Το κείμενο της Ν. Ψημενάτου, δεν είναι μια ιστορία με την κλασσική έννοια, δηλαδή μια ιστορία με πλοκή, δραματική κορύφωση και κάποιο τέλος. Άλλωστε όπως κάνει σαφές από την αρχή η συγγραφέας, το πένθος είναι μια ιστορία καθαρά προσωπική. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπο να θρηνήσεις, υπάρχει μόνο τρόπος να αντέξεις και να καταφέρεις να φτιάξεις εκ νέου μια ζωή με νόημα. Στο κείμενό της, η μπάλα χρησιμοποιείται ως μεταφορικό σύμβολο για να περιγράψει τα στάδια του πένθους και τα συναισθήματα που τα συνοδεύουν, με τρόπο απλό αλλά ουσιαστικό.
Η μπάλα μέσα στη διαδικασία αλλά και στα διαφορετικά είδη πένθους που επιλέγει να σχολιάσει η συγγραφέας, εκφράζει τη δυναμική και την πορεία των συναισθημάτων: άλλοτε μας χτυπά ξαφνικά και μας αιφνιδιάζει, όπως κάνει πάντα η απώλεια κάποιου αγαπημένου, άλλοτε ξεφεύγει από τον έλεγχό μας, σαν το θυμό που μας κατακλύζει για αυτό που συνέβη, άλλοτε αναπηδά και απομακρύνεται, όπως το νόημα που πασχίζουμε να βρούμε μέσα στην απώλεια, άλλοτε μας επιστρέφεται, σαν φροντίδα από κάποιο άλλο πρόσωπο, κάποτε στέκεται, όπως όταν νιώθουμε να βουλιάζουμε στη θλίψη, μα τελικά μέσα από την αποδοχή, γίνεται κάτι που μπορούμε να κουβαλήσουμε και να μάθουμε να ελέγχουμε. Βλέπουμε δηλαδή ότι η μπάλα γίνεται ένα απλό, αλλά ισχυρό σύμβολο της ανθρώπινης εμπειρίας μέσα στο πένθος.
Με το ολιγόλογο κείμενο και τις εκφραστικές και ζεστές χρωματικά εικόνες της Ρένιας Μεταλληνού, το βιβλίο αποτελεί ιδανική επιλογή για να μιλήσουμε για το πένθος τόσο σε ενήλικες όσο και σε εφήβους.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φίλντισι.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου