Ένα ονειρικό βιβλίο, όχι μόνο γιατί μιλά για το όνειρο ενός παιδιού.
Ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα, την αποδοχή, το ρατσισμό, το ταξίδι ενός παιδιού στις κοινωνίες των μεγάλων.
Το ταξίδι της Λίζας είναι είναι μια ιστορία, για το όνειρο που βλέπει κάποιο βράδυ ένα παιδί. Ένα όνειρο που το ταξιδεύει σε χώρες παράξενες, που το μόνο τους κοινό σημείο, είναι η άρνηση των ανθρώπων που τις κατοικούν να αποδεχτούν ανάμεσα τους, οτιδήποτε είναι έστω και λίγο διαφορετικό. Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να γίνει αυτό, είναι να προσπαθήσουν να αλλάξουν δραστικά και βίαια αυτό το άλλο, σε κάτι που τους μοιάζει.
Η Λίζα αντιμετωπίζει το φόβο και την αλλαγή της κάθε φορά, σε κάτι που δεν είναι ο εαυτός της, με θάρρος και εξυπνάδα. Γυρνά τα όπλα των "εχθρών" της εναντίων τους και καταφέρνει να δραπετεύσει εκ των έσω, δηλαδή χρησιμοποιώντας τα μέσα που οι ίδιοι της έδωσαν.
Αρνείται να αφομοιωθεί, ακόμα κι όταν η εξωτερική της εικόνα αλλάζει, και διατηρεί τη συνείδηση του εαυτού της, ακόμα κι όταν όλα δείχνουν πως παίζει το παιχνίδι τους.
Όταν τελικά φτάνει σε μια "χώρα" όπου όλοι την αποδέχονται και κανείς δεν ρωτά, δεν επιβάλει, δεν υποχρεώνει σε κανόνες και συμπεριφορές, η Λίζα σκέφτεται ότι πράγματι εδώ θα μπορούσε να μείνει.
Και προκαλεί εντύπωση, ότι ενώ σε όλες τις κοινωνίες που επισκέφτηκε στο φανταστικό της ταξίδι, πέρα από την εξωτερική ομοιότητα, που ήταν το πρώτο που της επιβάλλονταν, η εφαρμογή νόμων και η εκμάθηση κανόνων συμπεριφοράς, ήταν υποχρέωση της, σε αυτή τη χώρα που "κανείς δεν θέλει να την αλλάξει και ίδια με αυτούς να την κάνει", η Λίζα δεν χρειάζεται να ακολουθήσει κανόνες και συμπεριφορές, γιατί απλά τους ξέρει ήδη, τους κουβαλά μέσα της.
Το σημαντικό είναι ότι η Λίζα μπορεί με ασφάλεια και σιγουριά να κάνει το ταξίδι της σε τόσο διαφορετικούς και παράταιρους κόσμους, γιατί έχει συνείδηση του ποια είναι και που ανήκει. Όχι τη δοτή συνείδηση των μεγάλων, αλλά την αληθινή συνείδηση των παιδιών, που ξέρουν ότι ανήκουν εκεί που βρίσκουν αγάπη. Εκεί που το χάδι μιας αγαπημένης φωνής θα τους πει καλημέρα το πρωί, εκεί που ένα χέρι στοργικό είναι έτοιμο να απλωθεί, να τα τραβήξει έξω από κάθε εφιάλτη.Γιατί τα παιδιά ξέρουν ότι το σπίτι τους, είναι η αγάπη.Αν δεν τους έχει προσφερθεί, τότε μπορεί να μπερδευτούν, να αποπροσανατολιστούν, να την αναζητήσουν σε ανθρώπους, και πράγματα αλλόκοτα, επικίνδυνα και εχθρικά.
Το βιβλίο έχε μια εξαιρετική εικονογράφηση, που όχι μόνο συνοδεύει μοναδικά την ιστορία, αλλά την πάει και ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας μας την ευκαιρία να πούμε και άλλες μικρές, παράλληλες ιστορίες. Μικρές λεπτομέρειες της εικονογράφησης που κάνουν μεγάλη διαφορά, στο τρόπο που τα παιδιά θα προσλάβουν και θα κατανοήσουν το νόημα της ιστορίας.
Ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο, που παρ'ότι μεταφρασμένο, έχει ένα πολύ καλό έμμετρο κείμενο που κάνει πολύ ευχάριστη την ανάγνωση και σε μικρότερα παιδιά.
Συγγραφέας: Maar Paul
Μεταφραστής: Μούγιαννη Μαρία
Εικονογράφος: Kasparavicius Kestutis
Εκδότης: Κάστωρ
Ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα, την αποδοχή, το ρατσισμό, το ταξίδι ενός παιδιού στις κοινωνίες των μεγάλων.
Το ταξίδι της Λίζας είναι είναι μια ιστορία, για το όνειρο που βλέπει κάποιο βράδυ ένα παιδί. Ένα όνειρο που το ταξιδεύει σε χώρες παράξενες, που το μόνο τους κοινό σημείο, είναι η άρνηση των ανθρώπων που τις κατοικούν να αποδεχτούν ανάμεσα τους, οτιδήποτε είναι έστω και λίγο διαφορετικό. Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να γίνει αυτό, είναι να προσπαθήσουν να αλλάξουν δραστικά και βίαια αυτό το άλλο, σε κάτι που τους μοιάζει.
Η Λίζα αντιμετωπίζει το φόβο και την αλλαγή της κάθε φορά, σε κάτι που δεν είναι ο εαυτός της, με θάρρος και εξυπνάδα. Γυρνά τα όπλα των "εχθρών" της εναντίων τους και καταφέρνει να δραπετεύσει εκ των έσω, δηλαδή χρησιμοποιώντας τα μέσα που οι ίδιοι της έδωσαν.
Αρνείται να αφομοιωθεί, ακόμα κι όταν η εξωτερική της εικόνα αλλάζει, και διατηρεί τη συνείδηση του εαυτού της, ακόμα κι όταν όλα δείχνουν πως παίζει το παιχνίδι τους.
Όταν τελικά φτάνει σε μια "χώρα" όπου όλοι την αποδέχονται και κανείς δεν ρωτά, δεν επιβάλει, δεν υποχρεώνει σε κανόνες και συμπεριφορές, η Λίζα σκέφτεται ότι πράγματι εδώ θα μπορούσε να μείνει.
Και προκαλεί εντύπωση, ότι ενώ σε όλες τις κοινωνίες που επισκέφτηκε στο φανταστικό της ταξίδι, πέρα από την εξωτερική ομοιότητα, που ήταν το πρώτο που της επιβάλλονταν, η εφαρμογή νόμων και η εκμάθηση κανόνων συμπεριφοράς, ήταν υποχρέωση της, σε αυτή τη χώρα που "κανείς δεν θέλει να την αλλάξει και ίδια με αυτούς να την κάνει", η Λίζα δεν χρειάζεται να ακολουθήσει κανόνες και συμπεριφορές, γιατί απλά τους ξέρει ήδη, τους κουβαλά μέσα της.
Το σημαντικό είναι ότι η Λίζα μπορεί με ασφάλεια και σιγουριά να κάνει το ταξίδι της σε τόσο διαφορετικούς και παράταιρους κόσμους, γιατί έχει συνείδηση του ποια είναι και που ανήκει. Όχι τη δοτή συνείδηση των μεγάλων, αλλά την αληθινή συνείδηση των παιδιών, που ξέρουν ότι ανήκουν εκεί που βρίσκουν αγάπη. Εκεί που το χάδι μιας αγαπημένης φωνής θα τους πει καλημέρα το πρωί, εκεί που ένα χέρι στοργικό είναι έτοιμο να απλωθεί, να τα τραβήξει έξω από κάθε εφιάλτη.Γιατί τα παιδιά ξέρουν ότι το σπίτι τους, είναι η αγάπη.Αν δεν τους έχει προσφερθεί, τότε μπορεί να μπερδευτούν, να αποπροσανατολιστούν, να την αναζητήσουν σε ανθρώπους, και πράγματα αλλόκοτα, επικίνδυνα και εχθρικά.
Το βιβλίο έχε μια εξαιρετική εικονογράφηση, που όχι μόνο συνοδεύει μοναδικά την ιστορία, αλλά την πάει και ένα βήμα παραπέρα, δίνοντας μας την ευκαιρία να πούμε και άλλες μικρές, παράλληλες ιστορίες. Μικρές λεπτομέρειες της εικονογράφησης που κάνουν μεγάλη διαφορά, στο τρόπο που τα παιδιά θα προσλάβουν και θα κατανοήσουν το νόημα της ιστορίας.
Ένα πραγματικά εξαιρετικό βιβλίο, που παρ'ότι μεταφρασμένο, έχει ένα πολύ καλό έμμετρο κείμενο που κάνει πολύ ευχάριστη την ανάγνωση και σε μικρότερα παιδιά.
Συγγραφέας: Maar Paul
Μεταφραστής: Μούγιαννη Μαρία
Εικονογράφος: Kasparavicius Kestutis
Εκδότης: Κάστωρ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου