Στο βαθύ υπόγειο ενός πολυτελούς εστιατορίου, τρεις λαντζέρηδες αναμετρούνται με την ίδια τη ζωή και το νόημά της. Τρεις διαφορετικοί άνθρωποι, σε τρία διαφορετικά ηλικιακά στάδια της ζωής τους, παλεύουν να βρουν νόημα στη ζωή και την εργασία τους. Ο Μος, ο παλιός, χτυπημένος από καρκίνο, μα ακόμα φανατικός καπνιστής, συνεχίζει να εργάζεται, αν και έχει απολυθεί, χωρίς να γνωρίζει ότι ο νέος, ο Έμετ, είναι ο αντικαταστάτης του. Ο Έμετ, φορτωμένος όνειρα και φιλοδοξίες, έχοντας πάρει όμως το πρώτο του σκληρό μάθημα από τη ζωή, βλέπει τη δουλειά του λαντζέρη σαν κάτι ευκαιριακό, σαν μια στάση μέχρι να σταθεί στα πόδια του ξανά και να ανασυντάξει τη ζωή του. Και ο Ντρέσλερ, ο μεσήλικας Ντρέσλερ, που έχει ανάγει τη δουλειά του σε τέχνη. Που αυτή η οπτική του πάνω στη λάντζα, είναι ο τρόπος που έχει βρει να αντέχει. Είναι ο τρόπος του να διατηρεί την αυτοεκτίμησή του, είναι η μετουσίωση της απέχθειας για τη δουλειά του, σε υστερική προσήλωση στο καθήκον.
Τρεις άντρες λοιπόν, τρεις διαφορετικές γενιές, στοχάζονται το νόημα της ζωής, πλένοντας πιάτα. Επαναλαμβάνοντας μηχανικά, κάθε μέρα, τις ίδιες κινήσεις, φορώντας τα ίδια ρούχα, αναπνέοντας τον ίδιο βρώμικο αέρα, καθισμένοι στις ίδιες θέσεις, υπακούοντας σε μια άτυπη ιεραρχία, συζητούν, λογοφέρουν, γελούν, κλαίνε, απογοητεύονται, ονειρεύονται, μετρούν τη ζωή σε πιάτα...
Ο Καναδός συγγραφέας Morris Panych, γράφει ένα δυνατό κείμενο πάνω στην εργασιακή ρουτίνα και τη δύναμη που ασκεί πάνω στους ανθρώπους. Γράφει ένα κείμενο για την τεράστια προσαρμοστικότητα του ανθρώπου, για το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που δεν αργεί να πλέξει το δικό του μύθο γύρω από τον άνθρωπο προκειμένου να τον διαφυλάξει από την απελπισία.
Έτσι δεν γίνεται άλλωστε με όλες τις μορφές βίας που ασκούνται πάνω στον άνθρωπο; Αν τον βρουν αδύναμο, απροετοίμαστο, ανίκανο να αντιδράσει, τον καταπίνουν. Mα ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος να αντέχει, και θα βρει τον προσωπικό του μύθο για να αντέξει: '"έτσι είναι τα πράγματα", "δεν μπορεί να γίνει αλλιώς", "έτσι είναι η κοινωνία", "αυτό μου αξίζει", "έτσι είναι το σωστό", "είναι για το καλό μου", " θα έρθουν καλύτερες μέρες"...Πόσες τέτοιες παραινέσεις δεν δίνει ο καθένας στον εαυτό του προκειμένου να αντέξει, να μην βουλιάξει στη μιζέρια. Και πόσο αυτή η μιζέρια γίνεται τελικά πετσί του ανθρώπου, τόσο που να μην μπορεί να ξεκολλήσει από πάνω του.
Πόσο εύκολα τη συνηθίζει, την παίρνει σαν αυτονόητη...Και πως περνά η ζωή, πάνω από ένα νεροχύτη, πως γλιστρούν τα όνειρα στα σιφώνια της καθημερινότητας...
Μια καλοστημένη παράσταση, με πολύ καλές ερμηνείες, και το σκηνοθετικό εύρημα της τεράστιας σκάλας που χωρίζει τους πάνω από τους κάτω, να εξυπηρετεί όχι μόνο την σκηνική οικονομία, αλλά να λειτουργεί συμβολικά μέσα στο έργο.
Δείτε την παράσταση με τους νεαρούς εφήβους σας. Θα είναι ένα σπουδαίο μάθημα ζωής.
Ευμολπιδών 45, Γκάζι
Τηλ : 2103464380
Παραστάσεις : Πέμ. 9 μ.μ., Σάβ. 9.15 μ.μ., Κυρ. 6 μ.μ., Τετ. 9.15 μ.μ. Από 1/2 Παρ. 9.15 μ.μ.,
Σάβ. 6.15 μ.μ., Κυρ. 6 μ.μ.
Μέχρι : 29/3
Εκτός από 29/1 & 30/1.
Συντελεστές:
Μετάφραση: Γιώργος Χατζηνικολάου
Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη
Σκηνικά, Κοστούμια, Διεύθυνση Παραγωγής.: Γιώργος Χατζηνικολάου
Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος
Μουσική & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης
Φωτογραφίες: Μαρία Αναματερού, Γιώργος Χατζηνικολάου
Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Κούρα
Οργάνωση Παραγωγής: Μαρία Αναματερού
Δημιουργία trailer: Σταύρος Συμεωνίδης
Υπεύθυνη Επικοινωνίας Παράστασης: Ελεάννα Γεωργίου
Παραγωγή: Ομάδα Νάμα Λυκόφως ΙΚΕ
Διανομή:
Ντρέσλερ: Τάσος Κωστής
Έμετ: Γιάννης Σαρακατσάνης
Μος: Κώστας Λάσκος
Μπάροουζ: Αλέξανδρος Μανωλίδης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου