Οι άρχοντες των σκουπιδιών

Όταν ξεκινάς να διαβάσεις το βιβλίο, τίποτα δεν σε προετοιμάζει για αυτά που θα εκτυλιχθούν. Ούτε ο τίτλος, ούτε η περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ούτε ακόμα και τα προηγούμενα έργα του συγγραφέα.
"Οι άρχοντες των σκουπιδιών" είναι ένα μυθιστόρημα με καταιγιστική δράση και έντονη πολιτικοκοινωνική χροιά.
Το βιβλίο πραγματεύεται τις ζωές τριών ομάδων ανθρώπων, φαινομενικά άσχετων μεταξύ τους. Ανθρώπων που προέρχονται από διαφορετικές, κοινωνικές τάξεις, ανθρώπων που ζουν εντελώς διαφορετικές ζωές και έχουν τελείως διαφορετικούς στόχους.
Κοινό σημείο, το ζοφερό περιβάλλον, μέσα στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία, μια ατμόσφαιρα όπου κυριαρχεί η φτώχεια, η εξαθλίωση, πνευματική και σωματική, με απόλυτο πρωταγωνιστή τα σκουπίδια, υλικά και έμψυχα.
Τρεις ιστορίες που εξελίσσονται, παράλληλα για να διασταυρωθούν τελικά, μέσα σε ένα κόσμο χωρίς όνομα, χωρίς ταυτότητα, χωρίς ελπίδα, χωρίς μέλλον. Ένα κόσμο χωρίς δρόμο μπροστά του να βαδίσει, με μόνη επιλογή να γυρίσει πίσω.
Σε αυτό το rewind, βλέπουμε την ιστορία του κόσμου να επαναλαμβάνεται.  Ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τον κόσμο όπως τον ξέρουμε, επανέρχονται μέσα σε ένα νέο σκηνικό. Οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν τις ίδιες καταστροφικές πολιτικές που και στο παρελθόν οδήγησαν έθνη, χώρες και φυλές στον αφανισμό ή την εξαθλίωση, μόνο που τώρα όλο αυτό γίνεται σε παγκόσμια κλίμακα.
Ένα rewind, που αποδεικνύει ότι η ανθρώπινη φύση είναι πάντοτε επιρρεπής στη διαφθορά, στον εύκολο πλουτισμό και στην εκμετάλλευση του αδυνάτου, άσχετα με το πόσο η επιστήμη έχει προοδεύσει, άσχετα με το επίπεδο του πολιτισμού που η κοινωνία έχει - φαινομενικά- κατακτήσει.
Από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν με θαυμαστό τρόπο δεμένα στο παρόν, γεγονότα από την αρχαία, τη μεσαιωνική και τη νεότερη ιστορία του ανθρώπου: η βια των παγκοσμίων πολέμων, η εκμετάλλευση των αποικιοκρατών, η αλαζονεία των σταυροφοριών, ο θρησκευτικός σκοταδισμός του Μεσαίωνα, η ανατριχιαστική σκληρότητα των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, είναι μερικά από αυτά.
Οι Άρχοντες των σκουπιδιών είναι ένα έντονα πολιτικοποιημένο μυθιστόρημα, με σαφής νύξεις στη σύγχρονες κοινωνικοπολιτικές αναταραχές σε όλο τον πλανήτη, στα σύγχρονα φαινόμενα της παρατεταμένης ανεργίας, της υποτίμησης της ανθρώπινης αξίας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης που μαστίζει τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, με ξεκάθαρες αναφορές στις παραγκουπόλεις/σκουπιδοπόλεις της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής.
Οι Άρχοντες των σκουπιδιών όμως είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα κοινωνικό/πολιτικό μυθιστόρημα. Είναι ένα μυθιστόρημα βαθιά ψυχολογικό που μέσα από την πλοκή και την εξέλιξη του, αφήνει τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών του να εξελιχθούν, να φτάσουν στον προσωπικό τους ναδίρ, για να μπορέσουν έπειτα να αρχίσουν την ανέλιξη σε ένα μέλλον περισσότερο ανθρώπινο, περισσότερο "καθαρό", όπου το "εγώ" έχει δώσει συνειδητά τη θέση του στο "εμείς" και η προσωπική ευημερία στην κοινωνική ισότητα.
Όλοι οι ήρωες ανεξαιρέτως θα καταποντίσουν για να μπορέσουν να ορθώσουν το ανάστημα τους ή να βουλιάξουν τελικά στο τέλμα που διάλεξαν να ζήσουν.
Τα σκουπίδια έμψυχα και άψυχα, υλικά και ηθικά, αντιπαρατίθενται συνεχώς μέσα στο βιβλίο. Άνθρωποι σκουπίδια, όχι γιατί ζουν στις χωματερές, αλλά γιατί κουβαλούν μια σιχαμένη χωματερή στην ψυχής τους, άνθρωποι που προσκυνούν τα σκουπίδια υλικά και έμψυχα, άνθρωποι που συσσωρεύουν βρώμικο πλούτο, αλλά και άνθρωποι που επιλέγουν να παραμερίσουν τα ηθικά σκουπίδια που κατέκλυζαν τη ζωή τους μέχρι πρότινος, και άνθρωποι των σκουπιδιών που έχουν μια προσωπική λάμψη και ένα μεγαλείο που η υλική εξαθλίωση δεν μπορεί να "λερώσει". 
Μια κοινωνία που έχει φτάσει στην "ώρα μηδέν" και δεν μπορεί παρά να μαζέψει τις δυνάμεις της, να κοιτάξει στα μάτια το μέλλον, που σαν μικρό, ανυπεράσπιστο παιδί, σιωπηλά, και καρτερικά υπομένει τη βία, τις πράξεις και τις επιλογές των μεγάλων, ένα μέλλον που τόσο εύστοχα συμβολίζει μέσα στο βιβλίο η μικρή Τζίμπα και να αναφωνήσει μαζί της, "πάμε πάλι από την αρχή". 











Σχόλια