O Fredrik Backman,
ξέρει να φτιάχνει ιστορίες
γύρω από παράξενους ανθρώπους, που ενώ
θα μπορούσε να είναι οι άνθρωποι της
διπλανής πόρτας, κουβαλούν μια μαγεία,
μια ιδιόρρυθμη μαγεία, που σε κάνει να
ανακαλύπτεις το κρυμμένο πίσω και κάτω
από καθημερινές καταστάσεις και
συμπεριφορές μεγαλείο του ανθρώπινου προσώπου.
Ο ήρωας του
πρώτου του βιβλίου, ο Οβ, είναι εκ πρώτης
όψεως ένα γερο-γκρινιάρης, παράξενος,
αγενής, μονόχνοτος άνθρωπος. Ζώντας
μόνος, μετά το θάνατο της γυναίκας του, της Σόνιας,
και βγαίνοντας πρόωρα στη σύνταξη, καθώς
το εργασιακό περιβάλλον αλλάζει και
τον κάνουν να αισθάνεται ότι δεν μπορεί
να ακολουθήσει τις εξελίξεις, ο Οβ,
περνάει τις ημέρες του, επιδιορθώνοντας
ζημιές στο σπίτι, τακτοποιώντας και
κάνοντας σίγουρο ότι όλοι στη μικρή του
γειτονιά ακολουθούν τους κανόνες καλής
γειτονίας. Η ζωή του ανατρέπεται, όταν
απέναντι του μετακομίζει μια νεαρή
οικογένεια με δυο μικρά κορίτσια και
ένα τρίτο παιδί που έρχεται.
Μέσα από άλλοτε
κωμικά και άλλοτε τραγικά γεγονότα, ο
αναγνώστης έχει την ευκαιρία να ανακαλύψει
τον Οβ, να παρακολουθήσει στιγμές και
γεγονότα της ζωής του που έχτισαν τον
χαρακτήρα του και οδήγησαν στον Οβ του
σήμερα, στον Οβ που σχεδιάζει να
αυτοκτονήσει, στον Οβ που δεν μπορεί να
υποφέρει την απώλεια της γυναίκας του,
που δεν βρίσκει θέση μέσα σε έναν κόσμο
που αλλάζει και ανατρέπει τις βεβαιότητές
του.
Η ιστορία του
Οβ, είναι μια συγκινητική ιστορία αγάπης,
αφοσίωσης, και πίστης. Είναι ένα δοκίμιο
πάνω στο νόημα της ζωής και τη διαχείριση
της απώλειας. Κι όσο κι αν η ιδιοτροπία
του χαρακτήρα του τον φέρνει αντιμέτωπο
με την απόρριψη των άλλων, με τα εύκολα
συμπεράσματα σχετικά με τον χαρακτήρα του, αλλά και με
γεγονότα που οι περισσότεροι θα θεωρούσαμε
χωρίς ιδιαίτερη σημασία, ίσως και αστεία
για να ασχοληθούμε, μέσα από αυτά ο
αναγνώστης θα καταφέρει να ανακαλύψει
ότι τα φαινόμενα καμιά φορά απατούν. Ότι
οι άνθρωποι χρειάζονται δεύτερες ευκαιρίες. Ότι ο καθένας μπορεί να
ευδοκιμήσει, μέσα στις κατάλληλες
περιστάσεις, ότι η αγάπη, είναι ο μόνος
σίγουρος δρόμος προς τον άλλο άνθρωπο,
παρότι δεν έρχεται πάντα από κει που
την περιμένουμε, ούτε με τον τρόπο που
την αναζητούμε.
Το ήθος, η
αφοσίωση, η εμμονική πολλές φορές πίστη
του Οβ σε πράγματα, θεσμούς και αξίες φαντάζει
τόσο παράλογη σε έναν κόσμο που ανατρέπει
καθημερινά κάθε σταθερά, που εξοστρακίζει
κάθε είδους πίστη σαν απαράδεκτη
απόκλιση. Σε έναν κόσμο που η πίστη θεωρείται γραφικότητα, το
προσωπικό συμφέρον ορίζει την ηθική
μας, η αφοσίωση εκλαμβάνεται ως κοινωνική ανελαστικότητα και ο χαρακτήρας μας χτίζεται με
βάση τις επικρατούσες τάσεις, άνθρωποι
σαν τον Οβ, οδηγούνται στην μοναξιά και
την περιθωριοποίηση, μοιάζουν καρικατούρες ενός χθες οριστικά χαμένου.
Η ιστορία του
Οβ έγινε παγκόσμια εκδοτική επιτυχία,
ενώ η μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη
απέσπασε υποψηφιότητα για το Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας. Μάλλον ο κόσμος μας έχει ανάγκη από
ανθρώπους σαν τον Οβ. Θα τελειώσω αυτή τη σύντομη παρουσίαση με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο το οποίο σας προτρέπω να ανακαλύψετε.
“Όμως για
τη Σόνια, Ο Οβ δεν υπήρξε ποτέ ούτε
σκυθρωπός ούτε αδέξιος ούτε απότομος.
(...) Ήταν αυτός που είχε πολύ μεγάλη πίστη
σε κάποια πράγματα: στη δικαιοσύνη, στην
εντιμότητα, στην σκληρή δουλειά και σε
έναν κόσμο που το δίκαιο πρέπει να είναι
δίκαιο. Και όλα αυτά τα πίστευε όχι
επειδή θα κέρδιζε ένα μετάλλιο ή ένα
δίπλωμα ή ένα χτύπημα επιβράβευσης στην
πλάτη, αλλά επειδή έτσι έπρεπε να είναι
τα πράγματα. Δεν υπήρχαν πια πολλοί
άνθρωποι σαν κι αυτόν, είχε συνειδητοποιήσει
η Σόνια. Και έτσι στηρίχτηκε απάνω του.
Μπορεί να μην της έγραφε ποιήματα, ή να
της έκανε καντάδες ή να γύριζε σπίτι
με ακριβά δώρα. Όμως κανένα άλλο αγόρι
δεν πήρε το τρένο προς λάθος κατεύθυνση,
ταξιδεύοντας για τόσες πολλές ώρες κάθε
μέρα, μόνο και μόνο επειδή του άρεσε να
κάθεται δίπλα της και την ακούει να του
μιλάει.”
Συγγραφέας: Fredrik Backman
Εκδόσεις: Πασχαλίσδης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου