Ένα εξαιρετικό νέο βιβλίο από τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη. Ένα άρτιο αισθητικά βιβλίο, όπου οι μοναδικές ζωγραφιές του Βασίλη Παπατσαρούχα, έγιναν έμπνευση για την ιδιαίτερη ιστορία του Βαγγέλη Ηλιόπουλου.
Η ιστορία μας αρχίζει... ή μάλλον δεν αρχίζει, αφού η μικρή αφηγήτρια της δεν ξέρει τι είναι...Δεν ξέρει πως να ονομάσει τον εαυτό της...Το μικρό κορίτσι με τα ροδοκόκκινα μάγουλα και το κατακόκκινο φόρεμα, διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου, ρωτώντας όποιον συναντά τι στ' αλήθεια είναι...
Ρωτά τα καράβια μήπως είναι παρηγοριά, και τους ανθρώπους αν τη λένε αγάπη.
Ρωτά τα δέντρα, μήπως είναι αυτό που ο καθένας χρειάζεται και την παγωνιά ρωτάει αν είναι η χαρά. Ρωτά τα λουλούδια, τα ζώα και τα πουλιά μήπως είναι ζωγραφιά και τα αστέρια αν ίσως είναι Ιστορία. Βουτά σε μια θάλασσα βαθιά και σκοτεινή, αντικρίζει πλάσματα θαυμαστά και χάνει τα λόγια της μπροστά στην εκθαμβωτική αποκάλυψη της ταυτότητάς της...Αυτό που γύρευε το κουβαλούσε πάντα βαθιά μέσα της...Ήταν πάντα εκεί μαζί της...μα έπρεπε να κάνει το μεγάλο της ταξίδι για να το ανακαλύψει...όπως ο καθένας, όπως όλοι μας...
Η ιστορία του Βαγγέλη Ηλιόπουλου, δεν είναι μόνο μια υπέροχη ιστορία φιλανανγνωσίας, δεν είναι μόνο μια λυρική ωδή στη μαγεία των παραμυθιών, είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας που μιλά στον καθένα μας. Η ιστορία, ή μάλλον η αναζήτηση, είναι χωρισμένη σε δυο μέρη. Στο πρώτο η μικρή αφηγήτρια, γεμάτη από μια αγωνία υπαρξιακή, ψάχνει μόνη να ανακαλύψει μέσα στο όνειρο την ταυτότητά της, αναζητά να δώσει ένα όνομα στο πρόσωπό της. Άλλοτε με τρόπο θετικό και άλλοτε με τρόπο αποφατικό, προσπαθεί να προσεγγίσει την αλήθεια του προσώπου της, να κοιτάξει στον καθρέφτη της ψυχής της και να δει. Στο δεύτερο μέρος, τη βρίσκουμε να βγαίνει από το όνειρο και να το διηγείται στο ζωγράφο, στο εργαστήρι του οποίου ξυπνά.
Στο σημείο αυτό η υπαρξιακή αγωνία βρίσκει παρηγοριά. Ο εσωτερικός διάλογος τελειώνει και ξεκινά η διάδραση με τον άλλο. Ο τρόπος και ο ρόλος που ο άλλος, ο ζωγράφος εν προκειμένω, βοηθά να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ του εξωτερικού κόσμου και της προσωπικής αλήθειας του μικρού κοριτσιού, είναι καταλυτικός. Και πως αλλιώς...Ο άνθρωπος ως κοινωνικό ον μπορεί να αυτοπροσδιοριστεί, όχι μέσα στην μοναξιά, αλλά μέσα στη συνύπαρξη. Γεννιέται, γίνεται, μεγαλώνει και προσδιορίζεται με το μοίρασμα. Αυτό που είμαστε το γνωρίζουμε μόνο σε αντιδιαστολή με αυτό που δεν είμαστε. Το σκοτάδι το αντιλαμαβανόμαστε σε συνάρτηση με το φως και τον εαυτό μας σε διάλογο με τον απέναντι.
Ως αναγνώστες έχουμε την τύχη να βλέπουμε μέσα σε αυτό το βιβλίο την εμπνευσμένη συνάντηση δυο μοναδικών δημιουργών. Ακροβατώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και το σουρεαλισμό, ο σπουδαίος και πολυαγαπημένος (μου) εικονογράφος Βασίλης Παπατσαρούχας, δημιουργεί ένα σκηνικό ονείρου για να απλώσει τα λόγια του ο Βαγγέλης Ηλιόπουλος. Οι φυσικοί νόμοι καταγρούνται, κομμάτια από όνειρα ρίχνονται σαν βότσαλα στην επιφάνεια της πραγματικότητας και την θρυμματίζουν, τα αντικείμενα αποκτούν ξεχωριστή ζωή, οι έννοιες αποκτούν σχήμα, τα χρώματα φλέγονται σε ένα στοβίλισμα υπαρξιακό, που καταλαγιάζει τελικά στην αποκάλυψη του εαυτού.
Ένα υπέροχο βιβλίο για αναγνώστες κάθε ηλικίας!
Συγγραφέας: Βαγγέλης Ηλιόπουλος
Εικονογράφος: Βασίλης Παπατσαρούχας
Εκδόσεις: Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
αυτογνωσία, φιλαναγνωσία, εαυτός, παραμύθι, ταξίδι, όνειρο, ηλικία 7+, εκδόσεις Κόκκινη κλωστή δεμένη,
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου