ΥΠΟΜΟΝΗ,
μια μαγική λέξη. Πόσες και πόσες φορές
δεν την έχουμε πει στα παιδιά μας...
Κάνε
λιγάκι υπομονή...περίμενε λίγο...σε λίγο,
αύριο, αργότερα...Έννοιες που μοιάζουν
αδιανόητες στο παιδικό μυαλό. Εκεί που
ο χρόνος δεν έχει παρελθόν και μέλλον, μα είναι ολόκληρος ένα ατέλειωτο παρόν.
Μεγάλη ευτυχία για τα παιδιά και μεγάλος
μπελάς για τους γονείς, αυτό το απέραντο
παρόν. Πως να εξηγήσεις την υπομονή, την
παύση, την καρτερικότητα...Πως, που η
ανυπομονησία τους γίνεται τόοοοοσο μεγάλη
που νομίζεις ότι θα εκραγούν...
Έτσι
και η μικρή Εύη της ιστορίας μας. Δεν
μπορεί να περιμένει μέχρι να γίνει το παγωτό
που έφτιαξε με τη μαμά της, δεν μπορεί να
περιμένει να ξημερώσει καλά καλά για
να πάει στην παιδική χαρά, δεν μπορεί να
περιμένει για το δώρο των γενεθλίων
της...και έτσι πάντα γίνεται το δικό της...
Μέχρι
που πάει στο σχολείο...εκεί που δεν είναι
το κέντρο του κόσμου, αλλά ένα παιδί
όπως τα άλλα. Εκεί που πρέπει να ακολουθεί
κανόνες και να σέβεται τη σειρά των
πραγμάτων. Εκεί που πρέπει να δει τον
εαυτό της μέσα από τον καθρέπτη της
συνύπαρξης και της συνεργασίας και όχι
απαραίτητα μέσα από τα μάτια της μαμάς
και του μπαμπά.
Εκεί
η Εύη θα κατανοήσει τις συνέπειες της
ανυπομονησίας της. Εκεί θα μείνει μόνη
με το θυμό της, Εκεί ο θυμός της, θα της
στερήσει το παιχνίδι με τους φίλους
της. Εκεί θα καταφέρει μόνη της να σκεφτεί
την δυσάρεστη θέση που την έφερε η επιμονή
της. Για αυτό δεν είναι κακό τα παιδιά
να αισθάνονται άβολα που και που. Αντίθετα
ίσως είναι ευεργετικό.
Διάβασα πρόσφατα, ότι ο αστακός καθώς μεγαλώνει, χρειάζεται να αλλάξει κέλυφος αρκετές
φορές. Και κάθε φορά αποσύρεται για να
το πράξει. Και είναι αυτή η άβολη αίσθηση,
αυτό το στένεμα, ότι δεν τον χωράει πια
ο παλιός του εαυτός, που του δίνει το
ερέθισμα ότι ήρθε ο καιρός να αλλάξει, να μεγαλώσει.
Κάτι
ανάλογο νομίζω ότι συμβαίνει και με τα
παιδιά. Πρέπει μόνα να αναλογιστούν
πόσο τα "στενεύουν" οι συνήθειες ή η
συμπεριφορά τους, για να τις αλλάξουν. Πρέπει να νιώσουν την στενο-χώρια. Και πρέπει να το κάνουν μόνα τους. Όταν
έρθει η ώρα...Μέχρι τότε...γονείς υπομονή!
Συγγραφέας: Ελένη Δασκαλάκη
Εικονογράφος: Μάρω Αλεξάνδρου
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου