Το πνεύμα του χιονιού

" Αυτή είναι η ιστορία της Χέντβιχ-θα σας πω πως έγινε η καλύτερή μου φίλη και πως την έχασα. Και επίσης είναι η ιστορία της αδελφής μου της Γουίνι-που είχε ήδη φύγει τότε, αλλά εξακολουθώ να τη νιώθω μαζί μου μέχρι σήμερα."


Έτσι λιτά, χωρίς εκπλήξεις, ξεκινά η συγκλονιστική ιστορία της Maja Lunde. 
Ήδη από τις πρώτες σειρές, μαθαίνεις ότι πρόκειται να διαβάσεις μια προσωπική εξομολόγηση. Μια ιστορία απώλειας. Αυτό βέβαια καθόλου δεν προετοιμάζει τον αναγνώστη για τις ανατροπές στην πορεία της ιστορίας. 

Αφηγητής και πρωταγωνιστής ο Κριστιάν, που δεν έχει μόνο Χριστουγεννιάτικο όνομα, αλλά γιορτάζει και τα γενέθλιά του παραμονή Χριστουγέννων. Και αυτή ήταν πάντα η πιο χαρούμενη μέρα μέσα στη χρονιά του. Όλη η μαγεία των Χριστουγέννων τον περίμενε στη γωνία της σκάλας, κατεβαίνοντας από το δωμάτιο του: μελόψωμο και μανταρίνια, μπισκότα τζίντζερ, το φως των κεριών στο Χριστουγεννιάτικο στεφάνι, η φωτιά στο τζάκι, η αγκαλιά των δικών του...
Αυτές οι μέρες όμως μοιάζουν τόσο μακρινές για τον Κριστιάν...φέτος τίποτα δεν φαίνεται να θυμίζει εκείνες τις στιγμές. Το καλοκαίρι που πέρασε έχασε τη μεγάλη του αδελφή και μαζί μοιάζει να χάθηκε και η μαγεία των Χριστουγέννων.
Μέχρι που γνωρίζει την Χέντβιχ. Την κοκκινομάλλα, χαμογελαστή, Χέντβιχ. Την Χέντβιχ με την κόκκινη κάπα της, το κενό ανάμεσα στα δόντια της όταν χαμογελά και τις φακίδες στα απαλά της μάγουλα. Και όλα αλλάζουν. Η χαρά μοιάζει ξανά πιθανή... Η Χέντβιχ όμως κρύβει ένα μεγάλο μυστικό...

Η Maja Lunde, γράφει μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία, που ακροβατεί ανάμεσα στη θαλπωρή των γιορτών και την παγωμένη αίσθηση της απώλειας. Ανάμεσα στην αγάπη και τον πόνο. Στην ακατανίκητη έλξη της ζωής και την οδυνηρή οριστικότητα του θανάτου.
Μαζί της και οι πρωταγωνιστές ακροβατούν στο τεντωμένο σχοινί, που ενώνει το σήμερα με το χθες, την αλήθεια με τη φαντασία, το μπορώ με το θέλω. Και κάτω από το πόδια τους η άβυσσος του πένθους, έτοιμη να τους καταπιεί αν αυτοί αφεθούν, αν δεν προσέξουν...
Με την πολύτιμη συνδρομή της βραβευμένης εικονογράφου Lisa Aisato, που έχει δημιουργήσει μια εξαιρετικά ατμοσφαιρική εικονογράφηση, όπου οι τόνοι του χρυσού και του κόκκινου εναλλάσονται με αυτές του γκρίζου, έχει καταφέρει να περιγράψει το δίπολο ανάμεσα στην αμηχανία των ανθρώπων μπορστά στην ξαφνική απώλεια και στην επιτακτική αναγκη να βαδίσουν μπροστά. 

Η ιστορία της Maja Lunde, δεν είναι μια χριστουγεννιάτικη ιστορία από αυτές που έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε τούτες τις μέρες. Η γιορτή έρχεται μόνο σαν ανάμνηση, η χαρά σαν υποσημείωση, το γέλιο σαν ενοχή. Είναι όμως γεμάτη νοσταλγία και αγάπη. Μια ζεστή νοσταλγία για εκείνους που έφυγαν και μια αγάπη βαθιά για εκείνους που έμειναν πίσω...Μόνο που για να το ανακαλύψουν αυτό οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, έπρεπε πρώτα να νιώσουν να κατακλύζονται από την απουσία των ζωντανών τους και να αγαπήσουν τους νεκρούς τους, με έναν τρόπο ζωντανό. Με ένα τρόπο που τους επιτρέπει να είναι παρόντες, έστω κι αν και δεν βρίσκονται εκεί. 
Και μόνο εύκολο δεν είναι αυτό. Είναι όμως το μόνο εφικτό. Γιατί η ζωή πάντα προχωράει, έστω κι αν μοιάζει να έχει σταματήσει. Οι άνθρωποι γύρω μας μεγαλώνουν, εμείς μεγαλώνουμε και κάποια στιγμή ίσως φτάσουμε να πενθούμε για τη ζωή που πέρασε και για τις μέρες που έμειναν αμοίραστες. 

Με την έννοια αυτή, το βιβλίων των Lunde και Aisato, είναι ένα αισιόδοξο βιβλίο. Ένα βιβλίο διαχείρισης της απώλειας, της πιο βαριάς που μπορεί ένας άνθρωπος να γνωρίσει και ταυτόχρονα ένας ύμνος στη ζωή. Και στη μνήμη. Στην μνήμη, όχι σαν μια στείρα προσκόλληση στο παρελθόν, αλλά σαν μια ζωντανή εγγραφή της ζωής που μοιράστηκε. Της ευλογίας που είχαμε να δισταυρωθούν οι ζωές μας, με τις ζωές εκείνων που έφυγαν. 

Συγγραφέας: Maja Lunde
Εικονογράφος: Lisa Aisato
Μετάφραση: Χριστίνα Σωτηροπούλου
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος




απώλεια, εκδόσεις Κλειδάριθμος, ηλικία 9+, οικογένεια, πενθος, φιλία, χριστουγεννιάτικη ιστορία, 

Σχόλια