Η Αγγελική Δαρλάση θυμάται παιδικά καλοκαίρια και προτείνει βιβλία!

Λοιπόν, κλείσε τα μάτια και σκέψου...εσύ παιδί...μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα...κράτα την
εικόνα...και πες μας...

Αγαπημένη μυρωδιά: Η μυρωδιά της θαλασσινής αρμύρας και του πεύκου.
Αγαπημένη γεύση: Ζουμερή κατακκόκινη ντομάτα.
Αγαπημένο χρώμα: Γαλαζοπράσινο .
Αγαπημένος τόπος: Με εξαίρεση την Ξάνθη δεν είχαμε σταθερό μέρος για διακοπές. Άλλωστε πολλές φορές κάναμε διακοπές ακολουθώντας τον πατέρα μου σε καλοκαιρινές περιοδείες. Κι έτσι αγαπημένος μου καλοκαιρινός προορισμός ήταν… η Ελλάδα.
Αξέχαστη σκανταλιά: Μας είχαν φέρει ένα δοχείο με ελιές. Με θυμάμαι με την αδερφή μου να καθόμαστε βραδάκι στην μικρή κουζίνα και να το ανοίγουμε για να τις δοκιμάσουμε. Ελιά την ελιά, κουβέντα την κουβέντα, ανακαλύψαμε πως είχαμε φάει σχεδόν το μισό δοχείο. Μας το επιβεβαίωσαν τα βουναλάκια από κουκούτσια που είχαμε μπροστά μας και… ο πονόκοιλος. Δεν ήταν μόνο δική μας σκανταλιά όμως αυτή. Την ίδια «σκανταλιά» είχαν κάνει κι η Ζωή με την Ειρήνη (λογοτεχνικές ηρωίδες) στο …
Αγαπημένο βιβλίο σαν παιδί: «Όταν ο ήλιος», της Ζωρζ Σαρή. Ούτε θυμάμαι πόσες φορές το είχα διαβάσει!

Εντάξει, τώρα μπορείς να επιστρέψεις στο σήμερα!
Πρότεινε μας αγαπημένα βιβλία, για να γεμίσουν οι καλοκαιρινές μέρες των παιδιών, χρώματα, λέξεις και όνειρα!

Επιστρέφω στο σήμερα αλλά διατηρώ τις αναμνήσεις κι έτσι προτείνω βιβλία που σχετίζονται με το μια φορά κι έναν καιρό που εγώ ήμουν παιδί…

http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=623987
Τα βιβλία των Μούμιν της Jansson Tove. Εγώ είχα μόνο το βιβλίο «Τρελό καλοκαίρι στη Χώρα των Μούμιν» κι η φίλη μου η Άννα το «Η οικογένεια Μούμιν-Τρολλ. Τα ανταλλάσσαμε συνέχεια μεταξύ μας. Τα λάτρευα! Αργότερα τα βλέπαμε και στην τηλεόραση (στην ΕΡΤ, εννοείται!). Τώρα τα Μούμιν κυκλοφορούν ξανά (εκείνα τα βιβλία των Μούμιν που είχα εγώ, νομίζω πως ήταν τα βιβλία που βασίζονταν στις τηλεοπτικές ιστορίες). Τα Μούμιν, αυτά τα φανταστικά πλάσματα με τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά είναι σύνθετοι και πειστικοί χαρακτήρες με αστείρευτη αγάπη για την ζωή και την ομορφιά. Είναι διαχρονικά. Λατρεύω τις ιστορίες τους και τις προτείνω ανεπιφύλακτα!

Όλιβερ Τουίστ του Charles Dickens σε απόδοση του Loic Dauvillier.
http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=623368
Διάβαζα, όπως πολλοί της γενιάς μου, και τα κλασσικά εικονογραφημένα. Κάπως έτσι ήρθα και σε πρώτη επαφή με κάποια από τα κλασσικά κείμενα που αργότερα αναζήτησα να διαβάσω στο πρωτότυπο. Γι’ αυτό λάτρεψα με την πρώτη ματιά και ανάγνωση το συγκεκριμένο βιβλίο – αφού συνδυάζει τα κόμικς με την κλασσική λογοτεχνία και συγκεκριμένα με ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία ως παιδί, τον Όλιβερ Τουίστ.



www.picturebooks.gr/el/details_en.asp?id=961

Ως παιδί διάβαζα και ξαναδιάβαζα τις ιστορίες από την Ελληνική Μυθολογία, τα δυο βιβλία που Ν.Α. Κουν που ήταν στη βιβλιοθήκη του πατέρα μου. Βέβαια εκείνα τα βιβλία δεν ήταν για παιδιά. Έτσι, χρόνια αργότερα όταν έπεσαν στα χέρια μου τα βιβλία από τη σειρά Ελληνική Μυθολογία της Μαρίας Αγγελίδου σε εικονογράφηση Σβετλίν την απήλαυσα, ενήλικη πλέον, και «αναδρομικά» ως … παιδί.

Ευχαριστώ την συγγραφέα Αγγελική Δαρλάση.
Ας δούμε τώρα δύο από τα βιβλία της που έχω αγαπήσει πολύ!

Το δέντρο που είχε φτερά (εκδόσεις Παπαδόπουλος)
Κάποτε ήταν ένας κάμπος που διέφερε από τους υπολοίπους.
Γιατί ακριβώς στη μέση του υπήρχε ένα μεγάλο, όμορφο, γερό δέντρο. Αυτό το δέντρο ήταν που έκανε εκείνον τον κάμπο ιδιαίτερο.
Κι αυτό που έκανε εκείνο το δέντρο ξεχωριστό ήταν η μοναξιά του.
Ήρθε όμως μια μέρα που όλα άλλαξαν...
Στα κλαριά του δέντρου έκατσε ένα μικρό πουλί που μόλις είχε βγει από το αυγό του κι ανακάλυπτε τον κόσμο. Άραγε γίνεται τα πουλιά να έχουν ρίζες και τα δέντρα να έχουν φτερά;
“Κι όμως, γίνεται!” θ' απαντήσουν τα παιδιά και θα χαμογελάσουν . Ευτυχισμένα.
(Και στο εξής θα ονειρεύονται δέντρα που πετάνε.)
Μια ιστορία για τη δύναμη της αγάπης, που μπορεί να μεταμορφώσει την καθημερινότητα έτσι ώστε να μοιάζει με θαύμα ή με παραμύθι. Μια ιστορία για παιδιά και γονείς, για να περνάει ο καιρός... όμορφα.

Ονειροφύλακες (Εκδόσεις Πατάκη)

Αραγε υπάρχει κανείς, σε έναν άλλο χώρο και χρόνο, που φυλάει τα όνειρά μας; Μπορεί... Μπορεί σε μια χώρα πολύ μακρινή, πέρα από τα όρια του κόσμου που ξέρουμε, χαμένη στα βάθη του μυαλού και ξεχασμένη στην απεραντοσύνη της καρδιάς, χώρα που κανένας χάρτης δεν τη σημειώνει, να υπάρχουν... ονειροφύλακες. Ονειροφύλακες με μεγάλα και δυνατά, γυάλινα φτερά, για να ταξιδεύουν τα όνειρά μας ψηλά σε ονειρόδρομους μαγικούς. Στη Χώρα των Ονειροφυλάκων γεννιέται κι η Έρση, που το όνομά της σημαίνει δροσοσταλίδα. Η Έρση όμως γεννιέται αδύναμη κι έχει μικρά κι ασθενικά φτερά. Θα καταφέρει να επιβιώσει; Μήπως κάποιο παιδί στις Χώρες των Ανθρώπων μείνει δίχως όνειρα εξαιτίας της «αδυναμίας» της; Οι «Ονειροφύλακες» είναι ένα παραμύθι που μοιάζει με τη ζωή. Ένα παραμύθι για παιδιά και μεγάλους, που θέλουν να προσθέτουν στην καθημερινότητα άρωμα και γεύση ονείρου.
Συνέχεια της ιστορίας αποτελεί το νέο βιβλίο της Αγγελικής Δαρλάση "Οι ονειροφύλακες και ο φάρος των ονείρων"