Ένα από τα καλύτερα
νεανικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει.
Η ιστορία που διηγείται είναι μια
καταιγίδα, ένας κατακλυσμός...Ένας
μυστικός κατακλυσμός που κοντεύει να
πνίξει τους πρωταγωνιστές. Ένας
κατακλυσμός που συντελείται βαθιά μέσα
τους και κινδυνεύει να αφανίσει τις
ψυχές τους.
Πολλά τα πρόσωπα γύρω
από τους δύο πρωταγωνιστές που άλλοτε
υφαίνουν και άλλοτε ζωγραφίζουν την
ιστορία...Ο Νόα και η Τζουντ, δίδυμα
αδέλφια, με αυτή την ιδιαίτερη σχέση
και επικοινωνία που αναπτύσσεται ανάμεσα
στους διδύμους. Δυο αδέλφια στην αρχή
της εφηβείας τους, τότε που η ύπαρξη
τους αρχίζει να ανοίγεται στον κόσμο.
Τότε που προσπαθεί να ανακαλύψει την
ταυτότητα, τα όρια, τις αντοχές της. Τότε
που οι άνθρωποι σπαράζουν για αγάπη,
την ίδια στιγμή που την αποδιώχνουν.
Τότε που προσπαθούν να βρουν τη θέση
τους στο οικογενειακό πορτραίτο.
Οικογένεια, φίλοι, έρωτες,
δάσκαλοι και τέχνη.
Τέχνη εκρηκτική. Τέχνη αποκαλυπτική.
Τέχνη θεραπευτική. Τέχνη που μπορεί να
διαλύσει τον κόσμο και να τον φτιάξει
από την αρχή.
Μια έκρηξη χρωμάτων,
συναισθημάτων, μια σιωπηλή κραυγή
απόγνωσης, απώλειας, έρωτα.
Όλα τα κεντρικά πρόσωπα
του βιβλίου βασανίζονται εσωτερικά.
Κουβαλούν το δικό τους σταυρό και το
δικό τους κομμάτι αλήθειας και ψέματος.
Κι εκεί, λίγο πριν το χείλος του γκρεμού,
λίγο πριν οι υπάρξεις τους διαλυθούν
οριστικά, τα κομμάτια της ιστορίας θα
ενωθούν για να τους λυτρώσουν.
Και οι ραγισματιές που
θα μείνουν θα είναι η απόδειξη πως τα
κατάφεραν, πως μεγάλωσαν, πως άλλαξαν,
πως είναι ένα βήμα πιο κοντά στον νέο τους εαυτό.
Η Αργυρώ Πιπίνη έχει
κάνει εξαιρετική μετάφραση. Καταφέρνει
όχι μόνο να ανασυνθέσει με επιτυχία την ατμόσφαιρα της ιστορίας,
αλλά και να σου μεταδώσει όλο τον
ηλεκτρισμό, όλη την απίστευτη ενέργεια
της γλώσσας της συγγραφέως, η οποία με
λέξεις και εικόνες σκληρές και άλλοτε
απίστευτα τρυφερές, καταφέρνει να
καταποντίζει τους πρωταγωνιστές της
και να τους σώζει λίγο πριν είναι αργά.
Καταφέρνει να φτιάξει μια ιστορία που
μιλά για τους πολύπλοκους οικογενειακούς
δεσμούς και πως αυτοί καθορίζουν τα
μέλη της, για τον έρωτα και πως αυτός
ορίζει τις καρδιές των ανθρώπων, αλλά
κυρίως για την ευθύνη, του καθενός
ξεχωριστά, να ζωγραφίσει τον καμβά της
ζωής του με τα δικά του χρώματα, να
ξεπεράσει “το μοιραίο” “το τυχαίο”
“την προκατάληψη”, “το λάθος” και να
σταθεί με θάρρος στα δικα΄του πόδια. Να
πάψει να κρύβεται πίσω από αναγκαιότητες,
από συμβατικότητες, από προσδοκίες, να
σμιλέψει με αλήθεια το πρόσωπό του και
να το απελευθερώσει από το σκοτάδι του
φόβου.
Ένα εξαιρετικό βιβλίο!
Δείγμα γραφής:
<<Πιάνω ένα κλαδί, αρχίζω
να σκαλίζω με αυτό. “Ή μπορεί ένας
άνθρωπος να είναι απλώς φτιαγμένος από
πολλούς ανθρώπους” λέω. “Ίσως να
συγκεντρώνουμε συνέχεια αυτούς τους
νέους μας εαυτούς”. Να τους ρίχνουμε
μέσα μας καθώς κάνουμε επιλογές, καλές
και κακές, καθώς τα κάνουμε θάλασσα,
ανεβάζουμε στροφές, χάνουμε τα λογικά
μας, βρίσκουμε τα λογικά μας, διαλυόμαστε,
ερωτευόμαστε, καθώς θρηνούμε, μεγαλώνουμε,
απομακρυνόμαστε από τον κόσμο, βουτάμε
μέσα στον κόσμο, καθώς φτιάχνουμε
πράγματα, καθώς σπάμε πράγματα.
Χαμογελάει ειρωνικά.”
Κάθε νέος μας εαυτός στέκεται πάνω στους
ώμους του προηγούμενου μέχρι που
γινόμαστε ασταθείς ανθρώπινοι στύλοι
ε;”
Πεθαίνω από
απόλαυση. “Ναι, αυτό ακριβώς. Όλοι μας
είμαστε ασταθείς ανθρώπινοι στύλοι!”>>
Συγγραφέας: Τζαντυ Νέλσον
Εκδόσεις: Πατάκη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου