Με το πρώτο της
κιόλας βιβλίο η Μελίνα Σιδηροπούλου,
κατάφερε να μας ξαφνιάσει, να μας συγκινήσει, να μας γεμίσει με μια γλυκιά
νοσταλγία. Νοσταλγία για ό,τι αφήσαμε
πίσω μεγαλώνοντας. Μα και χαρά, για όσα
κρατάμε βαθιά στην καρδιά μας από τον
μαγικό τόπο της παιδικής μας ηλικίας.
Επεισόδια
ενηλικίωσης οι 26 μικρές ιστορίες που
μοιράζεται μαζί μας. Σκηνές μιας ζωής
περασμένης, μα όχι λησμονημένης,
κομμάτια από όνειρα σερβιρισμένα στο
δίσκο της ζωής, έτοιμα να τα γευτούμε
και να νιώσουμε τη γλύκα τους να γαργαλάει παλιές, δικές μας αναμνήσεις.
Η γραφή της
πρωτοπρόσωπη, ζωντανή, συμβαίνει στο
τώρα, ακόμα κι αν περιγράφει γεγονότα
περασμένα. Αφηγήτρια η μικρή Μαρίνα, που γράφει παράξενες ιστορίες, λατρεύει
την τάρτα λεμόνι, και μεγαλώνοντας
μαθαίνει να φτιάχνει τις τούρτες της
με λέξεις, φίλους, αγκαλιές, ηλιοβασιλέματα, ζωάκια και ταξίδια.
Η Μαρίνα που
αναρωτιέται πότε οι οικογένειες παύουν
να είναι οικογένειες και φυτεύει στον κήπο του παππού, μια
λεμονιά που αρνείται να μεγαλώσει. Η ίδια που σημειώνει
τα δρομολόγια των αεροπλάνων και
φαντάζεται διαδρόμους προσγείωσης για γλάρους. Εκείνη που σωπαίνει γιατί
νιώθει να μην χωράει πουθενά, μα μπορεί
να συνομιλεί με τον Θεό ποτίζοντας το
παρτέρι του μπαλκονιού της. Η Μαρίνα,
που κάθε που αντικρίζει τον ήλιο το
απόγευμα, εκείνος βγάζει δυο μακριά
μουστάκια. Εκείνη που ζυμώνει
μικροσκοπικά κρουασανάκια για τους
αγαπημένους της νεκρούς και κάθε που
φτάνει το θερινό ηλιοστάσιο, δίνει ρεπό
στο χρόνο και σμίγει μαζί τους σε ένα
τραπέζι ατέλειωτο, στρωμένο τραπεζομάντιλο
λευκό, κι ύστερα φεύγει τρέχοντας να
προλάβει την μαμά που επιστρέφει από
το ζαχαροπλαστείο, τυλιγμένη το άρωμα
του κουραμπιέ...
Θα σας μαγέψει
η γραφή της. Οι ιστορίες που διηγείται
η Μελίνα Σιδηροπούλου δεν είναι πάντα χαρούμενες. Έχουν σχεδόν κάθε φορά, μια γεύση γλυκόπικρη, μα δεν αφήνουν πίκρα. Μοιάζουν να ειρωνεύονται, να βγάζουν τη γλώσσα στην ίδια τη ζωή, ενώ μας διηγούνται τη γλύκα της. Η μικρή Μαρίνα, με το μεγεθυντικό φακό της παιδικότητάς της, μπαίνει στον κήπο της ζωής και ανακαλύπτει όλα εκείνα τα μικρά, αστραφτερά. κομμάτια που κάνουν τη ζωή (της) μοναδική. Κι ας είναι κοφτερά κάποια από αυτά...
Άλλοτε ρεαλιστική,
άλλοτε συμβολική, κάποιες φορές ακόμα και
σουρεαλιστική, μα πάντοτε βαθιά ανθρώπινη,
η γραφή της αγγίζει μυστικές χορδές και
κάνει την καρδιά να πάλλεται από
συγκίνηση.
Οι ζωγραφιές της Πέρσας Ζαχαρία, στους ίδιους απαλούς τόνους του κειμένου φωτίζουν μικρές, μα καθόλου τυχαίες λεπτομέρειες των ιστοριών, ενώ άλλοτε ανοίγουν την πόρτα σε υπαινιγμούς που κινητοποιούν τη φαντασία του αναγνώστη.
Είναι κρίμα που
βιβλία σαν κι αυτό κυκλοφορούν με
ηλικιακή ένδειξη. Το βιβλίο απευθύνεται
σε παιδιά 12+, μα είμαι σίγουρη ότι και οι πιο έμπειροι αναγνώστες, το ενήλικο κοινό που αγαπά την καλή λογοτεχνία, θα το
απολαύσει.
Ακούστε ένα μικρό απόσπασμα. Ελπίζω να καταφέρω να σας μεταφέρω λίγη από την μαγεία του βιβλίου αυτού!
Συγγραφέας: Μελίνα Σιδηροπούλου
Εικονογράφος: Πέρσα Ζαχαρέα
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου