H ευχή μου!

“ Μήπως πρέπει να βάλουμε ένα καινούριο κανόνα στη ζωή μας...να προσπαθούμε πάντα να είμαστε λίγο πιο καλοί απ'όσο είναι απολύτως αναγκαίο; (….) Moυ αρέσει πολύ αυτή η φράση, αυτή η αντίληψη, επειδή μου υπενθυμίζει πως σαν ανθρώπινα όντα δε διαθέτουμε μόνο τη δυνατότητα να είμαστε καλοί, αλλά και την ελευθερία να επιλέξουμε πόσο καλοί θέλουμε να είμαστε”.

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ βιβλίο “Θαύμα” των εκδόσεων Παπαδόπουλος.

Απ΄όλα τα δώρα, τις χάρες και τα χαρίσματα, αυτό που πιότερο εύχομαι είναι το δώρο της καλοσύνης.

Πιο πολύ και από την αγάπη, την καλοσύνη ελπίζω. Θα μου πεις, γίνεται καλοσύνη χωρίς αγάπη; Γίνεται. Όπως γίνεται και αγάπη χωρίς καλοσύνη. Μόνο που αυτή η δεύτερη μπορεί να σε διαλύσει. Τα έχεις ακούσει, τα έχεις δει, ίσως και να τα έχεις νιώσει στο πετσί σου τα εγκλήματα της αγάπης.

Η αγάπη μπορεί να σε σκοτώσει. Η καλοσύνη ποτέ. Μην με παρεξηγείς...Δεν μιλώ για αυτή την ιδανική αγάπη, όπως την ορίζει ο Απόστολος Παύλος στον ύμνο της αγάπης. Μιλώ για την άλλη, την ανθρώπινη. Εκείνη που θυμώνει, που ζηλεύει, που κάνει ασχήμιες, που κοιτά το συμφέρον της, που δεν υπομένει, που ξεπέφτει. Εκείνη που τη βαφτίζουμε, έρωτα, πάθος, πατριωτισμό, γονεϊκότητα, δικαιοσύνη, πίστη...

Βλέπεις είναι που την αγάπη εύκολα την μπερδεύεις με άλλα αισθήματα. Την καλοσύνη ποτέ.

Όπως και να τη δεις, είναι πάντα καθαρή και σκέτη καλοσύνη. Τι εννοώ. Ένας γονιός που χτυπάει το παιδί του, μπορεί να (νομίζει ότι) έχει αγάπη, αλλά σίγουρα δεν έχει καλοσύνη. Η καλοσύνη σε υποχρεώνει να φέρεσαι με ευγένεια. Η αγάπη όχι.

Η καλοσύνη μπορεί να έχει αγάπη, αλλά δεν εξαρτάται από αυτή. Δεν χρειάζεται να αγαπάς τον πλησίον σου, για να είσαι καλός μαζί του. Μπορεί να έχει πίστη, αλλά δεν ορίζεται από αυτή. Δεν χρειάζεται να πιστεύεις στον ίδιο Θεό με τον πλησίον σου, για να είσαι καλός μαζί του.

Το αποτέλεσμα της καλοσύνης είναι πάντα καλό.

Μερικές φορές, η αβίαστη καλοσύνη των ξένων, είναι περισσότερο σωτήρια από την αδηφάγα αγάπη των οικείων. Γιατί ό,τι βαφτίζεται αγάπη δεν είναι απαραίτητα καλό.

Άλλωστε μην ξεχνάμε... Η αγάπη παιδεύει. Η καλοσύνη χαϊδεύει. 

Η αγάπη είναι βαθιά, μπορεί να σημαδέψει. Η καλοσύνη είναι πλατιά, μπορεί να αγκαλιάσει. 

Η αγάπη είναι δεσμός. Η καλοσύνη είναι επίδεσμος.

Περισσότερη καλοσύνη λοιπόν, αυτό εύχομαι για όλους μας.
Καλοσύνη προς τους οικείους, τους ξένους, τον ίδιο μας τον εαυτό!