Ακολουθούν οι επιλογές του:
Το δέντρο που έδινε, Σελ Σιλβερστάιν, εκδόσεις Δωρικός
"Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μηλιά... κι αγαπούσε ένα αγοράκι". Έτσι αρχίζει αυτό το όμορφο παραμύθι που το διάβασμά του αφήνει τη γεύση μιας αξέχαστης ευαισθησίας.
Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της, έκανε κούνια απ' τα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της... κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε, τόσο περισσότερα ζητούσε απ' το δέντρο και το δέντρο έδινε, έδινε, έδινε αδιάκοπα.
Γραμμένο κι εικονογραφημένο απ' το προικισμένο και πολυσύνθετο Σελ Σιλβερστάιν, αυτό τρυφερό και παραβολικό παραμύθι καταφέρνει να συγκινήσει αναγνώστες κάθε ηλικίας. Είναι μια συναισθηματική ερμηνεία του χαρίσματος που έχουν εκείνοι που ξέρουν να δίνουν κι εκείνοι που ξέρουν να ανταποδίδουν με αγάπη.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Ήταν κάποτε ένας ποντκούλης που τον λέγαν Τρωκτικούλη. Ο Τρωκτικούλης ο ποντικούλης κάθε φορά που έβλεπε τα αστεράκια στον ουρανό ήθελε να τ' αγγίξει.
-Παππού, έλεγε στον παππού του, σήκωσε με, σε παρακαλώ, στα χέρια σου για να αγγίξω ένα αστεράκι.
-Δε γίνεται αυτό που ζητάς, εγγονάκι μου, απαντούσε ο παππούς του. Τα αστεράκια είναι πάρα πολύ ψηλά. Δεν είναι καθόλου εύκολο να τ' αγγίξει κανείς...
Μια εκπληκτική αλληγορική ιστορία που μαθαίνει στα παιδιά την αξία της αλλαγής, όταν αυτή είναι προς το καλύτερο.
Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι τέσσερις φίλοι, ο Ρουθούνης, ο οποίος "μυρίζεται" την αλλαγή νωρίς, ο Τρεχάλης, που τρέχει στη δράση, ο Χμ, που αρνείται να παραδεχτεί την αλλαγή και αντιστέκεται επειδή φοβάται μήπως τον οδηγήσει σε κάτι χειρότερο, και ο Χα, ο οποίος μαθαίνει να προσαρμόζεται έγκαιρα όταν βλέπει ότι η αλλαγή μπορεί να τον οδηγήσει σε κάτι καλύτερο!
"Ο Μικρός Πρίγκιπας" είναι βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Αν και θεωρείται παιδικό βιβλίο, απευθύνεται σε όλους. Το θέμα του βιβλίου είναι το εξής: ο αφηγητής πέφτει με το αεροπλάνο του -που έχει πάθει βλάβη- στην έρημο. Εκεί συναντά ένα ασυνήθιστο παιδί (το Μικρό Πρίγκιπα), γνωρίζονται και γίνονται φίλοι. Ο αφηγητής μαθαίνει πολλά από τον καινούργιο του φίλο. Ο καινούργιος του φίλος σιγά-σιγά τού διηγείται την επίσκεψή του σε άλλους πλανήτες, όπου υπάρχουν άνθρωποι ματαιόδοξοι αλλά και κάποιοι (ελάχιστοι) περισσότερο "ανθρώπινοι". Δεν ξεχνάει ποτέ και με τίποτα τις ερωτήσεις που έχει υποβάλει, ενώ ο ίδιος, αντίθετα, δεν συνηθίζει ν' απαντάει στις ερωτήσεις των άλλων (πηγή Wikipedia)
Ο Γιάννης Φίλος με όχημα το όνειρό του πηγαίνει στο Ευτυχοχώρι όπου γνωρίζει τον άρχοντα Ευθύμιο Γελαστό και την οικογένειά του. Μαζί τους περνάει τον μήνα της Αγάπης και διδάσκεται με ευχάριστους και απλούς τρόπους πώς να ζει ιδανικά, με επικοινωνία, χαμόγελο, εμπιστοσύνη, αγάπη, δημιουργικότητα, επίγνωση και εξέλιξη. Οι ημέρες του Χαμόγελου, των Λουλουδιών, της Σιωπής, της Διπλανής Στέγης, των Αυτιών και της Καρδιάς, της Θετικής Σκέψης, της Ρίζας και της Φύσης, καθώς και οι ημέρες της Θεραπείας, της Ειρήνης και της Συγχώρεσης, των Ονείρων και των Στόχων, του Πλανήτη και της Ανακύκλωσης, και της Παιδικότητας, είναι μερικές από τις ημέρες του μήνα της Αγάπης που διαδέχονται η μια την άλλη και φωτίζουν την καρδιά και τη ζωή του Γιάννη Φίλου με υπέροχες βιωματικές εμπειρίες.
Επί ένα χρόνο, κάθε μέρα, ένας άγνωστος αποστολέας στέλνει με κούριερ σε μια οικογένεια ...έναν πιγκουίνο! Σύνολο 365! Ο πατέρας θέλει να τους κρατήσουν σίγουρος ότι με τις μαθηματικές του γνώσεις θα τους ...ταξινομήσει. Η καθημερινή τους ζωή όμως αναστατώνεται και στο τέλος γίνεται βασανιστική και αδιέξοδη. Το μυστήριο της αποστολής αλλά και το πρόβλημα των ηρώων λύνει ο θείος τους, ο Εμίλ-Βικτόρ, ένας οικολόγος στρατευμένος στην προστασία των πιγκουίνων (και όχι μόνον) του Νότιου Πόλου που απειλούνται με εξαφάνιση από το λιώσιμο των πάγων. Ο συγγραφέας αποδίδει εδώ φόρο τιμής στον Γάλλο ανθρωπολόγο, οικολόγο και εξερευνητή των πόλων Πολ-Εμίλ Βικτόρ (1907-1995).
Πώς "ακούγονται" και "γράφουν" στην ψυχή των παιδιών ορισμένες "φοβέρες" και "απειλές" από αγαπημένα πρόσωπα σε υποστηρικτικά περιβάλλοντα (οικογένεια, σχολείο, φιλίες); Σε εκείνα δηλαδή που πρέπει να καλύπτουν την ανάγκη τους για αποδοχή, ενθάρρυνση και αυτοπεποίθηση;
Mε ευρηματικότητα, χιούμορ και παιγνιώδη διάθεση (αντίβαρο στη σοβαρότητα του θέματος), ο Δημήτρης Γαλάνης δημιουργεί ένα βιβλιαράκι για κάποια λόγια που λέμε οι μεγάλοι στα παιδιά, χωρίς να τα εννοούμε αλλά και χωρίς να τα σκεφτόμαστε. "Λόγια", όμως, "που φοβίζουν, τραυματίζουν, πληγώνουν, που φρενάρουν τις προσπάθειές τους, που κλέβουν τη σιγουριά που χρειάζονται", σε μια ηλικία που είναι αποφασιστικής σημασίας για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους, τη συναισθηματική τους ασφάλεια και την αυτοεκτίμησή τους.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου