Βοήθεια, αχινός!

Λοιπόν, αυτό το καλοκαίρι, μπορούμε να ζήσουμε μαζί κάτω από τον καυτό ήλιο. Πλάσματα της στεριάς και πλάσματα της θάλασσας. Μπορούμε να μοιραστούμε τη θάλασσα και την ακτή, με σεβασμό και... λίγη προσοχή! H νέα ιστορία της Ιωάννας Μπαμπέτα είναι μια τρυφερή ιστορία για την ανάγκη και την ομορφιά της συνύπαρξης. Είναι μια ιστορία για το σεβασμό στη φύση και τα πλάσματά της. Είναι μια ιστορία που καλλιεργεί την ενσυναίσθηση στα παιδιά και τα βάζει στα παπούτσια, εν προκειμένω στα....αγκάθια του άλλου.

Το ατύχημα της μικρής Αλίκης, να πατήσει έναν αχινό, θα σταθεί αφορμή να παρακολουθήσουμε όχι μόνο τις δικές της αντιδράσεις και τις αντιδράσεις των ανθρώπων γύρω της, αλλά και να μπούμε στην καρδιά του μικρού αχινού, που άθελά του, απολαμβάνοντας απλά το φυσικό του περιβάλλον, έγινε αφορμή να πονέσει η Αλίκη. Μα κι εκείνη άθελά της, έγινε αιτία να πονέσει ο μικρός αχινός, να χάσει μερικά αγκάθια και να ανησυχήσει τη μαμά του. Ο κόσμος των ανθρώπων, αντιπαραβάλλεται με εκείνο των θαλάσσιων πλασμάτων και για να πούμε την αλήθεια τελικά δεν διαφέρει και πολύ.

Υπάρχει και στους δύο,ο πόνος, ο φόβος, η ανησυχία, η αγάπη, η φροντίδα...

Η Αλίκη θα πλησιάσει το μικρό αχινό με συμπάθεια, θα έρθει στη θέση του, και μόνη της θα πάρει την απόφαση να τον επιστρέψει στο φυσικό του περιβάλλον. Καθόλου θυμός, καμιά αίσθηση εκδίκησης, για τον πόνο που της προκάλεσε. Γιατί καταλαβαίνει ότι δεν φταίει. " Συγνώμη που σε πόνεσα", λέει η Αλίκη στο μικρό αχινό. " Θα σε ξαναβάλω στη θάλασσα να πας στη μαμά σου. Άλλωστε εγώ μπήκα στο σπίτι σου, πρόσθεσε."

Και με αυτή τη μαγική φράση, θα επιστρέψει καθένας εκεί που ανήκει!

Να κοιτάτε πάντα και ψηλά, είπε σε όλους την άλλη μέρα ο μικρός αχινός ...Να κοιτάτε πάντα και χαμηλά, είπε σε όλους το επόμενο πρωί η Αλίκη.

Κι έτσι θα ζήσουμε καλά μαζί!