Οι άπειρες ζωές της Μέιζι Ντέι

"Οι άπειρες ζωές της Μέιζι Ντέι" 'είναι μια από τις πιο πρωτότυπες ιστορίες που έχω διαβάσει. Και ενώ τυπικά κατατάσσεται στο είδος της επιστημονικής φαντασίας, μπορεί να διαβαστεί εξίσου σαν ένα βιβλίο γνώσεων, σαν θεατρικός μονόλογος (στο μεγαλύτερο μέρος του), ή μια ιστορία μυστηρίου.

Η πλοκή εξελίσσεται σε δυο παράλληλους κόσμους. Η πρωταγωνίστρια, η δεκάχρονη Μέιζι, ετοιμάζεται να γιορτάσει τα γενέθλιά της, όταν ξυπνώντας, ανακαλύπτει ότι η οικογένεια της έχει εξαφανιστεί και η ίδια βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα σε ένα είδος μαύρης τρύπας, που καταβροχθίζει τον υπαρκτό κόσμο και την πραγματικότητα όπως την ορίζουν οι φυσικοί νόμοι

Ταυτόχρονα, παρακολουθούμε, τις προετοιμασίες για τα γενέθλιά της να συνεχίζονται κανονικά, σαν σε ένα παράλληλο σύμπαν.

Και ενώ ο αναγνώστης αναρωτιέται αν η Μέιζι είναι εγκλωβισμένη σε ένα όνειρο, έρχεται η αποκάλυψη στο τέλος του βιβλίου, που ανατρέπει τις πιθανές ερμηνείες που θα μπορούσε κάποιος να δώσει.

Το βιβλίο βρίθει, επιστημονικών θεωριών, δοσμένων με πολύ απλά λόγια και καθημερινά παραδείγματα, και αποτελεί ένα θαυμάσιο έναυσμα για την περαιτέρω ενασχόληση των παιδιών με τις φυσικές επιστήμες. Η Μέιζι, που στα 10 της χρόνια σπουδάζει ήδη στο Πανεπιστήμιο, ως χαρισματικό παιδί, βρίσκεται εν τω μέσω μιας δίνης, που κατακερματίζει την ίδια της την ύπαρξη. Παρακολουθούμε την απελπισμένη της προσπάθεια να συντονίσει το μυαλό, το σώμα και τις επιστημονικές γνώσεις που κατέχει προκειμένου να εξηγήσει με την λογική, την παράλογη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, αλλά και να δραπετεύσει από τον ζωντανό λαβύρινθο που έχει παγιδευτεί.
Η λύση και η λυτρωτική απάντηση θα έρθει από την αδελφή της, το μόνο μέλος της οικογένειάς της με το οποίο κατάφερε να επικοινωνήσει μέσα σε αυτόν τον κόσμο της παράλληλης πραγματικότητας που βιώνει.

Με αριστοτεχνική πλοκή και βήμα-βήμα, ο συγγραφέας οδηγεί την Μέιζι και μαζί της τον αναγνώστη στην αλήθεια. Μαζί καλούνται να κάνουν και το τελικό βήμα προς το άγνωστο που καραδοκεί πίσω από την πόρτα, αυτού που η Μέιζι ονόμαζε σπίτι της. Μου΄άρεσε αυτή η εκ παραλλήλου αποκάλυψη. Μου άρεσε που σε ένα τόσο ”επιστημονικό” βιβλίο, περισσεύει το συναίσθημα, προβάλλονται οι ανθρώπινες σχέσεις, κυριαρχεί τελικά η αγάπη, σαν ένα φαινόμενο πάνω από τα φυσικά, απρόβλεπτο, ανεξάντλητο, αυτάρκες. Σαν η μόνη πραγματικότητα που μπορεί ουσιαστικά να ορίσει το πραγματικό. Ένα συναίσθημα, τόσο "βαρύ", ικανό να καμπυλώσει το χωροχρόνο και να ενώσει ξανά ότι λογίστηκε οριστικά χαμένο.

Στη μετάφραση η Αγγελική Δαρλάση, έχει καταφέρει όχι μόνο να προβάλει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, το συναισθηματικό υπόβαθρο της ιστορίας, αλλά και να αποδώσει εύληπτα για τον νεαρό αναγνώστη τις θεωρίες των φυσικών επιστημών.

Θα τελειώσω με ένα απόσπασμα από άρθρο του αγαπημένου Οδυσσέα Ιωάννου, σχετικό πολύ πιστεύω με την ουσία του βιβλίου, για τις άπειρες κατευθύνσεις που μπορεί να πάρει η ζωή ενός ανθρώπου ανά πάσα στιγμή.

"Σε τελική ανάλυση, από πού κι ως πού θεωρούμε πως η ρήξη του συνεχούς, το απρόβλεπτο ή το εντελώς αδιανόητο δεν είναι στην ουσία μέρος της φυσικής ροής των πραγμάτων; Πως δεν είναι αυτό το πραγματικό συνεχές; Πως δεν είναι αυτό το σχέδιο;"

Συγγραφέας: Christopher Edge

Μετάφραση: Αγγελική Δαρλάση

Εκδόσεις: Μεταίχμιο