Θα σ'αγαπώ ό,τι κι αν γίνει...Αλήθεια μαμά;

Αφορμή για τις σκέψεις που ακολουθούν στάθηκε το βιβλίο "Θα σ΄αγαπώ ό,τι κι να γίνει".
Το βιβλίο το είχα παρουσιάσει και παλαιότερα, όμως ένα προσωπικό περιστατικό με έκανε να το δω με άλλο μάτι. Τι θα γινόταν αν αλλάζαμε τα πρόσωπα και τα διλήμματα ενώπιον των οποίων φέρνει τη μαμά αλεπού το σκανταλιάρικο αλεπουδάκι της;

Το βιβλίο πίσω από τις γλυκές λέξεις και τις όμορφες εικόνες κρύβει μια μεγάλη και σκληρή ίσως αλήθεια: την υπό προϋποθέσεις αγάπη που πολλές φορές, άθελα μας, ασκούμε οι γονείς.
Και δεν μιλώ για την αφηρημένη, δεδομένη και αυτονόητη αγάπη που κάθε γονιός έχει για το παιδί του.  Μιλώ για την  καθημερινή, τη δύσκολη αγάπη, την αγάπη και την αποδοχή ενός συγκεκριμένου παιδιού με όλα τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα του.
Μιλώ για τη αγάπη που ξεπερνά τις προσωπικές μας επιθυμίες, τις φιλοδοξίες ή τα στερεότυπα και αγκαλιάζει το παιδί σαν κάτι ξεχωριστό, σαν κάτι διαφορετικό από το παιδί που ίσως είχαμε στο μυαλό μας πριν γίνουμε γονείς. Και όσο και αν αυτό ακούγεται αυτονόητο, ας είμαστε ειλικρινείς δεν είναι πάντα.

Το μικρό αλεπουδάκι της ιστορίας μας, δοκιμάζει την υπομονή και την αγάπης της μητέρας του
ρωτώντας τη, τι θα έκανε αν αυτό γινόταν, αρκούδα, έντομο, ή κροκόδειλος. Δηλαδή κάτι  τελείως διαφορετικό από αυτό που η φύση του προστάζει ή το περιβάλλον του αποδέχεται.
Θα εξακολουθούσε να το αγαπάει και να το φροντίζει όπως πρώτα;
Τι θα γινόταν, αν αλλάζοντας τους ρόλους το παιδί μας μάς ρωτούσε:
"Μαμά, θα με αγαπάς το ίδιο αν είμαι ο χειρότερος μαθητής στη τάξη μου. Κι αν όλα τα μαθήματα που κουράζεσαι να διαβάζεις μαζί μου, τα ξεχνάω μέσα σε μια ώρα; Θα εχεις πάλι την υπομονή να με πάρεις αγκαλιά;"
"Μπαμπά, θα με αγαπάς το ίδιο που θέλω να γίνω πιανίστας και όχι ποδοσφαιριστής;  Θα είσαι εκεί να με χειροκροτήσεις με το ίδιο πάθος που θα έκανες αν έβαζα γκολ;"
"Μαμά, θα με αγαπάς ακόμα αν στα 17 μου μείνω έγκυος και δεν ξέρω τι να κάνω. Θα είσαι δίπλα μου με την ίδια ζεστασιά, όπως όταν με συμβουλεύεις ποια σχολή να διαλέξω στο Πανεπιστήμιο;"
"Κι αν γίνω ομοφυλόφιλος μπαμπά; Θα είναι ακόμα ανοιχτή η αγκαλιά σου για μένα;"
"Κι αν χαθώ, κι αν μπλέξω, μαμά, θα  λάμπει ακόμα σαν αστέρι η αγάπη σου στον ουρανό, όπως σ' εκείνο το παραμύθι που μου διάβαζες όταν ήμουν παιδί;"

Μην βιαστούμε να πούμε "ναι, παιδί μου θα σε αγαπώ ό,τι και να γίνει". Όχι γιατί δεν πρέπει, ή δεν θα το θέλαμε, αλλά γιατί είναι δύσκολο. Ακόμα κι αν βάλουμε στην άκρη όλες τις προσωπικές μας ανασφάλειες και επιθυμίες, είναι πολύ δύσκολο να αγαπάς τόσο απροϋπόθετα, όταν μετέχεις σε ένα κοινωνικό σύνολο. Σε ένα στενό ή ευρύτερο κοινωνικό περίγυρο που θέτει όρους και προϋποθέσεις για την ενσωμάτωση κάποιου σε αυτόν ή τείνει να κολλάει ταμπέλες σε όσους διαφέρουν.

Νομίζω ότι η πιο δύσκολη αγάπη από όλες, είναι αυτή του γονιού. Και η ζωή του γονιού είναι σπουδή στην αγάπη. Κάθε μέρα. Να μετατρέψει την άχρωμη και αφηρημένη έννοια της αγάπης, σε κάτι που έχει πρόσωπο, όνομα και χαρακτήρα. Το πρόσωπο, το όνομα και το χαρακτήρα του παιδιού του.
Είναι δύσκολο να αγαπάς "ό,τι κι αν γίνει"...
Είναι όμως και η πιο σπουδαία νίκη για ένα γονιό.

Το βιβλίο "Θα σ' αγαπώ ότι κι αν γίνει" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη

Σχόλια

  1. Είναι αλήθεια..
    Ωραίο βιβλιαράκι! Θα πάω να το δω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νομίζω ότι η αγάπη του γονιού δεν είναι η πιο δύσκολη. Ειδικά της μάνας. Βγαίνει αβίαστα, ακόμα κι αν το παιδί έχει κάνει το χειρότερο. Όσο κι αν δοκιμάζουν τα όρια και τις αντοχές μας τα παιδιά η αγάπη μας για αυτά μένει ακλόνητη! Όσο και αν τους φωνάζουμε και τα μαλώνουμε την αμέσως επόμενη στιγμή το μετανιώνουμε!
    Ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία που φυσικά υπάρχει στη βιβλιοθήκη των παιδιών μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου