Ορισμένα βιβλία που αγάπησα πολύ μέσα στο 2012, δεν είχαμε την ευκαιρία να τα δούμε να παρουσιάζονται στο αφιέρωμα με τα πιο Αγαπημένα μας Παιδικά Βιβλία.
Νιώθω όμως την ανάγκη να τα μοιραστώ μαζί σας, γιατί είναι πραγματικά ξεχωριστά και αξίζουν μια θέση στη βιβλιοθήκη και στην καρδιά μας!
Εγώ ξέρω τι θα πει ευτυχία!
Συγγραφέας - Εικονογράφος: Γεωργία Στύλου
Εκδόσεις: Ουράνιο Τόξο
Αλήθεια τι είναι ευτυχία για ένα παιδί?
Είναι τα γλυκά και τα παιχνίδια;
Είναι η καλόκαρδη Κυρία Ευτυχία της διπλανής πόρτας;
Είναι το "ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα" των παραμυθιών;
Και πως μετράμε την ευτυχία;
Με το μέτρο ή με το κιλό;
Και τι σχέση έχει το "ευτυχισμένη" με το "εντοιχισμένη";
Κι αν η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα, μήπως κινδυνεύουμε να τη χάσουμε;
Κι αν κάποιος τη βρει, θα πρέπει να τη μοιραστεί;
Αυτά και άλλα πολλά απίθανα ερωτήματα και ακόμα πιο μαγικές απαντήσεις, σε αυτό το υπέροχο βιβλίο, με την πρωτότυπη εικονογράφηση, που μας επιτρέπει να κοιτάξουμε με μάτια παιδικά την ευτυχία και να τη δούμε να καθρεφτίζεται ακέραιη μέσα στην παιδική ψυχή.
Ένας υπέροχος τρόπος να μιλήσουμε με τα παιδιά για το πραγματικό νόημα της ευτυχίας!
Τα μαγικά μολύβια
Συγγραφέας: Ζωή Βαλάση
Εικονογράφος: Βάσω Ψαράκη
Εκδόσεις: Κέδρος
Δεν πρόκειται για νέο βιβλίο αλλά για επανέκδοση του κλασσικού βιβλίου της Ζωής Βαλάση.
Τα Μαγικά Μολύβια, είναι ένα βιβλίο φωτεινό, χαρούμενο και γελαστό, όπως ακριβώς η πρωταγωνίστρια του, η τρελούτσικη Ηλιαχτίδα Η παιχνιδιάρικη αχτιδούλα που αφηγείται στη συγγραφέα τις περιπέτειες της, ώστε να τις μάθουμε κι εμείς.
Τι πλάσματα δεν περνάνε μέσα από τις σελίδες του: ολόκληρος ο Ουράνιος κόσμος ζωντανεύει σε μια ξέφρενη γιορτή. Τα χρώματα μιλούν, τα τραγούδια βγάζουν φτερά, το Φεγγάρι μασκαρεύεται βαρκούλα, τα κύματα γίνονται σύννεφα του ουρανού...
Ένα πολύ γλυκό βιβλίο που θα ταξιδέψει τα παιδιά και τα όνειρα τους στη χώρα των Παραμυθιών, εκεί που "μπορείς να πετάξεις χωρίς φτερούγες, να κολυμπήσεις χωρίς νερό, να γράψεις χωρίς μελάνι. Εκεί που τα λουλούδια ανθίζουν πάνω στο κύμα και τ'αστέρια χορεύουν στους κάμπους."
Εκεί όπου όλα μπορεί να συμβούν!
Ένα αστέρι για μένα
Συγγραφέας: Βασίλης Κουτσιαρής & Γιάννης Διακομανώλης
Εικονογράφος: Ελίζα Βαβουρή
Εκδόσεις: Παρρησία
Η ιστορία της μικρής Νεφέλης που χάνει τη γιαγιά της και μένει με μια καρδιά γεμάτη θλίψη να αντικρίζει την άδεια πολυθρόνα της μου φάνηκε τόσο οικεία...Ίσως γιατί η απώλεια του παππού και της γιαγιάς είναι μια απώλεια που οι περισσότεροι έχουμε βιώσει σαν παιδιά, αλλά είναι και η πρώτη μας επαφή με το σκληρό πρόσωπο του χρόνου.
Στη ιστορία, η γιαγιά έχει προσπαθήσει να προετοιμάσει την Νεφέλη για το γεγονός του θανάτου. Γλυκά αλλά αληθινά: αυτούς που παίρνουν τα πεφταστέρια μαζί τους στον ουρανό, δεν θα τους έχουμε ξανά κοντά μας, αλλά πάντα θα λάμπουν μέσα στην καρδιά μας, της είχε πει.
Το κλειδί για την αντιμετώπιση της απώλειας, δεν είναι το ψέμα, ούτε η άρνηση. Είναι η μνήμη!
Και σε αυτό ακριβώς το τόσο αληθινό και παρήγορο στοιχείο, εστιάζει με τρυφερότητα και ευαισθησία το βιβλίο. Είναι η μνήμη που μετουσιώνει τον πόνο σε κουράγιο και το δάκρυ σε ελπίδα.
Είναι η θύμηση που κρατά ζωντανούς τους ανθρώπους στην καρδιά μας. Είναι η αγάπη μας που δεν αφήνει τη μνήμη να ξεθωριάσει... Και έτσι μπορεί η Νεφέλη να χαμογελάσει ξανά, μπορεί η μητέρα της να πάρει τη θέση της γιαγιάς στην πολυθρόνα και μπορεί η ζωή να συνεχίσει το αδιάκοπο διάβα της...
Ο Ευτύχιος Καλλέργης
και η συλλογή με τους εφιάλτες. (ηλικά 10+)
Συγγραφέας: Παναγιώτης Τσιρίδης
Εικονογράφος: Σοφία Παπαδοπούλου
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό είχα τη αίσθηση ότι γράφτηκε περισσότερο για εμάς τους γονείς και λιγότερο για τα παιδιά μας. Μου έφερε στο νου προσωπικές εμπειρίες, όταν μέσα στη νύχτα
έπρεπε να καθησυχάσω τα παιδιά που ξύπνησαν από κάποιο άσχημο όνειρο.
Και έκανα ίσως αυτό που οι πιο πολλές μαμάδες κάνουμε: τα πήρα αγκαλιά και τους είπα να το ξεχάσουν και πως πέρασε τώρα.
Η ιστορία του κυρίου Ευτύχιου, ενός ευτυχισμένου παλαιοπώλη, που δεν μπορεί να ονειρευτεί, έρχεται να μας διδάξει ακριβώς το αντίθετο. Αφήστε τα παιδιά να σας μιλήσουν για τους εφιάλτες τους. Είναι ο μόνος τρόπος να τους ξεπεράσουν και να απαλλαγούν από ιδέες που τα βασανίζουν.
Οι συλλογή με τους εφιάλτες του κυρίου Ευτύχιου, προέρχονται από μικρά παιδιά. Μέσα από την εξιστόρηση και την καταγραφή τους, όχι μόνο ο κύριος Ευτύχιος ξαναβρήκε τα όνειρα και τους εφιάλτες του, αλλά και τα παιδιά έμαθαν να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους. Λέγοντας ή γράφοντας κάτι είναι σαν να το ξορκίζεις, έλεγε ο Καζαντζάκης.
Και αυτό ακριβώς μας λέει η ιστορία του βιβλίου, που έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα.
Οι εφιάλτες των παιδιών όπως καταγράφονται στο βιβλίο, έχουν πάντα σαν πηγή την πραγματικότητα κάτι που τα φοβίζει, τα αγχώνει ή κάτι που διαισθάνονται να συμβαίνει. Ενθαρρύνοντας τα να μιλήσουν για αυτά τα βοηθάμε να απαλλαγούν από τους φόβους τους και όχι να τους εσωτερικεύσουν. Το πιο σπουδαίο όμως νομίζω που αφήνει το βιβλίο να εννοηθεί, είναι ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε το φόβο. Δεν πρέπει εμείς οι γονείς να φοβόμαστε να φοβηθούν τα παιδιά μας. Ο φόβος αν τον χειριστείς όπως οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα μπορεί να σε βοηθήσει να προχωρήσεις. Αν όχι, μπορεί να σε καθηλώσει. Ας αποκαθηλώσουμε λοιπόν τους εφιάλτες μας.
Η σιωπή του νερού
Συγγραφέας:Ζοζέ Σαραμάγκου
Εικονογράφος: Μανουέλ Εστράδα
Εκδόσεις Καστανιώτη
"Επέστρεψα στο ίδιο σημείο,
ο ήλιος είχε πια δύσει,
έριξα το αγκίστρι και περίμενα.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει στον κόσμο
άλλη σιωπή πιο βαθιά από τη σιωπή του νερού.
Το ένιωσα την ώρα εκείνη
και δεν το λησμόνησα ποτέ."
Ο μικρός ψαράς που με δόλο χάνει το αγκίστρι του, κυνηγά πέρα από κάθε λογική το ψάρι που του το έκλεψε, για να αποδεχτεί στο τέλος την ήττα του... Ή μήπως είναι νίκη, που το ψάρι θα φέρει μέσα του το δικό του αγκίστρι, σαν αναγνωριστικό σημάδι που θα τους δένει για πάντα.
Ένα ποιητικό "παραμύθι", απόσπασμα από το βιβλίο "Μικρές αναμνήσεις".
Μια αλληγορία για ό,τι με πάθος κυνηγάμε και μας κυνηγά, για ό,τι χάνεται φέροντας μέσα του ανεξίτηλο το σημάδι μας. Μια αλληγορία για την ήττα, που ίσως και να είναι μια νίκη ιδωμένη αλλιώς.
Νιώθω όμως την ανάγκη να τα μοιραστώ μαζί σας, γιατί είναι πραγματικά ξεχωριστά και αξίζουν μια θέση στη βιβλιοθήκη και στην καρδιά μας!
Συγγραφέας - Εικονογράφος: Γεωργία Στύλου
Εκδόσεις: Ουράνιο Τόξο
Αλήθεια τι είναι ευτυχία για ένα παιδί?
Είναι τα γλυκά και τα παιχνίδια;
Είναι η καλόκαρδη Κυρία Ευτυχία της διπλανής πόρτας;
Είναι το "ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα" των παραμυθιών;
Και πως μετράμε την ευτυχία;
Με το μέτρο ή με το κιλό;
Και τι σχέση έχει το "ευτυχισμένη" με το "εντοιχισμένη";
Κι αν η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα, μήπως κινδυνεύουμε να τη χάσουμε;
Κι αν κάποιος τη βρει, θα πρέπει να τη μοιραστεί;
Αυτά και άλλα πολλά απίθανα ερωτήματα και ακόμα πιο μαγικές απαντήσεις, σε αυτό το υπέροχο βιβλίο, με την πρωτότυπη εικονογράφηση, που μας επιτρέπει να κοιτάξουμε με μάτια παιδικά την ευτυχία και να τη δούμε να καθρεφτίζεται ακέραιη μέσα στην παιδική ψυχή.
Ένας υπέροχος τρόπος να μιλήσουμε με τα παιδιά για το πραγματικό νόημα της ευτυχίας!
Συγγραφέας: Ζωή Βαλάση
Εικονογράφος: Βάσω Ψαράκη
Εκδόσεις: Κέδρος
Δεν πρόκειται για νέο βιβλίο αλλά για επανέκδοση του κλασσικού βιβλίου της Ζωής Βαλάση.
Τα Μαγικά Μολύβια, είναι ένα βιβλίο φωτεινό, χαρούμενο και γελαστό, όπως ακριβώς η πρωταγωνίστρια του, η τρελούτσικη Ηλιαχτίδα Η παιχνιδιάρικη αχτιδούλα που αφηγείται στη συγγραφέα τις περιπέτειες της, ώστε να τις μάθουμε κι εμείς.
Τι πλάσματα δεν περνάνε μέσα από τις σελίδες του: ολόκληρος ο Ουράνιος κόσμος ζωντανεύει σε μια ξέφρενη γιορτή. Τα χρώματα μιλούν, τα τραγούδια βγάζουν φτερά, το Φεγγάρι μασκαρεύεται βαρκούλα, τα κύματα γίνονται σύννεφα του ουρανού...
Ένα πολύ γλυκό βιβλίο που θα ταξιδέψει τα παιδιά και τα όνειρα τους στη χώρα των Παραμυθιών, εκεί που "μπορείς να πετάξεις χωρίς φτερούγες, να κολυμπήσεις χωρίς νερό, να γράψεις χωρίς μελάνι. Εκεί που τα λουλούδια ανθίζουν πάνω στο κύμα και τ'αστέρια χορεύουν στους κάμπους."
Εκεί όπου όλα μπορεί να συμβούν!
Συγγραφέας: Βασίλης Κουτσιαρής & Γιάννης Διακομανώλης
Εικονογράφος: Ελίζα Βαβουρή
Εκδόσεις: Παρρησία
Η ιστορία της μικρής Νεφέλης που χάνει τη γιαγιά της και μένει με μια καρδιά γεμάτη θλίψη να αντικρίζει την άδεια πολυθρόνα της μου φάνηκε τόσο οικεία...Ίσως γιατί η απώλεια του παππού και της γιαγιάς είναι μια απώλεια που οι περισσότεροι έχουμε βιώσει σαν παιδιά, αλλά είναι και η πρώτη μας επαφή με το σκληρό πρόσωπο του χρόνου.
Στη ιστορία, η γιαγιά έχει προσπαθήσει να προετοιμάσει την Νεφέλη για το γεγονός του θανάτου. Γλυκά αλλά αληθινά: αυτούς που παίρνουν τα πεφταστέρια μαζί τους στον ουρανό, δεν θα τους έχουμε ξανά κοντά μας, αλλά πάντα θα λάμπουν μέσα στην καρδιά μας, της είχε πει.
Το κλειδί για την αντιμετώπιση της απώλειας, δεν είναι το ψέμα, ούτε η άρνηση. Είναι η μνήμη!
Και σε αυτό ακριβώς το τόσο αληθινό και παρήγορο στοιχείο, εστιάζει με τρυφερότητα και ευαισθησία το βιβλίο. Είναι η μνήμη που μετουσιώνει τον πόνο σε κουράγιο και το δάκρυ σε ελπίδα.
Είναι η θύμηση που κρατά ζωντανούς τους ανθρώπους στην καρδιά μας. Είναι η αγάπη μας που δεν αφήνει τη μνήμη να ξεθωριάσει... Και έτσι μπορεί η Νεφέλη να χαμογελάσει ξανά, μπορεί η μητέρα της να πάρει τη θέση της γιαγιάς στην πολυθρόνα και μπορεί η ζωή να συνεχίσει το αδιάκοπο διάβα της...
και η συλλογή με τους εφιάλτες. (ηλικά 10+)
Συγγραφέας: Παναγιώτης Τσιρίδης
Εικονογράφος: Σοφία Παπαδοπούλου
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Διαβάζοντας το βιβλίο αυτό είχα τη αίσθηση ότι γράφτηκε περισσότερο για εμάς τους γονείς και λιγότερο για τα παιδιά μας. Μου έφερε στο νου προσωπικές εμπειρίες, όταν μέσα στη νύχτα
έπρεπε να καθησυχάσω τα παιδιά που ξύπνησαν από κάποιο άσχημο όνειρο.
Και έκανα ίσως αυτό που οι πιο πολλές μαμάδες κάνουμε: τα πήρα αγκαλιά και τους είπα να το ξεχάσουν και πως πέρασε τώρα.
Η ιστορία του κυρίου Ευτύχιου, ενός ευτυχισμένου παλαιοπώλη, που δεν μπορεί να ονειρευτεί, έρχεται να μας διδάξει ακριβώς το αντίθετο. Αφήστε τα παιδιά να σας μιλήσουν για τους εφιάλτες τους. Είναι ο μόνος τρόπος να τους ξεπεράσουν και να απαλλαγούν από ιδέες που τα βασανίζουν.
Οι συλλογή με τους εφιάλτες του κυρίου Ευτύχιου, προέρχονται από μικρά παιδιά. Μέσα από την εξιστόρηση και την καταγραφή τους, όχι μόνο ο κύριος Ευτύχιος ξαναβρήκε τα όνειρα και τους εφιάλτες του, αλλά και τα παιδιά έμαθαν να αντιμετωπίζουν τους φόβους τους. Λέγοντας ή γράφοντας κάτι είναι σαν να το ξορκίζεις, έλεγε ο Καζαντζάκης.
Και αυτό ακριβώς μας λέει η ιστορία του βιβλίου, που έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα.
Οι εφιάλτες των παιδιών όπως καταγράφονται στο βιβλίο, έχουν πάντα σαν πηγή την πραγματικότητα κάτι που τα φοβίζει, τα αγχώνει ή κάτι που διαισθάνονται να συμβαίνει. Ενθαρρύνοντας τα να μιλήσουν για αυτά τα βοηθάμε να απαλλαγούν από τους φόβους τους και όχι να τους εσωτερικεύσουν. Το πιο σπουδαίο όμως νομίζω που αφήνει το βιβλίο να εννοηθεί, είναι ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε το φόβο. Δεν πρέπει εμείς οι γονείς να φοβόμαστε να φοβηθούν τα παιδιά μας. Ο φόβος αν τον χειριστείς όπως οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα μπορεί να σε βοηθήσει να προχωρήσεις. Αν όχι, μπορεί να σε καθηλώσει. Ας αποκαθηλώσουμε λοιπόν τους εφιάλτες μας.
Εικονογράφος: Μανουέλ Εστράδα
Εκδόσεις Καστανιώτη
"Επέστρεψα στο ίδιο σημείο,
ο ήλιος είχε πια δύσει,
έριξα το αγκίστρι και περίμενα.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει στον κόσμο
άλλη σιωπή πιο βαθιά από τη σιωπή του νερού.
Το ένιωσα την ώρα εκείνη
και δεν το λησμόνησα ποτέ."
Ο μικρός ψαράς που με δόλο χάνει το αγκίστρι του, κυνηγά πέρα από κάθε λογική το ψάρι που του το έκλεψε, για να αποδεχτεί στο τέλος την ήττα του... Ή μήπως είναι νίκη, που το ψάρι θα φέρει μέσα του το δικό του αγκίστρι, σαν αναγνωριστικό σημάδι που θα τους δένει για πάντα.
Ένα ποιητικό "παραμύθι", απόσπασμα από το βιβλίο "Μικρές αναμνήσεις".
Μια αλληγορία για ό,τι με πάθος κυνηγάμε και μας κυνηγά, για ό,τι χάνεται φέροντας μέσα του ανεξίτηλο το σημάδι μας. Μια αλληγορία για την ήττα, που ίσως και να είναι μια νίκη ιδωμένη αλλιώς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου