"Η δικτατορία κράτησε 2651 ηµέρες!
Το βιβλίο αρχίζει την 21η Απριλίου 1967 που η συγγραφέας πήγαινε στη Β΄ Γυµνασίου και τελειώνει στις 24 Ιουλίου 1974 που έπεσε η χούντα και είχε πλέον ενηλικιωθεί. Είναι ένα βιβλίο αναµνήσεων από τη ζωή των νέων εκείνα τα χρόνια, δικών της αναµνήσεων, των συµµαθητών και των µετέπειτα φίλων της. Είναι για όλα εκείνα που σηµάδεψαν τους νέους και τους άλλαξαν, τις καθηµερινές εµπειρίες, την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τα διεθνή γεγονότα της κάθε χρονιάς που τους επηρέασαν."
Η σπουδαία συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και εκπαιδευτικός Μαρίζα Ντεκάστρο, επιχειρεί και καταφέρνει να φτιάξει ένα βιβλίο γνώσεων για παιδιά και εφήβους, που όμως ξεπερνά τον σκόπελο της άχαρης παράθεσης ιστορικών γεγονότων. Και το καταφέρνει, φέρνοντας τον εαυτό της και τους συνομηλίκους της στη θέση του αφηγητή. Αμέσως η αφήγηση αποκτά άλλο ενδιαφέρον και τα ψυχρά ιστορικά γεγονότα γίνονται μια προσωπική ιστορία. Ούσα μαθήτρια η ίδια στην αφετηρία των γεγονότων, καταφέρνει από την πρώτη κιόλας σελίδα να τραβήξει την προσοχή των μαθητών, να τους βάλει στη θέση της.
Στο βιβλίο εναλλάσσεται η πρωτοπρόσωπη γραφή, στα σημεία όπου η συγγραφέας μεταφέρει τις εμπειρίες της, και η τριτοπρόσωπη όταν γίνεται παράθεση ιστορικών πηγών και γεγονότων. Αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο που κάνει ξεχωριστό το βιβλίο: τοποθετεί την επταετία των συνταγματαρχών, μέσα στο παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι. Η Ελλάδα και η ιστορία της δεν αντιμετωπίζεται και ούτε είναι κάτι ξεκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο. Η ταραγμένες δεκαετίες του 1960 & 1970 που τις σημάδεψαν ο πόλεμος στο Βιετνάμ, οι δικτατορίες στην Ευρώπη, ο ψυχρός πόλεμος, οι αντιρατσιστικοί αγώνες, το κίνημα των χίπης, το ροκ εν ρολ, τα φοιτητικά κινήματα, δεν μπορούν να ειδωθούν ξεκομμένα από όσα συνέβαιναν τότε και στην Ελλάδα.
Επιπλέον, το βιβλίο της Μαρίζας Ντεκάστρο, είναι ένα βιβλίο που όχι μόνο διαβάζεται με την στενή έννοια του όρου, αλλά κυρίως συζητείται, αλλά και ακούγεται. Έχει το δικό του soundtrack. Περιέχοντας πλήθος αναφορών σε ηχητικά ντοκουμέντα, μουσικές και τραγούδια της εποχής, δίνει το έναυσμα στον αναγνώστη να τα αναζητήσει και να συλλάβει τα τεκταινόμενα μέσα από πρίσμα της τέχνης και του πως αυτή εξέφρασε τους αγώνες και τις αγωνίες των νέων.
Η εικονογράφηση του Βασίλη Παπαγεωργίου, συμβάλλει τα μέγιστα στην ίδια κατεύθυνση. Έχοντας επεξεργαστεί με πολύ ιδιαίτερο τρόπο, φωτογραφίες, λογότυπα, εφημερίδες, αφίσες, βοηθά τον αναγνώστη να ανασυντάξει το κλίμα και να μυηθεί στην ατμόσφαιρα της εποχής.
Είχαμε τη χαρά να έχουμε την Κα Ντεκάστρο καλεσμένη στο σχολείο μας πριν λίγες μέρες, και μπορώ να πω ότι η αίσθηση του να σου αφηγείται τα γεγονότα μία αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυρας, είναι μια μοναδική εμπειρία. Ήταν η ζωντανή απόδειξη για τα παιδιά ότι η ιστορία συνέβη. Ότι η ιστορία δεν είναι γεγονότα βαλμένα στο χαρτί, αλλά αγώνες και θυσίες, και αίμα και χαρά ανθρώπων αληθινών. Αυτό κρατάω και αυτό μας έδειξαν και τα παιδιά ότι κράτησαν σαν μεγάλο δώρο από την παρουσία της ανάμεσά μας.
Συγγραφέας: Μαρίζα Ντεκάστρο
Εικονογράφος: Βασίλης Παπαγεωργίου
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου