H Γιώτα Αλεξάνδρου, μας έχει συγκινήσει επανειλημμένα με τις ιστορίες της, γεμάτες ευαισθησία και τρυφερότητα, λυρισμό και νοσταλγικότητα.
Η Φένια, η αγαπημένη των ήχων, είναι το νέο της βιβλίο. Η ιστορία της Φένιας, είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, όπως την αφηγείται ο αγαπημένος της αδελφός. Και είναι και αυτή μια ιστορία τρυφερή, για ένα πλάσμα γεμάτο καλοσύνη που ζει και ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από τις αισθήσεις του. Γιατί η Φένια είναι ένα κορίτσι με αναπηρία όρασης. Ένα χρωματιστό κορίτσι, μέσα σε ένα κόσμο τυφλό στην αληθινή ομορφιά που υπάρχει γύρω του και μέσα του.
Η Φένια με τα κόκκινα μαλλιά, τα λαμπερά μάτια. το γλυκό χαμόγελο και τα τρυφερά χέρια, φέρνει λίγη από τη μαγεία της φαντασίας της μέσα στην τάξη και γίνεται αφορμή να δουν οι συμμαθητές της τον κόσμο με μάτια κλειστά και καρδιά ανοιχτή.
Με την ψυχική της γενναιότητα και την καλοσύνη της καταφέρνει να τους κάνει να δουν πόσο πλούσιος και διαφορετικός είναι ο κόσμος, όταν η όραση δεν δρα περιοριστικά και πολλές φορές καθοριστικά στην αντίληψη μας για τα πράγματα και τους ανθρώπους.
Η ιστορία της Φένιας όμως, δεν είναι απλά μια ιστορία για τη διαφορετικότητα, ή τον σχολικό εκφοβισμό. Είναι μια ιστορία αληθινής αγάπης. Αγάπης αδελφικής. Εκείνου του είδους της αγάπης που μόνο ανάμεσα σε δύο πλάσματα που αγαπιούνται άδολα και άνευ όρων μπορεί να συμβεί. Η Φένια είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, και είναι ο μικρός της αδελφός που τη βάζει στο κέντρο της σκηνής.
Από εκείνον μαθαίνουμε ό,τι γνωρίζουμε για τη Φένια, με έναν τρόπο που ίσως ούτε η ίδια θα μπορούσα να μας περιγράψει. Μαθαίνουμε πως χορεύουν οι νότες στα δάκτυλά της όταν παίζει πιάνο, με τι μοιάζει ο αγαπημένος της ήχος, πως ηχεί το γέλιο της, πως τα δάκτυλά της πετούν πάνω από τις σελίδες των βιβλίων, πως μεταμορφώνεται σε νεραιδούλα με λευκό ραβδί...Πως χαμογελά πάντα με τόση καλοσύνη..."Η Φένια η φεγγαρένια. Η Φένια, η γλυκιά σαν παγωτό φράουλα. Η Φένια με τη ζεστή αγκαλιά σαν της μαμάς..."
Ο τρόπος που μιλά για εκείνη, όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, τα ασήμαντα για τους άλλους, όλα αυτά που συνθέτουν την εικόνα της, μόνο από κάποιον που την παρατηρεί από κοντά με αγάπη, θαυμασμό και ανυπόκριτη τρυφερότητα θα μπορούσαν να ειπωθούν.
Αυτή είναι η Φένια, και αυτός ο μικρός ποιητής είναι ο αδελφός της, ο Άλκης.
Δεν θα παραλείψω να πω για την εξαιρετική εικονογράφηση της Έφης Λαδά, που χάρισε ένα τόσο ταιριαστό πρόσωπο στη Φένια, γέμισε χρώματα το σκοτάδι, και έκανε με αυτό τον τρόπο τα πινέλα της γέφυρες, να περάσουμε στον θαυμαστό κόσμο της μικρής πρωταγωνίστριας.
Συγγραφέας: Γιώτα Αλεξάνδρου
Εικονογράφος: Έφη Λαδά
Εκδόσεις Πατάκη
Η Φένια, η αγαπημένη των ήχων, είναι το νέο της βιβλίο. Η ιστορία της Φένιας, είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, όπως την αφηγείται ο αγαπημένος της αδελφός. Και είναι και αυτή μια ιστορία τρυφερή, για ένα πλάσμα γεμάτο καλοσύνη που ζει και ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από τις αισθήσεις του. Γιατί η Φένια είναι ένα κορίτσι με αναπηρία όρασης. Ένα χρωματιστό κορίτσι, μέσα σε ένα κόσμο τυφλό στην αληθινή ομορφιά που υπάρχει γύρω του και μέσα του.
Η Φένια με τα κόκκινα μαλλιά, τα λαμπερά μάτια. το γλυκό χαμόγελο και τα τρυφερά χέρια, φέρνει λίγη από τη μαγεία της φαντασίας της μέσα στην τάξη και γίνεται αφορμή να δουν οι συμμαθητές της τον κόσμο με μάτια κλειστά και καρδιά ανοιχτή.
Με την ψυχική της γενναιότητα και την καλοσύνη της καταφέρνει να τους κάνει να δουν πόσο πλούσιος και διαφορετικός είναι ο κόσμος, όταν η όραση δεν δρα περιοριστικά και πολλές φορές καθοριστικά στην αντίληψη μας για τα πράγματα και τους ανθρώπους.
Η ιστορία της Φένιας όμως, δεν είναι απλά μια ιστορία για τη διαφορετικότητα, ή τον σχολικό εκφοβισμό. Είναι μια ιστορία αληθινής αγάπης. Αγάπης αδελφικής. Εκείνου του είδους της αγάπης που μόνο ανάμεσα σε δύο πλάσματα που αγαπιούνται άδολα και άνευ όρων μπορεί να συμβεί. Η Φένια είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, και είναι ο μικρός της αδελφός που τη βάζει στο κέντρο της σκηνής.
Από εκείνον μαθαίνουμε ό,τι γνωρίζουμε για τη Φένια, με έναν τρόπο που ίσως ούτε η ίδια θα μπορούσα να μας περιγράψει. Μαθαίνουμε πως χορεύουν οι νότες στα δάκτυλά της όταν παίζει πιάνο, με τι μοιάζει ο αγαπημένος της ήχος, πως ηχεί το γέλιο της, πως τα δάκτυλά της πετούν πάνω από τις σελίδες των βιβλίων, πως μεταμορφώνεται σε νεραιδούλα με λευκό ραβδί...Πως χαμογελά πάντα με τόση καλοσύνη..."Η Φένια η φεγγαρένια. Η Φένια, η γλυκιά σαν παγωτό φράουλα. Η Φένια με τη ζεστή αγκαλιά σαν της μαμάς..."
Ο τρόπος που μιλά για εκείνη, όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, τα ασήμαντα για τους άλλους, όλα αυτά που συνθέτουν την εικόνα της, μόνο από κάποιον που την παρατηρεί από κοντά με αγάπη, θαυμασμό και ανυπόκριτη τρυφερότητα θα μπορούσαν να ειπωθούν.
Αυτή είναι η Φένια, και αυτός ο μικρός ποιητής είναι ο αδελφός της, ο Άλκης.
Δεν θα παραλείψω να πω για την εξαιρετική εικονογράφηση της Έφης Λαδά, που χάρισε ένα τόσο ταιριαστό πρόσωπο στη Φένια, γέμισε χρώματα το σκοτάδι, και έκανε με αυτό τον τρόπο τα πινέλα της γέφυρες, να περάσουμε στον θαυμαστό κόσμο της μικρής πρωταγωνίστριας.
Συγγραφέας: Γιώτα Αλεξάνδρου
Εικονογράφος: Έφη Λαδά
Εκδόσεις Πατάκη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου