Ο Μαγικός Κύκλος.

Στεκόμουν ώρα πολύ μπροστά στη βιβλιοθήκη και σκεφτόμουν με ποιο βιβλίο να ανοίξω αυτή τη νέα χρονιά. Γίνομαι λίγο προληπτική όσον αφορά αυτό: ξέρετε, το πρώτο τραγούδι που θα ακούσω, το πρώτο βιβλίο που θα διαβάσω, ο πρώτος φίλος που θα μιλήσω στο τηλέφωνο, εκείνον που πρώτο θα συναντήσω...Σαν κάτι από τις λέξεις, τους ήχους και την αύρα των ανθρώπων να την κουβαλάω μαζί μου ολόκληρη τη χρονιά...
Ήθελα να βρω λοιπόν ένα "παραμύθι" για μικρούς και μεγάλους. Κάτι που να μιλάει για αγάπη και να δίνει αισιοδοξία. Ανάμεσα στα πολλά, κατέληξα σε δύο. Στο "Μαγικό Κύκλο" της Tamaro και στο "Γράμμα στο γιο μου και ένα άστρο" της Λαμπαδαρίδου Πόθου.Τελικά διάλεξα να ξεκινήσω με τον Μαγικό κύκλο.Το Γράμμα έπεται...
Ξεφύλλισα το βιβλίο να θυμηθώ λεπτομέρειες...Ευτυχώς σχεδόν πάντα αφήνω ανεπαίσθητα σημάδια στα βιβλία που διαβάζω, σαν τα πετραδάκια του Κοντορεβιθούλη σε ένα δάσος από λέξεις να μου δείχνουν το δρόμο...
Ήταν λοιπόν κάποτε, ένα δάσος. Το δάσος της Χαράς. Ένα δάσος που στο κέντρο του υπήρχε ο Μαγικός Κύκλος. Ένας κύκλος που φτιάχτηκε από πεφταστέρια και που στην καρδιά του συνέβαιναν τα πιο παράξοδα πράγματα. Τα πουλιά, τα ζώα, τα δέντρα τα λουλούδια, όλα μιλούσαν την ίδια γλώσσα. Ακόμα και ένα μικρό παιδί, ο Ρικ που βρέθηκε εκεί να μεγαλώνει από μια λύκαινα, μιλούσε τη γλώσσα της φύσης. Την κοινή γλώσσα όλων των πλασμάτων.
Η Γουέντι η λύκαινα που περιμάζεψε τον Ρικ, το άτριχο κουτάβι, όπως τον έλεγαν οι φίλοι του, και τον μεγάλωνε σαν παιδί της, ήταν μια λύκαινα σοφή, με καρδιά γεμάτη αγάπη. Λίγο πριν το Δάσος της Χαράς και ο μαγικός κύκλος χαθεί, από την μοχθηρία του Ανθρώπου, είχε πει στον Ρικ:
"...Όταν δυο πλάσματα αγαπιούνται, είναι σαν να υπάρχει γύρω τους ένας μικρός
Μαγικός κύκλος που τους ακολουθεί παντού κι είναι πιο δυνατός από οτιδήποτε. Αυτός ο κύκλος δεν φθείρεται με το πέρασμα του χρόνου και κανένας δεν μπορεί να τον σπάσει..."
Ο Ρικ, θα πάθει και θα μάθει πολλά μέσα και έξω από το Δάσος της Χαράς. Θα βρει τον εαυτό του και θα ανακαλύψει ότι πράγματι όπου υπάρχει αληθινή αγάπη, ο Μαγικός Κύκλος μένει άρρηκτος και παντοτινός. Ακόμα και όταν τα πρόσωπα χαθούν, η αγάπη μένει.
Αντί άλλων σχολίων, παραθέτω δυο μικρά αποσπάσματα από αυτό το τρυφερό και τόσο αισιόδοξο βιβλίο:
Ο Ρικ, συνομιλεί με την Κα Αμαλία, τη πρώτη του φίλη έξω από το Δάσος της Χαράς:
"...Δεν έχεις ακούσει ποτέ να μιλούν για την ψυχή;
-Ποια είναι αυτή; Kάποια Διπόδαρη φίλη σου;
-Δεν είναι άνθρωπος, αλλά κάτι που έχουν οι άνθρωποι.
-Και οι λύκοι;
-Και οι λύκοι χωρίς αμφιβολία (....)Οτιδήποτε κινείται έχει ψυχή. (...)
-Και τα λεωφορεία έχουν ψυχή; Και όλα τα αυτοκίνητα;
-(...)Άκου! Τα πράγματα που φτιάχνει ο άνθρωπος δεν έχουν ψυχή ακόμα κι αν κινούνται.
Ψυχή έχουν μόνο εκείνα που κινούνται χωρίς να τα έχει φτιάξει ο άνθρωπος.(...)"

Ο Ρικ συνομιλεί με την Γουέντι, όταν αυτή έχει πια χαθεί...
..."Θυμάσαι, του είπε ύστερα, όταν βλέπαμε στο πάρκο τα παιδιά να παίζουν με τους χαρταετούς;
Εγώ κι έσύ΄τώρα είμαστε σαν τον χαρταετό. Εσύ είσαι στη γη και εγώ βρίσκομαι ψηλά, υπάρχει ένας τεντωμένοςσπάγκος ανάμεσα μας. Εσύ περπατάς και ενώ περπατάς, εγώ τρέχω ψηλά ανάμεσα στα σύννεφα. Σ'ακολουθώ σε κάθε σου βήμα. Χωρίς να το καταλαβαίνεις σε πηγαίνω όπου είναι σωστό να πάς".
Συγγραφέας: Susanna Tamaro
Εκδόσεις: Αιώρα

Καλή χρονιά φίλοι μου. Μακάρι ο Μαγικός Κύκλος της Αγάπης να μεγαλώσει και να κλείσει μέσα του ολόκληρη τη γη μας!



Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου