Μια τρυφερή
χριστουγεννιάτικη, έμμετρη ιστορία από
τη συγγραφέα Λίνα Σωτηροπούλου, όμορφα εικονογραφημένη από την Λίζα Ηλιού. Ένα
μικρό κορίτσι που παραμονές Χριστουγέννων,
θησαυρίζει δώρα, κι άλλα δώρα στο δωμάτιο
της, με τη μητέρα της να αναρωτιέται και να
γκρινιάζει, τι θα τα κάνει όλα αυτά. Ένα
κορίτσι που δεν διστάζει να απαιτήσει
τα πιο μεγάλα, τα πιο παράξενα, δώρα από
όλους: από μπαμπά, μαμά, παππού γιαγιά,
θείους θείες και γνωστούς.
Ένα κορίτσι που
κάνει τη μαμά του να αναφωνήσει
απελπισμένη: “Αυτό μικρή μου, λέγεται,
να ξέρεις, ΑΠΛΗΣΤΊΑ!”
Η μικρή μας όμως
έχει ένα σχέδιο. Ένα σχέδιο στο οποίο
θα βρει συνένοχο, τον ίδιο τον Άγιο
Βασίλη. Κι αν δείτε κάπου εκεί στο μακρινό βορρά ένα
μικρό παιδί από όσα δεν είναι τυχερά
στο κόσμο, να παίζει με ένα πιάνο, ή κάποιο άλλο στην ανατολή να
κρατά αγκαλιά ένα μικρό λευκό λαγουδάκι, ίσως τότε να καταλάβετε το σχέδιο της
μικρής μας πρωταγωνίστριας.
Όνειρο και πραγματικότητα, πλέκουν μια πολύ όμορφη
ιστορία για την αξία της προσφοράς και
την πληρότητα που φέρνει στη ζωή το
μοίρασμα της καλοσύνης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου