasmata/H_LIZI_KAI_TO_SYNNEFO/index.html" target="_blank">Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου</a></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxrU6hajKWmkNoGeXgDwdl6t1SW9Vt443jyjMjnToObpgZ5FW0ctXs-DVKL-Re2XnkNjceEp5ftHjGgc5d5INJEZ3MM21hz4Qs1WiY0vpczKYl36F9s7mjznd18g5f4YOa0W9o8IQFH2wqkkhafmUXoF9Q6Ulkx_KpyT0YIM-Kvp3fE2DMuMNENpav/s2500/Lizzy+2.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1765" data-original-width="2500" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxrU6hajKWmkNoGeXgDwdl6t1SW9Vt443jyjMjnToObpgZ5FW0ctXs-DVKL-Re2XnkNjceEp5ftHjGgc5d5INJEZ3MM21hz4Qs1WiY0vpczKYl36F9s7mjznd18g5f4YOa0W9o8IQFH2wqkkhafmUXoF9Q6Ulkx_KpyT0YIM-Kvp3fE2DMuMNENpav/w400-h283/Lizzy+2.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLrRI8pdR1WHyLIIhp11fs45_JgLi9wzOFSLOQBoyd0S2G5PEgznMte6_f3u_vs2tQwhDVhPfxe1q5kJAVoJAxVrt7yDRxdcKhzhBlJpqlLzQbmVQG7tEwEJ-5dhcgVtYbCjNAxixDjgB-p52wqEyaC6rFeRmc1G4nabTp56lpCqSjflfp8bl77krB/s2500/Lizzy+3.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1763" data-original-width="2500" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLrRI8pdR1WHyLIIhp11fs45_JgLi9wzOFSLOQBoyd0S2G5PEgznMte6_f3u_vs2tQwhDVhPfxe1q5kJAVoJAxVrt7yDRxdcKhzhBlJpqlLzQbmVQG7tEwEJ-5dhcgVtYbCjNAxixDjgB-p52wqEyaC6rFeRmc1G4nabTp56lpCqSjflfp8bl77krB/w400-h283/Lizzy+3.jpeg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFlgxBPt3tSTbdMfe-RhVqx-4TARI26SYogCKHgq7WxsoiYi-VkivHT7wFVjgayfV-O-qY-lIz2DoyttbnrJcC1XF-_alxKObBP3SOiD4L9RpZ7OC6U4cqcbmCYQv3NUg-Qa2qpUlwQmd2o9bczuDE8-y7AnG592N6ifvNcaTCxmPS5Wdqw59xuc7J/s267/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="189" data-original-width="267" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFlgxBPt3tSTbdMfe-RhVqx-4TARI26SYogCKHgq7WxsoiYi-VkivHT7wFVjgayfV-O-qY-lIz2DoyttbnrJcC1XF-_alxKObBP3SOiD4L9RpZ7OC6U4cqcbmCYQv3NUg-Qa2qpUlwQmd2o9bczuDE8-y7AnG592N6ifvNcaTCxmPS5Wdqw59xuc7J/w400-h283/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" width="400" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-67617073113792802922023-01-01T23:49:00.004+02:002023-01-01T23:56:07.058+02:00Ήταν το 2022 μια καλή χρονιά; <p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK3swN2QZIoy4E4dUYB7sskb5h_XTki7LIRkPLinxzePT1ieIKqVUMstkPi380N-znQEhdP7RvwzfSnSc7VrneKTCXngw_Cr2RZpyA9HzBB3lUnM4DdZiw_lwkmaEfpDSgs1qzFsy2sdiI9rJ7sUXv1JmH9pEFEmJ5XHCkePMv3kEGLP3tfq2Vx5_C/s237/images.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: left;"><img border="0" data-original-height="237" data-original-width="213" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK3swN2QZIoy4E4dUYB7sskb5h_XTki7LIRkPLinxzePT1ieIKqVUMstkPi380N-znQEhdP7RvwzfSnSc7VrneKTCXngw_Cr2RZpyA9HzBB3lUnM4DdZiw_lwkmaEfpDSgs1qzFsy2sdiI9rJ7sUXv1JmH9pEFEmJ5XHCkePMv3kEGLP3tfq2Vx5_C/s1600/images.jpg" width="213" /></a></div><div style="text-align: left;"> Ήταν το 2022 μια καλή χρονιά; Για να απαντήσουμε, ίσως θα πρέπει να ορίσουμε, τι συνιστά μια καλή χρονιά. </div><div style="text-align: left;">Νομίζω ότι αν είμαστε απολύτως ειλικρινείς, αυτό που πρώτα εξετάζουμε, είναι αν η χρονιά που πέρασε, ήταν μια χρονιά που φέρθηκε σε εμάς και το στενό κύκλο των σημαντικών μας άλλων με ευγένεια. Αν υπήρξαμε υγιείς σωματικά και ψυχικά, αν οι δουλειές μας πήγαν καλά, αν κάποιοι προσωπικοί στόχοι μας επιτεύχθηκαν και φυσικά αν δεν υποφέραμε μεγάλες απώλειες. Αν είμαστε ειλικρινείς, θα παραδεχτούμε ότι αυτά είναι τα συστατικά που φτιάχνουν για τον καθένα μας μια καλή χρονιά. Αυτό το στενό οικοδόμημα, ορίζει το μέγεθος, αν όχι της ευτυχίας, σίγουρα της σταθερότητας που χρειαζόμαστε για να πορευτούμε με βήμα θαρρετό στη νέα χρονιά.</div><p></p><p style="text-align: left;">Μπορεί τα social media να κατακλύζονται από αλτρουιστικές ευχές, ευχές γεμάτες ενσυναίσθηση και κατανόηση για τον άλλο, τον κατατρεγμένο, τον ξένο, τον διαφορετικό, τον διακομιζόμενο, τον πενθούντα, αλλά οι ευχές αυτές για τους περισσότερους από εμάς, δεν μοιάζει να έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις χιλιομασημένες ευχές των υποψηφίων των καλλιστείων παλιότερα, για τερματισμό της πείνας και παγκόσμια ειρήνη. Βελτιώνουν το κοινωνικό μας προφίλ, αλλά δεν βελτιώνουν τον κόσμο. </p><p style="text-align: left;">Δεν ξέρω αν είναι εγωιστικό, κατακριτέο ή απλά ανθρώπινο το να αισθάνεται κάποιος ευτυχής μέσα σε ένα κόσμο που δοκιμάζεται ποικιλοτρόπως. Γιατί για τον κόσμο μας, για την κοινωνία των ανθρώπων που ζούμε, το 2022 δεν ήταν μια καλή χρονιά. Η αρρώστια, η πείνα, ο πόλεμος, τα push backs, η καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων των ανθρώπων και των ζώων συνέχισε να υφίσταται, η καταστροφή του κλίματος προχωρά και οι κοινωνίες μας συνεχίζουν να αποσυντίθενται, με τα παιδιά και τις γυναίκες να βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας της εκμετάλλευσης. Oπότε μοιάζει λιγάκι αστείο να αναρωτιόμαστε αν η χρονιά που πέρασε ήταν καλή. Αντικειμενικά δεν ήταν. </p><p style="text-align: left;">Μέσα στην τόση δυστυχία γύρω μας, ο στρουθοκαμηλισμός της όποιας προσωπικής μας ευτυχίας, μπορεί απλά και μόνο να μας παρηγορεί. Πρόσκαιρα θα προσθέσω. Μερικές φορές μας κοιτώ και νιώθω ότι τρέχουμε τυφλοί για τον διπλανό μας στο στίβο της ζωής. Όλα είναι καλά, όσο τίποτα δεν εμποδίζει στην πορείας μας προς τον θολό τερματισμό, που υπόσχεται ένα αβέβαιης αξίας έπαθλο. Τρέχουμε σαν κλεισμένοι στη φούσκα της προσωπική μας ασφάλειας, ξεχνώντας ότι ωραίες είναι οι φούσκες, αλλά σκάνε εύκολα. </p><p style="text-align: left;"> Όλο και πιο πολύ αποδεικνύουμε ότι ο μικρόκοσμός μας, είναι ο κόσμος μας. Όσο κι αν ταξιδεύουμε, διαβάζουμε, συζητάμε, ο πόνος του άλλου, θα είναι πάντα ξένος πόνος. Τον κατανοούμε θεωρητικά, αλλά όχι καρδιακά. Θα έπρεπε να μας έχει παραλύσει τόσος πόνος. Θα έπρεπε να νιώθουμε τις ευχές για Χρόνια Πολλά, μέσα στα ζεστά μας σπίτι, πάνω από τα γεμάτα τραπέζια μας και κυρίως μαζί με όλους τους αγαπημένους μας δίπλα μας, όχι μόνο σαν την ακριβή ευλογία που είναι, αλλά και σαν δέσμευση, αυτή την ίδια ευλογία να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας, να την βιώσουν και άλλοι άνθρωποι.</p><p style="text-align: left;">Στη Βασιλόπιτα που κόψαμε ή θα κόψουμε, ας μην μνημονεύσουμε τα δικά μας ονόματα. Ας μνημονεύσουμε το όνομα του ξεριζωμένου που ζει δίπλα μας, της γειτόνισσας που έχασε το παιδί της, του άμαχου που κλαίει στα ρεπορτάζ της tv, του άρρωστου συμμαθητή που κάνει γιορτές στο νοσοκομείο, του άστεγου που κοιμάται στην πόρτα του κτηρίου που δουλεύουμε, του ορφανού που ήρθε ασυνόδευτο στην τάξη, της κακοποιημένης φίλης μας, του ηλικιωμένου που ζει μόνος, της έφηβης στο Amber Alert, της νοσοκόμας που φροντίζει τη μητέρα μας, ας τους πούμε με το όνομά τους, για να κατανοήσουμε ότι ο πόνος δεν είναι κάτι μακρινό και ξένο, αλλά κάτι που επιλέγουμε να κοιτάξουμε ή να αποστρέψουμε το βλέμμα. Και ας αναλάβουμε μια δέσμευση. </p><p style="text-align: left;">Και ίσως η χρονιά που θα έρθει, να είναι μια Καλύτερη χρονιά, για περισσότερους ανθρώπους. Και ίσως νιώσουμε τη φούσκα μας να σκάει, αλλά χωρίς να μας προκαλεί πόνο ή πανικό. Και ίσως μπορούμε να ορίσουμε ξανά τους όρους της προσωπική μας ευτυχίας. Και ίσως να μην μας φτάνει πια απλά να τρέχουμε δίπλα σε άλλους, αλλά να θελήσουμε να βαδίσουμε μαζί τους.</p><p style="text-align: left;">Εύχομαι μια καλύτερη χρονιά σε όλους! </p><p style="text-align: left;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-81149725307965414412022-12-12T13:16:00.000+02:002022-12-12T13:16:34.990+02:00Το βιβλίο των δικών σου Χριστουγέννων<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO4icGQwXzwSiIMkUL8FUlehclxTfPI6EtmShpT-YTPVkGOwvcAgJhhpmaXdZtAxP9blSWIVY2ggj5SzfsohpiupoGGPbmlXZoGF9dRwOxBgQPbMunnrVovq_jIndTScpO4iQUu4iXLHFMZIh1wDB-gn4tFPKbgh8wkuFrRF-deLC5bRXc-t1bKplU/s226/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82%CF%87.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="226" data-original-width="223" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO4icGQwXzwSiIMkUL8FUlehclxTfPI6EtmShpT-YTPVkGOwvcAgJhhpmaXdZtAxP9blSWIVY2ggj5SzfsohpiupoGGPbmlXZoGF9dRwOxBgQPbMunnrVovq_jIndTScpO4iQUu4iXLHFMZIh1wDB-gn4tFPKbgh8wkuFrRF-deLC5bRXc-t1bKplU/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%20%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82%CF%87.jpg" width="223" /></a></div>Μετράνε πάνω από 10 χρόνια που ο Κυριάκος Χαρίτος, μας χάρισε αυτό το μαγικό βιβλίο, που δυστυχώς δεν είναι πια διαθέσιμο στην αγορά. Είμαι σίγουρη όμως ότι θα το βρείτε σε κάποια παιδική βιβλιοθήκη.<p></p><p>Ένα βιβλίο για τα Χριστούγεννα, όχι σαν όλα εκείνα τα γεμάτα δώρα, Χριστουγεννιάτικα δέντρα, πολύχρωμα λαμπιόνια, ξωτικά, ταράνδους, κουδουνάκια και χιονισμένα τοπία, αλλά ένα βιβλίο γεμάτο από όλα εκείνα που έχουν σημασία στις γιορτές, αλλά και κάθε μέρα.</p><p>Με τον μοναδικό τρόπο που έχει ο συγγραφέας, σκύβει πάνω από τις μικρές λεπτομέρειες, τις μικρές, ασήμαντες για τους πολλούς ιστορίες και τις τραβά στο φως, παρακινώντας μας να κοιτάξουμε εκεί που δεν έχουμε συνηθίσει να ψάχνουμε για να αναζητήσουμε το αληθινό νόημα των Χριστουγέννων.</p><p>Η αφιέρωση στην αρχή του βιβλίου "σε εκείνους που δεν έχουν πολλά, αλλά έχουν τα πάντα", είναι όλο το νόημα του βιβλίου. Και είναι εκπληκτικό πως μέσα σε ένα τόσο σύντομο κείμενο καταφέρνει ο συγγραφέας να αιχμαλωτίσει στιγμές, απλές και καθημερινές, που όμως λάμπουν από τρυφερότητα και καλοσύνη και γίνονται ένα άλλους είδους αστέρι της Βηθλεέμ για όλους μας. </p><p>Ο Κ. Χαρίτος καταφέρνει να αντιπαραθέσει στην πλαστική, κατασκευασμένη λάμψη των γιορτών, την αληθινή εμπειρία των στιγμών που μοιραζόμαστε το "είναι" και το "έχω" μας με αγάπη και αληθινή λαχτάρα. Και αναπόφευκτα μας ωθεί να αναγνωρίσουμε τα δικά μας ακριβά δώρα. </p><p>Γιατί δεν είναι το καινούριο, το ιλουστρασιόν, το ακριβό, το μεγάλο, το εξωτικό αυτό που φέρνει νόημα στις γιορτές. Είναι οι άνθρωποί μας. Η γωνιά που λέμε σπίτι μας. Είναι η απροσδόκητη καλοσύνη των ξένων. Η μαγεία της φύσης. Είναι οι παλιές αγάπες που κρατάνε για πάντα. Και εκείνες που εμφανίζονται όταν λιγότερο τις περιμένεις. Είναι πάντα "κάποιος". Σχεδόν ποτέ "κάτι".</p><p>Η εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη σε χρώματα παστέλ, χρώματα όχι λαμπερά της γιορτής, μα ζεστά της φύσης, πλαισιώνουν εξαιρετικά το κείμενο, ανοίγουν νέους δρόμους κατανόησης και φωτίζουν εσωτερικά τα επεισόδια και τους πρωταγωνιστές τους. </p><p>Ο Κυριάκος Χαρίτος κατάφερε να δημιουργήσει ένα τρυφερό βιβλίο, που μιλάει κατευθείαν στην ψυχή του αναγνώστη. Ένα Χριστουγεννιάτικο βιβλίο, που δεν είναι μόνο για τα Χριστούγεννα. Ένα βιβλίο που διαβάζοντας ξανά μετά από μια δεκαετία, ανακαλύπτεις ότι φέρει μέσα του το σπόρο και για το πρόσφατο βιβλίο του συγγραφέα<a href="https://paidikavivlia.blogspot.com/2022/05/blog-post_27.html" target="_blank"> " Το όλο και το λίγο" </a></p><p><br /></p><p>Συγγραφέας: Κυριάκος Χαρίτος</p><p>Εικονογράφος: Ντανιέλα Σταματιάδη</p><p>Εκδόσεις: <a href="https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CF%89%CE%BD" target="_blank">Μεταίχμιο</a></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-26445395282660943152022-12-06T19:12:00.002+02:002022-12-06T19:21:09.194+02:00Στον μικρό Βασίλη, που χθες δεν γύρισε απ' το σχολείο.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQTwB-RRWJFvucE9Ss00UBqfdYs7FBwBW050NNCmZYa3u1D2uKgv4Yk970j2x2RHNAHO5AfN9uxuo25VOKIqUZwKBoZRxgq24tKcsA4Kdx1G2R4oiLT3fn3y_7-CwsiagH_qyW5QCwPwgNwqzQ1anWKHPPiljdqvn9kDLicZEipFOYPxuPVgreIXa9/s600/candle-wind-blow-smoke-light-wax.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="400" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQTwB-RRWJFvucE9Ss00UBqfdYs7FBwBW050NNCmZYa3u1D2uKgv4Yk970j2x2RHNAHO5AfN9uxuo25VOKIqUZwKBoZRxgq24tKcsA4Kdx1G2R4oiLT3fn3y_7-CwsiagH_qyW5QCwPwgNwqzQ1anWKHPPiljdqvn9kDLicZEipFOYPxuPVgreIXa9/s320/candle-wind-blow-smoke-light-wax.jpg" width="213" /></a></div><span face="Calibri, sans-serif"><span style="font-size: 11pt;">Θα
λείπεις φέτος στη γιορτή σου. Τα δώρα
που παρήγγειλες στον </span><span style="font-size: 14.6667px;">συνονόματό</span><span style="font-size: 11pt;"> σου Άγιο, δεν θα βρουν τον </span><span style="font-size: 14.6667px;">παραλήπτη</span><span style="font-size: 11pt;"> τους. Το
σπίτι δεν θα αντηχήσει τη φωνή σου
να λέει τα κάλαντα. Το </span><span style="font-size: 14.6667px;">χαρτζιλίκι</span><span style="font-size: 11pt;"> που
μάζευες, αξόδευτο θα μένει. Ο </span><span style="font-size: 14.6667px;">παππούς</span><span style="font-size: 11pt;"> και η γιαγιά δεν θα σε δουν να περνάς
το κατώφλι τους</span><span style="font-size: 11pt;">. Τα
χρόνια πολλά δεν θα σημαίνουν τίποτα,
γιατί εσύ για πάντα έντεκα θα μείνεις. Ο
διπλανός σου στο σχολείο θα ξεχνιέται
και θα γυρνά να σου </span><span style="font-size: 14.6667px;">μιλήσει</span><span style="font-size: 11pt;">, μα εσύ δεν
θα είσαι εκεί. Η φωνή του δασκάλου θα
κομπιάζει, κάθε που θα φτάνει στο όνομά
σου στο παρουσιολόγιο, γιατί θα είσαι
κάθε μέρα απών. Οι ζωγραφιές σου θα
μένουν </span><span style="font-size: 14.6667px;">κρεμασμένες</span><span style="font-size: 11pt;"> στην τάξη και και
στη σειρά σου στην παρέλαση θα υπάρχει
κενό. Η σχολική σου τσάντα, γεμάτη με
τα βιβλία της Δευτέρας θα μείνει και το γραφείο σου ακατάστατο, θα περιμένει
να το συμμαζέψεις. Το κρεβάτι θα κρατά
το σχήμα του </span><span style="font-size: 14.6667px;">κορμιού</span><span style="font-size: 11pt;"> σου και ο </span></span><span face="Calibri, sans-serif" lang="en-US" style="font-size: 11pt;">super
</span><span face="Calibri, sans-serif"><span style="font-size: 11pt;">ήρωας στην πιζάμα σου, δεν θα μπορεί
να κάνει τίποτα να σε βοηθήσει. Τα </span><span style="font-size: 14.6667px;">ρούχα</span><span style="font-size: 11pt;"> σου θα στεγνώνουν στην απλώστρα, και τα </span><span style="font-size: 14.6667px;">παπούτσια</span><span style="font-size: 11pt;"> σου θα χάσκουν άδεια σε μια
γωνιά της σκάλας. </span><span style="font-size: 14.6667px;">Ποδήλατο</span><span style="font-size: 11pt;"> δεν θα
αλλάξεις, και στο </span><span style="font-size: 14.6667px;">αγαπημένο</span><span style="font-size: 11pt;"> σου βιντεοπαιχνίδι το ρεκόρ της Κυριακής θα
δείχνει η οθόνη. Η μπάλα σου
θα ξεφουσκώνει και τα </span><span style="font-size: 14.6667px;">αθλητικά</span><span style="font-size: 11pt;"> σου στο μπαλκόνι, γεμάτα λάσπη χθεσινή θα μείνουν. Το βιβλίο που
διάβαζες θα μείνει στη μέση, και δεν θα μάθεις τι απέγινε ο ήρωάς του.</span></span><p></p>
<p lang="el-GR" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.35cm;"><span face="Calibri, sans-serif"><span><span style="font-size: 11pt;">Μα
η μητέρα και ο πατέρας σου, θα σε περιμένουν κάθε μεσημέρι να γυρίσεις. Θα </span><span style="font-size: 14.6667px;">φτιάχνουν</span><span style="font-size: 11pt;"> τα φαγητά που αγαπάς και πάντα θα σε
μνημονεύουν στο τραπέζι. Θα θυμούνται το
πρώτο γέλιο σου, τα πρώτα βήματα και
όταν σε άφησαν πρώτη μέρα στο σχολείο.
Θα σε θυμούνται να </span><span style="font-size: 14.6667px;">χαίρεσαι, να</span><span style="font-size: 11pt;"> </span><span style="font-size: 14.6667px;">παίζεις,</span><span style="font-size: 11pt;"> να λες ανέκδοτα και να γελάς. Θα σε
θυμούνται να κλαις και να μαλώνεις. Να
διαβάζεις, να γκρινιάζεις που </span><span style="font-size: 14.6667px;">έχεις</span><span style="font-size: 11pt;"> πολλά μαθήματα, να τεμπελιάζεις, να </span><span style="font-size: 14.6667px;">περιμένεις</span><span style="font-size: 11pt;"> τις διακοπές και ξανά να
βιάζεσαι να </span><span style="font-size: 14.6667px;">ανοίξει</span><span style="font-size: 11pt;"> το σχολείο.</span></span></span></p>
<p lang="el-GR" style="line-height: 115%; margin-bottom: 0.35cm;"><span face="Calibri, sans-serif"><span><span style="font-size: 11pt;">Η
μητέρα και ο πατέρας σου, θα σε περιμένουν κάθε μεσημέρι να γυρίσεις από το </span><span style="font-size: 14.6667px;">σχολείο</span><span style="font-size: 11pt;">.
Γιατί το σχολείο είναι ένα μέρος </span><span style="font-size: 14.6667px;">από</span><span style="font-size: 11pt;"> όπου τα παιδιά πάντα επιστρέφουν. Πάντα!
</span></span></span>
</p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-16257688695889943532022-11-30T18:31:00.000+02:002022-11-30T18:31:15.791+02:00Κατακλυσμός<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiycyUQPC-lUP-kYTAFHMoz-hCyhOT2ip2Fu6AW5V6sqwBGdH1WqiZdMPFrSkWTQoW1bQ72Fu8vy8eb3s84szkRtytZBaJvLbFpsSo8vG_TQOyniVSx0dR8wd2idrEPJszfom2DGha0BxGh9BqBysRDsLgOGDI8KB1p1zzlnmj04mZHgh8TJSuY1Y8m/s945/07766.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="945" data-original-width="726" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiycyUQPC-lUP-kYTAFHMoz-hCyhOT2ip2Fu6AW5V6sqwBGdH1WqiZdMPFrSkWTQoW1bQ72Fu8vy8eb3s84szkRtytZBaJvLbFpsSo8vG_TQOyniVSx0dR8wd2idrEPJszfom2DGha0BxGh9BqBysRDsLgOGDI8KB1p1zzlnmj04mZHgh8TJSuY1Y8m/s320/07766.jpg" width="246" /></a></div><div style="text-align: justify;">Η Mariajo Ilustrajo στο πρώτο της βιβλίο, φτιάχνει μια δυνατή ιστορία για τη δύναμη της συνεργασίας και την αλληλεγγύη, που αποτελεί μονόδρομο στη αντιμετώπιση οποιουδήποτε κοινωνικού προβλήματος πριν αυτό πάρει διαστάσεις... κατακλυσμού!</div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο μικρόκοσμος των ζώων που δημιουργεί, δεν διαφέρει πολύ από τον μικρόκοσμο μιας οποιασδήποτε ανεπτυγμένης κοινωνίας ανθρώπων, όπου ο καθένας μοιάζει απορροφημένος στη δική του καθημερινότητα.</p><p style="text-align: justify;">Έτσι, τη μέρα που η πόλη ξυπνά αρκετά βρεγμένη, κανείς δεν φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη σημασία. Τι πειράζει άλλωστε λίγο νεράκι; Όταν ένα από τα ζωάκια της πόλης προσπαθεί να τους εξηγήσει τι φταίει και πως θα μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα, κανείς δεν ασχολείται. Καθώς όμως ώρα με την ώρα, η στάθμη του νερού ανεβαίνει και το πρόβλημα γίνεται εντονότερο, κάποιοι από τους κατοίκους σχολιάζουν ενοχλημένοι την κατάσταση προσπαθώντας να αποφύγουν τις συνέπειές της.</p><p style="text-align: justify;">Είναι πολύ εύστοχα τα προφίλ των χαρακτήρων που αφήνει να διαφανούν μέσα από τις αντιδράσεις τους. Έτσι θα δούμε εκείνους που σχολιάζουν αδιάφορα, ή περισσότερο δεικτικά, κάποιους που είναι έτοιμοι να καταλογίσουν ευθύνες, άλλους που θεωρούν ότι η ιστορία δεν τους αφορά, εκείνους που καιροσκοπούν, άλλους που το διασκεδάζουν, αρκετούς που υποφέρουν, άλλους που συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν, κάποιους που βρίσκουν τρόπους να προσαρμοστούν, μα τελικά, αργά ή γρηγορότερα όλων η καθημερινότητα αλλάζει δραματικά και εκείνη την ύστατη στιγμή, ψάχνουν για λύση. Και μόνο τότε είναι έτοιμοι να ακούσουν και κυρίως να συνεργαστούν για να διορθωθεί η κατάσταση.</p><p style="text-align: justify;">Η ιστορία της Μariajo Ilustrajo είναι ένα ψυχογράφημα των συγχρόνων κοινωνιών μας, όπου οι περισσότεροι θεωρούμαι ότι τα οικουμενικά προβλήματα που μας απειλούν θα λυθούν με κάποιο μαγικό, αόριστο τρόπο, χωρίς να χρειαστεί να αλλάξει τίποτα στην καθημερινότητα μας και με τα οποία φυσικά δεν αποφασίζουμε να ασχοληθούμε, όσο το δικό μας κεφάλι είναι - ακόμα- έξω από το νερό. </p><p style="text-align: justify;">Η αδιάφορη παρατήρηση των προβλημάτων που θεωρούμε ότι είναι των άλλων, μέχρι να βρέξουν και τα δικά μας πόδια, η εύκολη και εκ του ασφαλούς κριτική, η εγκληματική αδιαφορία και η άρνηση συν- ανάληψης της ευθύνης που έχουμε ως μέλη μιας κοινωνίας, είναι μηνύματα που περνάνε με πολύ χιούμορ μέσα από το κείμενο και τονίζουν τη σημασία που έχει για μια κοινωνία η καλλιέργεια της ατομικής ευθύνης, της κοινωνικής συνεργασίας και της δημόσιας συμμετοχής. Η ιδιαίτερα επιτυχημένη εικονογράφηση, αποτελεί τον έτερο πόλο επιτυχίας αυτής ολιγόλογης ιστορίας, που καταφέρνει να δείξει με εικόνες, πολλά περισσότερα από όσα σαφώς λέει με λέξεις. </p><p style="text-align: justify;">Μια πολύ όμορφη ιστορία κοινωνικής και πολιτικής αγωγής για παιδιά από 4 ετών. </p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας - Εικονογράφος: Μariajo Ilustrajo</p><p style="text-align: justify;">Μετάφραση: Μαρία Παπαγιάννη</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://www.patakis.gr/product/661434/vivlia-paidika--efhvika-paidikh-neanikh-logotexnia/Kataklusmos/" target="_blank">Πατάκη</a></p><p style="text-align: justify;">Περισσότερες εικόνες από το εσωτερικό:</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO6AbKMk4s9pQ1HE3OUDzc6hBoasOA7d1t5BW8JqALVoaEDHr4ObHrlEnYSPEIkHnIiMvnE_QAZLhlUthJ7wPUYiS7PGMwOFwmi9CjgUL0A9NNAG0AtDibgdSeYMxlCBUv7BG3lUgdTAzlcO0s5LB3Sej_kkpT5Uv8Wda7C67vxdfx4_lMTrgsirbH/s1200/07766_2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1200" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO6AbKMk4s9pQ1HE3OUDzc6hBoasOA7d1t5BW8JqALVoaEDHr4ObHrlEnYSPEIkHnIiMvnE_QAZLhlUthJ7wPUYiS7PGMwOFwmi9CjgUL0A9NNAG0AtDibgdSeYMxlCBUv7BG3lUgdTAzlcO0s5LB3Sej_kkpT5Uv8Wda7C67vxdfx4_lMTrgsirbH/w400-h400/07766_2.jpg" width="400" /></a></div><div><br /></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizinBsBKBvlY_vR_4omgLCWDjOdyYPHmnrqhf-8gvHVAzJ2i3QI0a8Hit08tEQs_LZMHr7GaAgzHJgY76p1FlFGQ6R9o6DVCM4BAjFYhD7FSr_1roOVuPmB6yNBz5gi0bVe4kG9zl4RLbPaaNCbzH0Cwbx12vIBDqcjcXXpjUIB7GsLUfFnHj4Fmov/s1500/ilustrajo-flooded-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="990" data-original-width="1500" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizinBsBKBvlY_vR_4omgLCWDjOdyYPHmnrqhf-8gvHVAzJ2i3QI0a8Hit08tEQs_LZMHr7GaAgzHJgY76p1FlFGQ6R9o6DVCM4BAjFYhD7FSr_1roOVuPmB6yNBz5gi0bVe4kG9zl4RLbPaaNCbzH0Cwbx12vIBDqcjcXXpjUIB7GsLUfFnHj4Fmov/w400-h264/ilustrajo-flooded-1.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIia9SZVgyfeq9CoS7IpV0-0xQKglw-C00czw2mNG75-VFo_FTdFTuAlJWGLZVQwl8xUDLjAIM639i2ZV5hTUpdg8lUqY1nnSxVHP58jh3GHRUJre53JYwTWcmRqcC0mmOHV2oY39_jq7bCmvLtH-DtYEFwUHYo6RmKpE8plZpax505Yna_HkszZg3/s1500/ilustrajo-flooded-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="990" data-original-width="1500" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIia9SZVgyfeq9CoS7IpV0-0xQKglw-C00czw2mNG75-VFo_FTdFTuAlJWGLZVQwl8xUDLjAIM639i2ZV5hTUpdg8lUqY1nnSxVHP58jh3GHRUJre53JYwTWcmRqcC0mmOHV2oY39_jq7bCmvLtH-DtYEFwUHYo6RmKpE8plZpax505Yna_HkszZg3/w400-h264/ilustrajo-flooded-2.jpg" width="400" /></a></div><br /><div><br /></div><div><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOc0fjBxtWWGwSjNbUE01OzBQNigMzLTE4QpBHx0fehepI5nGLH2VATUBImPGwmggbQkFQCIuWk6zntrqZv56eW1kYp5dKVJYyn3pYVCm7As8p2GR_TLGzqCTCjJbXSHbILhxOwig_N3WITppEmQzNixKVkdNs4ditN4yQP6InGdg0vblKbSoEZpDr/s945/07766_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="945" data-original-width="726" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOc0fjBxtWWGwSjNbUE01OzBQNigMzLTE4QpBHx0fehepI5nGLH2VATUBImPGwmggbQkFQCIuWk6zntrqZv56eW1kYp5dKVJYyn3pYVCm7As8p2GR_TLGzqCTCjJbXSHbILhxOwig_N3WITppEmQzNixKVkdNs4ditN4yQP6InGdg0vblKbSoEZpDr/w308-h400/07766_1.jpg" width="308" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-45812432372722146822022-11-24T16:44:00.011+02:002022-11-26T19:26:58.477+02:00Το πάρτι<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN1CuUaQhzCfDAUlVAH_fiQ3Xez4YNF8rcx1-r4apcFAFFOHwK9-dG3SH3YiEH5k46P_hM4GzhUhsmKE5kLDyAAcZVnJHAai6eA_eGqOrsn1lSM0cggR-xDXT2Y3y4vuIOEHpEWk62-5olVGgK4XWfTmvmLafE1L8Zk1Azn7LaxlO-QdU8WQ-lxlCf/s700/s3.gy.digital_metaixmio_uploads_asset_data_23932_978-618-03-3217-9_2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN1CuUaQhzCfDAUlVAH_fiQ3Xez4YNF8rcx1-r4apcFAFFOHwK9-dG3SH3YiEH5k46P_hM4GzhUhsmKE5kLDyAAcZVnJHAai6eA_eGqOrsn1lSM0cggR-xDXT2Y3y4vuIOEHpEWk62-5olVGgK4XWfTmvmLafE1L8Zk1Azn7LaxlO-QdU8WQ-lxlCf/s320/s3.gy.digital_metaixmio_uploads_asset_data_23932_978-618-03-3217-9_2.jpg" width="229" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Αγαπώ πολύ τα βιβλία της Λίνας Μουσιώνη. Αυτή την ιδιαίτερη ματιά της πάνω σε πρόσωπα και καταστάσεις. Τον τρόπο που έχει να παίρνει ένα συνηθισμένο για τους πολλούς γεγονός, και σαν η πένα της να είναι μαγικό ραβδί, να το μεταστοιχειώνει μέσα μας, να μας επιτρέπει να το δούμε κι εμείς με νέα μάτια. Πολύ φυσικά λοιπόν, αγάπησα και αυτό το βιβλίο. </div><p></p><p style="text-align: justify;">Δεν είναι που πραγματεύεται ένα δύσκολο θέμα, αυτό της σοβαρής ασθένειας ενός γονιού και των πρακτικών και ψυχολογικών επιπτώσεων που έχει αυτό στα παιδιά της οικογένειας, είναι που το κάνει όλο αυτό με μεγάλη μαεστρία και απέραντη τρυφερότητα. Και ενώ πρόκειται για ένα θέμα πικρό, ένα θέμα που έχει πόνο, αποχωρισμό και στεναχώρια, το φέρνει κοντά μας ανάλαφρα, σαν παιχνίδι.</p><p style="text-align: justify;">Η μεγάλη πρωταγωνίστρια της ιστορίας είναι η μαμά, που όμως στο μεγαλύτερο μέρος της, είναι απούσα. Η ξαφνική της αναχώρηση, με τη συνοδεία του μπαμπά, συνδέεται με κάποιο έκτακτο επαγγελματικό ταξίδι, μια δικαιολογία που όμως δεν πείθει την Αιμιλία, την μεγαλύτερη από τα δυο παιδιά. Η μαμά φεύγοντας τους αφήνει εντολή να ετοιμάσουν το πάρτι για τα γενέθλιά της που πλησιάζουν, έτσι ώστε όταν επιστρέψει να γιορτάσουν όλοι μαζί. Η Αιμιλία και ο μικρός της αδελφός ο Μάνος, αναλαμβάνουν να προετοιμάσουν το πάρτι της μαμάς τους και να ακολουθήσουν κατά γράμμα τις οδηγίες που τους έχει αφήσει. Τα πράγματα βέβαια θα ήταν πολύ απλά για τα παιδιά, αν οι οδηγίες δε δίνονταν μέσα από παράξενους γρίφους και επίσης αν δεν έπρεπε να τρώνε κάθε μέρα τα περίεργα, vegan φαγητά της θείας Ειρήνης! </p><p style="text-align: justify;">Τα δύο αδέλφια θα παίξουν το παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού, θα σκαλίσουν ιστορίες, παιχνίδια, και τις αναμνήσεις τους και θα ανακαλύψουν το μεγάλο μυστικό της μαμάς τους, κρυμμένο μέσα στα γράμματα - γρίφους που τους έχει αφήσει. </p><p style="text-align: justify;">Λάτρεψα το ύφος της ιστορίας. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση της Αιμιλίας, διανθισμένη με τους χιουμοριστικούς, πνευματώδεις, μα και τρυφερούς διαλόγους των ηρώων, ρέει σαν ήσυχο ποτάμι, και παρασύρει τον αναγνώστη σε ένα κόσμο όπου βασιλεύει η αγάπη, το νοιάξιμο και η φροντίδα του ενός για τον άλλο. Έναν κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι, και όπως ευτυχώς είναι κάποτε. </p><p style="text-align: justify;">Η Αιμιλία, είναι ένα πολύ ξεχωριστό κορίτσι. Της αρέσει πολύ η ιστορία και μετρά μυστικά τις αποστάσεις, τα λεπτά ή τους ανθρώπους, με ημερομηνίες από μάχες, πολιορκίες και εκστρατείες. Μυστικά της αρέσει και ο Άρης, ο συμμαθητής της. Παράξενα ώριμη για την ηλικία της, με ματιά κοφτερή και καρδιά τρυφερή, κάπου στο μεταίχμιο παιδικότητας και εφηβείας, παρατηρεί, αφουγκράζεται και αντιλαμβάνεται ό,τι συμβαίνει γύρω της, με έναν τρόπο βαθύ, σχεδόν ποιητικό. Είναι η δική της ματιά στα γεγονότα που μεσολαβούν από την αναχώρηση των γονιών, μέχρι το πάρτι, που δίνει τον ιδιαίτερο τόνο της ιστορίας. </p><p style="text-align: justify;">Το γεγονός ότι η η Λίνα Μουσιώνη, επέλεξε ως συγγραφικό όχημα για να εξελίξει τη συγκεκριμένη ιστορία ένα πάρτι, αλλά και η επιλογή της να βάλει την ίδια την ασθενούσα μητέρα, να ετοιμάζει ένα κυνήγι θησαυρού για τα παιδιά της, μας λέει πολλά για το αληθινό νόημα του κουράγιου, της ελπίδας και της θετικής στάσης απέναντι στη ζωή. Γιατί τα γράμματα - γρίφοι που αφήνει η μητέρα, δεν εξυπηρετούν μόνο τις ανάγκες του συγκεκριμένου παιχνιδιού. Διαβασμένα προσεχτικά, αποτελούν "οδηγίες" για το ίδιο το παιχνίδι της ζωής. Άλλωστε και η ζωή ένας γρίφος που καλούμαστε να λύσουμε, δεν είναι; </p><p style="text-align: justify;">Αυτό το ιδιότυπο παιχνίδι, μου έφερε στο μυαλό την ταινία La vita e bella, και το κυνήγι θησαυρού που και εκείνος ο πατέρας έστησε για τον γιο του, ώστε να τον προστατέψει από την τερατώδη αλήθεια γύρω του. Γιατί κάποιες φορές, το ψέμα μπορεί να λειτουργήσει σαν προστατευτικό κουκούλι, που μας επιτρέπει να ωριμάσουμε, πριν βρεθούμε αντιμέτωποι με μια αλήθεια που αλλιώς δεν θα ήμασταν έτοιμοι να διαχειριστούμε.</p><p style="text-align: justify;">Υπέροχη και η πολύχρωμη εικονογράφηση της Σάντρα Ελευεθρίου, άλλοτε δίνει μορφή στους ήρωες της ιστορίας και άλλοτε σκιαγραφεί τον μέσα κόσμο και τα όνειρά τους. </p><p style="text-align: justify;">Αναζητήστε το βιβλίο. Διαβάστε το και χαρίστε το. Είναι ιδανικό δώρο για παιδιά από 10 ετών.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://flip.metaixmio.gr/apospasmata/TO_PARTI/index.html" target="_blank">Εδώ μπορείτε να διαβάσετε </a>τις πρώτες σελίδες της ιστορίας</p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας: Λίνα Μουσιώνη</p><p style="text-align: justify;">Εικονογράφος: Σάντρα Ελευεθερίου</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://www.metaixmio.gr/el/products/%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B9" target="_blank">Μεταίχμιο</a></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-65872464247886935692022-11-21T12:00:00.002+02:002022-11-21T12:26:15.822+02:00Ο άσπρος γάτος και ο καλόγερος<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNjzgT4JE6oiIKRX294uabctw7wwSbBt2NYJcQCij1QXWiD4wWfPYTXFUISese43zUBsuNLohphBT0ONZFa57GMgd3GEI7WUdVYnaILRGu8iIihbGXM8QLEM5YRfYJnf326f05zYBthWqmxJprwDQIPMxavPbpk6fTbuB18Bi0DQVpV98m3NSttoQL/s1500/o-aspros-gatos-kai-o-kalogeros-c.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNjzgT4JE6oiIKRX294uabctw7wwSbBt2NYJcQCij1QXWiD4wWfPYTXFUISese43zUBsuNLohphBT0ONZFa57GMgd3GEI7WUdVYnaILRGu8iIihbGXM8QLEM5YRfYJnf326f05zYBthWqmxJprwDQIPMxavPbpk6fTbuB18Bi0DQVpV98m3NSttoQL/s320/o-aspros-gatos-kai-o-kalogeros-c.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Δεν είναι λίγα τα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας, είτε για παιδιά, είτε για ενήλικες, που έχουν ως πρωταγωνιστή μια γάτα. Η γάτα ανέκαθεν ενέπνεε ιστορίες ή συντρόφευε τους ήρωες σε αυτές. Από τον "Παπουτσωμένο γάτο", μέχρι το πρόσφατο "Ο γάτος που έσωζε βιβλία", οι γάτοι έχουν εμπνεύσει μερικές από τις πιο όμορφες διηγήσεις. <a href="https://www.tsitsosthecat.gr/siggrafeis-gates/" target="_blank">Οι γάτες έχουν αγαπηθεί και συντροφεύσει σιωπηλά και πολλούς συγγραφείς ανά τους αιώνες.</a> Μια τέτοια όμορφη ιστορία, συνύπαρξης και ελευθερίας, μας εξιστορεί στο ποίημα με τίτλο Pangur Ban (λευκός γάτος), ένας μοναχός του οποίου η ταυτότητα παραμένει άγνωστη. Το ποίημα γραμμένο στην Ιρλανδική γαελική γλώσσα, περί τον 9ο μΧ αιώνα, είναι μια ωδή στις μοναχικές, μα παράλληλες απολαύσεις ενός καλόγερου και της γάτας με την οποία μοιράζεται το ασκητικό κελί του, καθώς εκείνος κυνηγά τη γνώση και η γάτα τη λεία της, και το πώς η ήρεμη συνύπαρξή τους τους ενισχύει τις αναζητήσεις και των δύο.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Το ποίημα έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες κατά το πέρασμα των αιώνων. Το βιβλίο " Ο άσπρος γάτος και ο καλόγερος", που φέρνουν κοντά μας η Εκδοτική Αθηνών και η μετάφραση της Μαρίας Κούρση, αποτελεί την μεταφορά του εν λόγω ποιήματος στο σήμερα, από τη συγγραφέα Jo Ellen Bogart και τον εικονογράφο Sydney Smith. Το αρχικό κείμενο αποδίδεται με μια σύγχρονη κειμενικά και εικαστικά γλώσσα, μέσα από την ιδιαίτερα επιτυχημένη επιλογή της αισθητικής του graphic novel.</p><p style="text-align: justify;">Η εικονογράφηση μας παρουσιάζει τον γέρο μοναχό να μελετά τα χειρόγραφά του μέσα στη νύχτα, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσει τα μυστικά τους, την ίδια ώρα που ο γάτος έχει στήσει καρτέρι στο ποντίκι που κρύβεται το δωμάτιό τους. Πολύ επιτυχημένα ο εικονογράφος, έχει εγκιβωτίσει μια δεύτερη ιστορία μέσα στην κυρίως ιστορία, καθώς το χειρόγραφο του μοναχού, παρουσιάζει επίσης έναν μοναχό και το γάτο που κυνηγά ένα ποντίκι, υπενθυμίζοντάς μας την αρχέγονη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα συντροφιάς και την χαρά που προκύπτει από αυτή. </p><p style="text-align: justify;">Ο συγγραφέας του ποιήματος, μέσα από αυτή την απλή φαινομενικά ιστορία, μας καλεί να εστιάσουμε ο καθένας σε αυτό το οποίο τάχθηκε να υπηρετεί. Να αφοσιωνόμαστε σε αυτό που μας κάνει καλύτερους και να αφήνουμε και τους άλλους να πράττουν το ίδιο. Παράλληλα, το ποίημα είναι ένα κάλεσμα στην υπομονή και την προσήλωση, στην απερίσπαστη σπουδή αυτού που μπορεί να αποτελεί την προσωπική μας πρόκληση. Κυρίως όμως, αποτελεί μια ωδή στη συντροφικότητα, στην συνύπαρξη δύο πλασμάτων παράλληλα, μα και ανεξάρτητα του ενός από το άλλο. Γιατί σύντροφοι δεν είναι απαραίτητα εκείνοι που κάνουν τα πάντα μαζί ή μοιράζονται τα ίδια πάθη και επιδιώξεις, αλλά κυρίως εκείνοι που μπορούν να αναπτύσσονται παράλληλα και ξεχωριστά, μα και να χαίρονται ο ένας με την πρόοδο και τα επιτεύγματα του άλλου, μέσα σε ένα κλίμα σεβασμού και ελευθερίας. </p><p style="text-align: justify;">Η γαλήνια ατμόσφαιρα του βιβλίου, το καθιστά ιδανικό να διαβαστεί βράδυ, με χαμηλό φωτισμό, γιατί όχι και σαν ένα πιο "ψαγμένο" bed time story.</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Μεταφορά: Jo Ellen Bogart</p><p style="text-align: justify;">Εικονογράφος: Sydney Smith</p><p style="text-align: justify;">Μετάφραση: Μαρία Κούρση</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://ekdotikeathenon.gr/product/o-aspros-gatos-kai-o-kalogeros/" target="_blank">Εκδοτική Αθηνών</a></p><p style="text-align: justify;">Εικόνες από το εσωτερικό:</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVV1F13QmhN7xoyQ_jhO6UVFKbbMUHiPgKKzwbouu60RahLrnXGEd9BIh9dvd_YBNgj_r63NV8-35s6R9X3YO8eCGyuddrmBAO6zjCsKeZPQA9KcgZuD80Ir5FzppRCLgeVqle-BSKySzmcweYjz1aL5D-pFTD2u-IoaG0BICodzOSfoIl6xq1lrr3/s2121/o-aspros-gatos-kai-o-kalogeros-s1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="2121" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVV1F13QmhN7xoyQ_jhO6UVFKbbMUHiPgKKzwbouu60RahLrnXGEd9BIh9dvd_YBNgj_r63NV8-35s6R9X3YO8eCGyuddrmBAO6zjCsKeZPQA9KcgZuD80Ir5FzppRCLgeVqle-BSKySzmcweYjz1aL5D-pFTD2u-IoaG0BICodzOSfoIl6xq1lrr3/w400-h283/o-aspros-gatos-kai-o-kalogeros-s1.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKOWiQzrSFah4YGFflgdKohypZdNuymOdCawjDx2jPWRHjBkEZ0qmZ-CzaDmCenJTkXrTw93XgKIgwbcm1BiFCP8eyB330P4Gj3gcjfOUymDp4hZKdllezSVpf_NnpQOZwml7PW9p7Z5XR4ve9OYnqkNoQ_pjaTQTAURqPCOJAr7MyXM15QQ5h-z6s/s1500/o-aspros-gatos-kai-o-kalogeros-b.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKOWiQzrSFah4YGFflgdKohypZdNuymOdCawjDx2jPWRHjBkEZ0qmZ-CzaDmCenJTkXrTw93XgKIgwbcm1BiFCP8eyB330P4Gj3gcjfOUymDp4hZKdllezSVpf_NnpQOZwml7PW9p7Z5XR4ve9OYnqkNoQ_pjaTQTAURqPCOJAr7MyXM15QQ5h-z6s/w400-h400/o-aspros-gatos-kai-o-kalogeros-b.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijMMuEZsnGOEDYLS8WzAIHapueRISCVHeNhrMp69iCrT-yGPoIP4T3OT90O176CJiB2y2CkIjqPaeiF9eGvJR3Vp9nFBVa-JXV4b8Mj3ozQpadAcP0oGXtBQZ7_MasRWQs7OUSifAiNMlZWqXbt2b5zi82rOivjS5BUdXsmKJ6zlCu6Xa7C08RjLCp/s600/thewhitecatandthemonk00.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="600" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijMMuEZsnGOEDYLS8WzAIHapueRISCVHeNhrMp69iCrT-yGPoIP4T3OT90O176CJiB2y2CkIjqPaeiF9eGvJR3Vp9nFBVa-JXV4b8Mj3ozQpadAcP0oGXtBQZ7_MasRWQs7OUSifAiNMlZWqXbt2b5zi82rOivjS5BUdXsmKJ6zlCu6Xa7C08RjLCp/w400-h210/thewhitecatandthemonk00.jpg" width="400" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCsGMpXyw2B1lbwnEII5eD0eyLFL34NQXeLUt0oz9ddh5Fnd35MRqIft55g_iI_bHP458H5ARTuju_rzM5DuEfiD00BKZwvXcu3mVSSEWXZbGNSvySnLgoANRskIZl3cOOxBD9X6uCFWxkVCv1uOfkTOCpc_YetP63jp-zWRkH_kJSVuJg2wfA8wyc/s2560/91ckGTME6aL.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1680" data-original-width="2560" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCsGMpXyw2B1lbwnEII5eD0eyLFL34NQXeLUt0oz9ddh5Fnd35MRqIft55g_iI_bHP458H5ARTuju_rzM5DuEfiD00BKZwvXcu3mVSSEWXZbGNSvySnLgoANRskIZl3cOOxBD9X6uCFWxkVCv1uOfkTOCpc_YetP63jp-zWRkH_kJSVuJg2wfA8wyc/w400-h263/91ckGTME6aL.jpg" width="400" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-7140821475759405832022-11-16T11:02:00.000+02:002022-11-16T11:02:11.061+02:00Στηρίζουμε τους Βιλιοκαλικάντζαρους - Στηρίζουμε τα άτομα με αναπηρία όρασης<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9KmFBI7AV3CggcTSh0pU1H7M9_k3Te7qqlia2YLGllvd0-9xIcOp4JCV-8Qx8w4zCFR89NuUNZqkKLkqawOXRG7hD2KeCvV346GAx2WpVmXAixQydKY1edh2RSFO2nH5IXLyPZcNIASLywiNk1KhPCvt-L_AG5mhEFZ6IXcnJ17-pStOhgoecrR55/s2000/Kalikantzaroi_Email.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2000" data-original-width="1414" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9KmFBI7AV3CggcTSh0pU1H7M9_k3Te7qqlia2YLGllvd0-9xIcOp4JCV-8Qx8w4zCFR89NuUNZqkKLkqawOXRG7hD2KeCvV346GAx2WpVmXAixQydKY1edh2RSFO2nH5IXLyPZcNIASLywiNk1KhPCvt-L_AG5mhEFZ6IXcnJ17-pStOhgoecrR55/s320/Kalikantzaroi_Email.png" width="226" /></a></div>Είναι κοντοί και γελαστοί του "Διαβάζω για τους Άλλους", οι βοηθοί. <br /><p></p><p>Ποιοι είναι; Μα οι Βιβλιοκαλικάντζαροι φυσικά! </p><p>Ξεκινούν το ταξίδι τους και θέλουν να φτάσουν στις κορυφές όλων των χριστουγεννιάτικων δέντρων για να μπορέσουν παιδιά και άτομα με μερική ή ολική απώλεια όρασης, να διαβάσουν βιβλία και τη νέα σχολική χρονιά! </p><p>Ο Βιβλιοκαλικάντζαρος είναι ένα χριστουγεννιάτικο χάρτινο στολίδι, το οποίο στην πίσω πλευρά θα αναγράφει το όνομα του μαθητή/τριας που το αγόρασε λέγοντας:</p><p>«Σε ευχαριστούμε (πχ. Μαρία) που βοηθάς τα τυφλά παιδιά να έχουν περισσότερα παραμύθια» </p><p>Κόστος Βιβλιοκαλικάντζαρου: 2 ευρώ. </p><p>Το <a href="https://www.giatousallous.org/" target="_blank">Διαβάζω για τους Άλλους</a>, είναι ΑΜΚΕ, από το 2015, ηχογραφούμε με τους εθελοντές μας ακουστικά βιβλία, πανεπιστημιακά, λογοτεχνικά και παιδικά παραμύθια για άτομα, φοιτητές και παιδιά με μερική ή ολική απώλεια όρασης! </p><p>Μέχρι σήμερα έχουν ηχογραφηθεί στο στούντιο μας 136 ακουστικά βιβλία, τα οποία διατίθενται δωρεάν στις ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες Όμηρος και Ameli-b! </p><p>Ενημέρωσε τους μαθητές/τριες του σχολείου και γίνε κομμάτι της προσπάθειας μας! </p><p>Τρόποι παραγγελίας: </p><p>Μέσω τηλεφώνου: 211 113 2106 (Δευτέρα με Παρασκευή 09.30-17.30) ή απαντώντας στο email αυτό: <a href="mailto:networking@giatousallous.gr">networking@giatousallous.gr</a> </p><p>💙Ευχαριστούμε από καρδιάς, που με τον τρόπο αυτό υποστηρίζεται την προσβασιμότητα όλων στα βιβλία και τη μόρφωση! </p><p><b>Προθεσμία παραγγελιών: 9 Δεκέμβριου 2022 </b></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-81510297793535916822022-11-09T11:58:00.004+02:002022-11-09T12:43:30.717+02:00Η περιπέτεια ενός ιππότη<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjamv23VXR-JOTnQxfFgtfETFg5N33FakBNa5q08rgy9V3uyuJpMr1mWGTOIHf8omhGAmyMasYeYBlZSjZyhT9Sr5-cViwAwMs7xKbmqRGWE9UUUCFXA7m8fngQYBMdC5apJ7K0WvRLwhyN1WDtq91tMt-Z2Db2Lpvrj7g2D1MfhZbECs7TuNkOMRHB/s600/13588.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="458" data-original-width="600" height="244" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjamv23VXR-JOTnQxfFgtfETFg5N33FakBNa5q08rgy9V3uyuJpMr1mWGTOIHf8omhGAmyMasYeYBlZSjZyhT9Sr5-cViwAwMs7xKbmqRGWE9UUUCFXA7m8fngQYBMdC5apJ7K0WvRLwhyN1WDtq91tMt-Z2Db2Lpvrj7g2D1MfhZbECs7TuNkOMRHB/s320/13588.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: justify;">Καιρό είχα να διαβάσω μια τόσο όμορφη και συνάμα απλή ιστορία, μια ιστορία που λέει πολλά, χωρίς καθόλου να φλυαρεί.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Ο Σπύρος Γιαννακόπουλος στο κείμενο και η Γεωργία Ζάχαρη στην εικονογράφηση, υιοθετούν την κλασσική φιγούρα ενός ιππότη, με όλα της τα κλισέ, μα καταφέρνουν να φτιάξουν μια ανατρεπτική ιστορία. </p><p style="text-align: justify;">Σε τριτοπρόσωπη αφήγηση, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ένας κλασσικός ιππότης, μας παρουσιάζεται σαν ένας γενναίος νέος, που φροντίζει τον εαυτό του και βρίσκεται πάντα σε ετοιμότητα να ζήσει τις ηρωικές περιπέτειες που διαβάζει στα ιπποτικά μυθιστορήματα. Η ευκαιρία έρχεται όταν ακούει για μια δεσποσύνη φυλακισμένη σε κάποιο πύργο. Ο γενναίος ιππότης ξεκινά να την σώσει. </p><p style="text-align: justify;">Παρότι μόνος, ο δρόμος του δεν είναι μοναχικός. Θα συναντήσει κινδύνους, μα και ανθρώπους που θα χρειαστούν τη βοήθειά του και εκείνος χωρίς δεύτερη σκέψη, θα την προσφέρει με τον καλύτερο τρόπο που μπορεί.</p><p style="text-align: justify;">Με ελάχιστα λόγια και εξαιρετικά επιτυχημένη εικονογράφηση, οι δημιουργοί σε ένα πρώτο επίπεδο, μας δείχνουν την αληθινή έννοια της ιπποσύνης, που δεν περιορίζεται σε σπουδαία κατορθώματα, αλλά στις πράξεις καθημερινής αγάπης και φροντίδας για εκείνον που το έχει ανάγκη. Ο ιππότης θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία του καλού, όποια μορφή και αν αυτό έχει. Ο συγγραφέας πετυχαίνει χωρίς καθόλου να γίνεται διδακτικός, να μας δείξει ξεκάθαρα, ότι αληθινός ιππότης δεν είναι εκείνος που μάχεται με φανταστικούς δράκους, ή προχωρά τυφλός και αδιάφορος για το τι γίνεται γύρω του προς το μεγάλο του σκοπό, αλλά εκείνος που αναλαμβάνει δράση ενάντια στο κακό και την αδικία όπου και αν τη συναντήσει. Και ναι, ο Ιππότης μας, ονειρεύεται να σώσει τη δεσποσύνη, να φέρει εις πέρας το δύσκολο και σπουδαίο έργο για το οποίο προετοίμαζε τον εαυτό του μια ολόκληρη ζωή, μα δεν γίνεται εγωιστής. Δεν αδιαφορεί για τις μικρές καθημερινές ανάγκες ή τον πόνο των συνανθρώπων του, δεν τον προσπερνά, κι ας κρατάει πάντα σαν πυξίδα στο νου του το μεγάλο του σκοπό. </p><p style="text-align: justify;">Και εδώ έρχεται μια υπέροχη ανατροπή. </p><p style="text-align: justify;">Ο Ιππότης φτάνει στον πύργο, μα δεν υπάρχει καμμιά δεσποσύνη για να σώσει. Δεν υπήρξε ποτέ; Δεν πρόλαβε να την σώσει; Το έκανε κάποιος άλλο; Ο ήρωάς μας δεν θα μάθει ποτέ. Η θλίψη τον κυριεύει. Ο σκοπός στον οποίο είχε αφιερώσει τη ζωή του, αποδεικνύεται μια ουτοπία! Ο Ιππότης μας θα αρχίσει να βυθίζεται σε μια θάλασσα απογοήτευσης και μοναξιάς. Μα δεν θα είναι μόνος. Η ζωή θα του αντιγυρίσει την καλοσύνη που έδειξε στο ταξίδι, και όλοι όσοι βοήθησε στο δρόμο του, θα είναι εκεί να τον συντρέξουν, να τον συντροφεύσουν, να γίνουν η ασπίδα του απέναντι στην απογοήτευση.</p><p style="text-align: justify;">Γιατί κι αν ίσως κανείς δεν μπορεί να μας σώσει από τις μικρές ή μεγάλες απογοητεύσεις της ζωής, κι αν ίσως πάρουμε το λάθος μονοπάτι, πόσο πιο ανώδυνα γίνονται όλα, όταν υπάρχει ένα χέρι φιλικό να κρατηθείς, ένας ώμος να ακουμπήσεις, ένας άνθρωπος να εμπιστευτείς ή να επιστρέψεις. </p><p style="text-align: justify;">Μέσα από την συνύπαρξη ο ιππότης θα βρει τον τρόπο, όχι μόνο να νικήσει τη θλίψη, μα και να απεκδυθεί την πανοπλία σαν χαρακτηριστικό που προσδιόριζε την υπάρξή του, και να την νοηματοδοτήσει εκ νέου. Γιατί μπορεί αυτό που μας φαίνεται σαν μια μεγάλη ήττα, να μην είναι παρά το σινιάλο της ζωής για να αλλάξουμε ρότα. </p><p style="text-align: justify;">Ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο, για παιδιά από 4 ετών που εύχομαι να αγαπηθεί πολύ! </p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας: Σπύρος Γιαννακόπουλος</p><p style="text-align: justify;">Εικονογράφος: Γεωργία Ζάχαρη</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις: <a href="https://www.patakis.gr/product/661405/vivlia-paidika--efhvika-paidikh-neanikh-logotexnia/H-peripeteia-enos-ippoth/" target="_blank">Πατάκη </a></p><p style="text-align: justify;">Περισσότερες εικόνες από το εσωτερικό</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoc8ogJeMsKi27RMsx_i2aOp9nFIr4vF8AByBZdCKIVEL6a8yIla3C4LrwNzGW48ylT1U7_xYOup_M7wSCgWfNd06TojGXHuz8VjgNIaVsN5ig2Lf8C__EZ40CW6gVLQKjhM7kJy4sbi-uKUkZPaF8oMScUNOehB1CFNOc9AyTMllTM0PPwwVXOpQm/s1875/13588_3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1875" data-original-width="1875" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoc8ogJeMsKi27RMsx_i2aOp9nFIr4vF8AByBZdCKIVEL6a8yIla3C4LrwNzGW48ylT1U7_xYOup_M7wSCgWfNd06TojGXHuz8VjgNIaVsN5ig2Lf8C__EZ40CW6gVLQKjhM7kJy4sbi-uKUkZPaF8oMScUNOehB1CFNOc9AyTMllTM0PPwwVXOpQm/w400-h400/13588_3.jpg" width="400" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-sYkOzuqkES4yYZdcSftTaOU7a_TUI7AxfPsghKCMELjS86OzbHoKzyLL0EdFyPHDBBapD-khiUokA5OiUEVSnxnz4LzR3r7r0LH198iZ54DdzKEUDNrINeGbVKwsFYHLLQU3ROL2Z-B1INOaVk1-KqWxuMO3rkrSSvQFbuGxZ0XK1anEz95-FvX/s2500/13588_4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2500" data-original-width="2500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio-sYkOzuqkES4yYZdcSftTaOU7a_TUI7AxfPsghKCMELjS86OzbHoKzyLL0EdFyPHDBBapD-khiUokA5OiUEVSnxnz4LzR3r7r0LH198iZ54DdzKEUDNrINeGbVKwsFYHLLQU3ROL2Z-B1INOaVk1-KqWxuMO3rkrSSvQFbuGxZ0XK1anEz95-FvX/w400-h400/13588_4.jpg" width="400" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;"><br /></p><div style="text-align: justify;"><br /></div>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5603471276444760488.post-87707199658757304362022-11-03T20:20:00.000+02:002022-11-03T20:20:17.822+02:00Τσίλι. Ζωή στη σκιά του θανάτου<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilCRtxNn9pRsTw6Pr8NU2hgSve_fLfnNzRTyqhEUQlFe4HKQcM6rsdh2mIP5zjhN_T7wrE7Z17B_UGBNiXwqrUfZR4Vd6x2fH8eP5nK5hp9goH-eVjh_C5nqmKfaAsts94LpwHBJUyh6jaTl7uBLuzDIsHoqlcrJqFqnxolgGNXvJqGieqJG2QNDlb/s551/Kapon_Editions-TSILI_COVER_RGB_site.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="551" data-original-width="393" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilCRtxNn9pRsTw6Pr8NU2hgSve_fLfnNzRTyqhEUQlFe4HKQcM6rsdh2mIP5zjhN_T7wrE7Z17B_UGBNiXwqrUfZR4Vd6x2fH8eP5nK5hp9goH-eVjh_C5nqmKfaAsts94LpwHBJUyh6jaTl7uBLuzDIsHoqlcrJqFqnxolgGNXvJqGieqJG2QNDlb/s320/Kapon_Editions-TSILI_COVER_RGB_site.jpg" width="228" /></a></div><div style="text-align: justify;"> Η Τσίλι, το μικρότερο παιδί μιας πολυμελούς εβραϊκής οικογένειας της Ανατολικής Ευρώπης, διαφέρει από τα αδέλφια της και προβληματίζει τους γονείς της. Οι επιδόσεις της στο σχολείο είναι κακές, και η ίδια νιώθει πιο άνετα στους αγρούς παρά με τους ανθρώπους. Η Τσίλι αντιλαμβανόμενη την ιδιαιτερότητά της, έχει μάθει να συρρικνώνει την ύπαρξή της για να περνά απαρατήρητη. Όταν η πανικόβλητη οικογένειά της φεύγει για να γλιτώσει από τους Ναζί, εγκαταλείπεται μόνη πίσω για να φυλάει το σπίτι. Σύντομα, όμως, οι στρατιώτες λεηλατούν την πόλη και η εντεκάχρονη Τσίλι καταφεύγει στο δάσος. Περιπλανιέται για αρκετό καιρό, και παρότι δεν γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει στους Εβραίους, κάποιο ανεξήγητο ένστικτο αυτοσυντήρησης, την κάνει να παρουσιάζεται ως κάποια άλλη, ως κόρη μιας περιβόητης πόρνης της περιοχής. Η ταυτότητα αυτή θα είναι η πηγή των βασάνων, αλλά και της σωτηρίας της. Η Τσίλι διώκεται, κακοποιείται, και βρίσκει καταφύγιο δίπλα σε αλλόκοτους ανθρώπους. Μέχρι που συναντά και ερωτεύεται έναν Εβραίο φυγάδα, τον Μάρεκ, που ξέφυγε από το στρατόπεδο συγκέντρωσης εγκαταλείποντας όμως εκεί τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Όταν εκείνος κάποια μέρα δεν επιστρέφει στο κρησφύγετό τους, η Τσίλι θα ακολουθήσει ένα καραβάνι επιζώντων Εβραίων. Μέσα από πρωτόγνωρες εμπειρίες, η Τσίλι θα ωριμάσει και θα βρει την δύναμη να επιβιώσει, έτσι ώστε, να αρχίσει μια νέα ζωή.</div><p></p><p style="text-align: justify;">Το έργο αυτό του σπουδαίου συγγραφέα του ολοκαυτώματος Ααρών Άππλεφελντ, σαν αφορμή παίρνει μόνο τα Ολοκαύτωμα. Περιφερειακά και μόνο αφορά την πλοκή, που εστιάζεται στη ζωή της Τσίλι. Είναι περισσότερο ένα σκοτεινό παραμύθι ενηλικίωσης και λιγότερο μια ιστορία για επιζήσαντες της Σοά Εβραίους. Είναι μια ιστορία για τον άδικο διωγμό και τις βασάνους του αθώου, μα και την τελική νίκη επί του κακού και την δικαίωση. Το βιβλίο συνοδεύεται από το άκρως επεξηγηματικό επίμετρο του Σταύρου Ζουμπουλάκη, από το οποίο παραθέτω το παρακάτω απόσπασμα:</p><p style="text-align: justify;">"Η Τσίλι δεν είναι ένα μυθιστόρημα για το Ολοκαύτωμα, είναι απλούστατα ένα μυθιστόρημα για τη μικρή Τσίλι και τον αγώνα της να ζήσει και να ευτυχήσει. Αν η ευτυχία βρίσκεται πράγματι μέσα στη δυνατότητα αυτού του κόσμου, η Τσίλι τη διεκδίκησε αυθόρμητα και αυτόματα, και πολλές φορές την κατέκτησε, χωρίς να βλάψει άνθρωπο, ούτε καν για λόγους άμυνας. Η Τσίλι υπέστη το κακό του κόσμου, αλλά δεν το άσκησε ούτε μια φορά. Έχει θέληση για ζωή που δεν γίνεται ποτέ θέληση για δύναμη. (...) Το θαύμα δεν είναι ότι επιβίωσε, το θαύμα είναι η καλοσύνη της! Το αληθινό θαύμα είναι ότι δεν έχασε την καλοσύνη της, όταν γύρω της θρασομανούσε το μίσος. Χωρίς αυτή την καλοσύνη, η ικανότητά της για ευτυχία και χαρά δεν θα μπορούσε να αντέξει. Η καλοσύνη (της) είναι συνώνυμη της χαράς (της). Διαβάζω τούτο το μυθιστόρημα σαν μια κλήση αγάπης: να αγαπήσουμε τη μικρή Τσίλι και κάθε Τσίλι αυτού του κόσμου."</p><p style="text-align: justify;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Συγγραφέας: Ααρών Αππελφελντ</p><p style="text-align: justify;">Μετάφραση: Ιακώβ Σιμπή</p><p style="text-align: justify;">Εκδόσεις:<a href="https://kaponeditions.gr/product/tsili-zoi-sti-skia-toy-thanatoy/" target="_blank"> Καπόν</a></p><p style="text-align: justify;"><br /></p>Αγγελικήhttp://www.blogger.com/profile/18227885091343165831noreply@blogger.com0