Η Εύη όλο χορεύει και χορεύει.

Μετά τον Όλιβερ, η Birgitta Sif, μας συστήνει την Εύη, που όλο χορεύει και χορεύει.

Η Εύη είναι κι αυτή μοναχική και ντροπαλή όπως ο Όλιβερ. Η μεγάλη της αγάπη είναι ο χορός. Χορεύει παντού, με κάθε αφορμή. Ο ρυθμός την παρασέρνει όπως το φύσημα του ανέμου κάνει τα φύλλα να στροβιλίζονται. Τόσο όμορφα, τόσο φυσικά! Η Εύη όλο χορεύει και όλο μεγαλώνει. Και μια μέρα έχει μεγαλώσει τόσο, που καταλαβαίνει ότι τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα επάνω της. Κι αυτό την κάνει να νιώσει άβολα. Την κάνει να σταματήσει να χορεύει. Την κάνει να ξεχάσει πόσο πολύ αγαπάει το χορό. Η επιβολή της "κανονικότητας", αποδεικνύεται ισχυρότερη από την αγάπη της για το χορό. Είναι όμως αλήθεια έτσι;

Η Εύη θα χρειαστεί μια, ίσως και δυο μικρές αφορμές, για να θυμηθεί και να καταλάβει ότι δεν αγαπά απλά το χορό, αλλά ότι o χορός είναι κομμάτι του είναι της. Είναι ο τρόπος της να συνδέεται με τον εαυτό της και να επικοινωνεί με τα ζωντανά πλάσματα γύρω της.

Και από τότε η Εύη, όλο χορεύει και χορεύει. Την έχετε προσέξει κι εσείς;

Συγγραφέας: Birgitta Sif

Εκδόσεις: Ίκαρος