Το βιβλίο που δεν ήθελε να διαβαστεί.

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, που σε προκαλεί να το διαβάσεις για τον τίτλο του και μόνο.
«Το βιβλίο που δεν ήθελε να διαβαστεί». Ένα βιβλίο σε κόντρα ρόλο λοιπόν! Ένα βιβλίο που τρέμει το ανθρώπινο άγγιγμα, παραλύει από φόβο μήπως κάποιος το ανακαλύψει και το πιάσει, το λερώσει, το τσαλακώσει… Ένα βιβλίο τόσο αφοσιωμένο στο περίεργο κρυφτό του, που δεν έχει καν αναρωτηθεί,  τι είδους βιβλίο είναι. Δεν ξέρει τι γράφουν τα χρυσά σκαλιστά γράμματα στο εξώφυλλο του, δεν έχει κοιτάξει ποτέ τις μέσα σελίδες του… Ένα βιβλίο που αγνοεί το λόγο ύπαρξης του. Ένα βιβλίο που αρνείται πεισματικά να παραδεχτεί, ότι υπάρχει γιατί μπορεί να διαβαστεί .
Υπάρχει, μόνο επειδή κάποιος δίνει υπόσταση στην ύπαρξη του, ρουφώντας και βουτώντας στο περιεχόμενο του.  Ένα βιβλίο φάντασμα… μέχρι που ένα παιδί το ανακαλύπτει...

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, ίσως κάποιοι από εμάς, ανακαλύψουμε ότι μοιάζουμε, λίγο ή πολύ με αυτό το βιβλίο: γιατί πόσοι στα αλήθεια βρίσκουμε το χρόνο και τη χαρά να σκύψουμε μέσα μας, να διαβάσουμε τα φύλλα της ψυχής μας, να ακούσουμε τι έχει να μας πει, να αφουγκραστούμε τους φόβους και τα όνειρά της. Οι περισσότεροι κρυβόμαστε από τους άλλους και από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Φοβόμαστε να αγαπήσουμε, να μοιραστούμε, να τολμήσουμε,  γιατί φοβόμαστε, να “τσαλακωθούμε”. Τρέμουμε την αλλαγή, το άγνωστο, το διαφορετικό, αυτό που ίσως μας ξεβολέψει από το τακτοποιημένο, μα δίχως θέα,  “ράφι” της  ζωής μας, μας στερήσει το γνωστό, το οικείο, το τίποτα που πολλές φορές ζούμε, ονομάζοντας το ζωή μας και μόνο κλεφτές ματιές ρίχνουμε στο "επικίνδυνο" άγνωστο .. Κι ας κρύβει αυτό το άγνωστο, ένα ήλιο φωτεινό, ένα αεράκι ολόδροσο, και κήπους με μπιγκόνιες και ορτανσίες…
Και μόνο αν  κάποια απρόσμενη εύνοια της μοίρας, τύχει να φέρει στο δρόμο μας, δυο φιλόξενα χέρια και μια ευγενική καρδιά, ίσως τότε και μόνο να μπορέσουμε να ακούσουμε τη μουσική της ψυχής και των ονείρων μας….Ίσως μόνο τότε καταλάβουμε ότι η ζωή πραγματώνεται μόνο ως συν-: συντροφικότητα,  συμφιλίωση, συμμετοχή, συμπόρευση….
Γιατί… “ζωή που δεν μοιράζεται, είναι ζωή κλεμμένη…”

Συγγραφέας: Βασιλική Κάργα
Εικονογράφος: Νίκος Κουμαράς
Εκδόσεις: Επόμενος Σταθμός

Σχόλια