Τιμακιστάν - Το σεντούκι του χρόνου

"Σ’ ένα κοντινό μέλλον οι άνθρωποι δεν αντέχουν άλλο τις βροχερές μέρες, τις Δευτέρες, τους κρύους και μουντούς Φεβρουάριους, τις οικονομικές κρίσεις, κι έτσι αγοράζουν μαύρα κουτιά που έχουν τη μαγική δύναμη να σταματούν τον χρόνο όταν κάποιος μπει μέσα σ’ αυτά. Καθώς όμως κλείνονται μέσα στα κουτιά περιμένοντας να περάσουν οι ανεπιθύμητες μέρες, ο κόσμος αποδιοργανώνεται. Μερικά παιδιά καταφέρνουν να δραπετεύσουν και συναντούν μια ηλικιωμένη γυναίκα, τη Γκρέις, που τους αφηγείται μια ιστορία από το μακρινό παρελθόν, τότε που ο Βασιλιάς Ντίμον απέκτησε το πρώτο σεντούκι του χρόνου –το πρωτότυπο των μαύρων κουτιών–, επειδή δεν άντεχε την σκέψη ότι ο χρόνος θα κατέτρωγε την ομορφιά της μοναχοκόρης του."

Τα παιδιά θα πρέπει να ακούσουν μέχρι τέλους την ιστορία της Γκρέις, να την εμπιστευτούν και να αποφασίσουν αν θα αποκαταστήσουν την τάξη του κόσμου...

Η εκπληκτική ιστορία του ισλανδού συγγραφέα Magnason Andri Snaer, μια από τις πιο γοητευτικές που έχω διαβάσει, εξελίσσεται σε δυο επίπεδα: σε ένα παραμυθένιο, χαμένο στο χρόνο σημείο, όπου άνθρωπος και φύση ζούσαν σε απόλυτη αρμονία, στην αρχέγονη Παγγαία, και σε ένα δυστοπικό παρόν, που μαστίζεται από κρίση και αναταραχή σε όλα τα επίπεδα της ζωής.

Ο Magnason γράφει μια παραβολική ιστορία για την αξία και το νόημα του χρόνου, αλλά και για την εμμονική ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να κατακτήσει την αιώνια νεότητα και να αποφύγει την απώλεια.

Η ιστορία του που περιέχει πολλά στοιχεία κλειδιά από τη μυθολογική παράδοση των σκανδιναβικών χωρών και των πιο γνωστών κλασσικών παραμυθιών που μας έρχονται από εκεί, μου έφερε αναπόδραστα στο νου την Μόμο, του Μίκαελ Εντε, έχοντας πολλά κοινά με αυτή. Ο χρόνος ως βασική έννοια διατρέχει και τις δύο ιστορίες, με την απώλεια, το κλέψιμο του χρόνου των ανθρώπων, να είναι η κεντρική ιδέα των βιβλίων. Και στις δυο ιστορίες εμπλέκονται μυθικά πλάσματα και είναι και πάλι τα παιδιά που καλούνται να δώσουν τη λύση και να ξυπνήσουν από τον ιδιότυπο λήθαργό τους, τους μεγάλους.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες της ιστορίας, που πραγματικά ρουφά τον αναγνώστη, αλλά θα μείνω στις έννοιες που θέλει να τονίσει ο συγγραφέας με αυτή. Τι είναι εκείνο που κάνει τη ζωή άξια να τη ζήσεις; Τι είναι αυτό που δίνει νόημα στην κάθε μέρα. Ποια είναι η θέση του πόνου, του κόπου, της απώλειας στη ζωή μας. Είναι η εξωτερική ομορφιά αυτοσκοπός; Πως χτίζεται η μέσα ομορφιά; Τι νόημα έχει μια ζωή απολύτως αποστειρωμένη από τη θλίψη; Φτιάχνεται ευτυχία χωρίς ανάληψη της προσωπικής μας ευθύνης; Υπάρχει σύντομος δρόμος προς την ωριμότητα; Είναι τελικά ανίκητος ο χρόνος;

Ταυτόχρονα ο συγγραφέας στηλιτεύει την παραχώρηση της ελευθερίας και κριτικής μας σκέψης στους ειδικούς. Σε εκείνους που με μια ανακοίνωση, με μια μελέτη, με μια στατιστική μπορούν να ρυθμίσουν το επίπεδο ευζωίας, για να μην πω ευτυχίας, των ανθρώπων. Οικονομολόγοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, influencers παντός τύπου, έχουν γίνει η σύγχρονες Πυθίες και εμείς τα άλογα πρόβατα που αυτορρυθμιζόμαστε ανάλογα με τις προβλέψεις. Πως επιλέγουμε να ζούμε ή αν μην ζούμε. Να πράττουμε ή να απέχουμε. Επιπλέον, μπλεγμένοι στις αραχνοΰφαντες κλωστές των κοινωνικών δικτύων, χάνουμε κάτι παραπάνω από τον χρόνο μας. Χάνουμε την ίδια τη ζωή. Την ζωή που συμβαίνει εκεί έξω. Εκεί που σίγουρα δεν είναι όλα όμορφα, τακτοποιημένα, χαρούμενα ή ιδανικά, αλλά είναι αληθινά!

Ένα καταπληκτικό και δικαίως πολυβραβευμένο βιβλίο για τον αναγνώστη κάθε ηλικίας που αγαπά την τέχνη του λόγου και την αφήγηση παραμυθιών.

Συγγραφέας: Αντρί Σνερ Μάγνασον
Μετάφραση (από τα αγγλικά): Μάνος Τζιρίτας
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Katla Ros Voludottir
Εκδόσεις: Πατάκη 



 απώλεια, εκδόσεις Πατάκη, ευτυχία, ηλικία 12+, νεότητα, νόημα ζωής, χρόνος,