Πωλητής ευτυχίας

Σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα εικονογραφημένα βιβλία που έχει έρθει ποτέ στα χέρια μου!
Μαγευτικό...Από το εξώφυλλο ήδη, σε πλημμυρίσει μια ζεστασιά, η θαλπωρή της ευτυχίας...
Δεν είναι όμως μόνο η εικονογράφηση που κάνει αυτό το βιβλίο ξεχωριστό. Είναι η ιδέα, πίσω από το κείμενο. Ένα κείμενο απλό, κατανοητό, χωρίς φιοριτούρες και εξάρσεις. Θα μπορούσα να πω ότι θυμίζει ένα κοινωνικό ντοκιμαντέρ. Ο αόρατος αφηγητής, αναλαμβάνει να μας περιγράψει με την ακρίβεια και την αντικειμενικότητα ενός παρατηρητή, μια ημέρα από τη ζωή του κυρίου Περιστέρη, που είναι πωλητής ευτυχίας.
Μα, πωλείται η ευτυχία, θα αναρωτηθούμε κι εμείς μαζί με τον αφηγητή μας, για να πάρουμε την απάντηση: "Φυσικά! Σε μικρά βάζα, σε μεγάλα βάζα, ακόμα και σε οικογενειακή συσκευασία!"

Το αλλόκοτη ιδέα! Μα είναι αλήθεια, τα πουλιά που κατοικούν στο μεγάλο δέντρο, περιμένουν να αγοράσουν το δικό τους μικρό ή μεγαλύτερο βάζο, για να το μοιραστούν με τους καλεσμένους σε δείπνο φίλους, με τα παιδιά τους που τραμπαλίζονται ανέμελα στο δέντρο, με τα εγγόνια που τα έχουν όλα, αλλά ένα δώρο από τη γιαγιά φέρνει πάντα χαρά, με την οικογένεια που γιορτάζει τα Χριστούγεννα μαζί.
Τώρα όσο για εκείνους που αμφιβάλλουν, ή κοιτάνε να επωφεληθούν, ή απέχουν από την ευτυχία από άποψη, αυτοί θα πρέπει να τα βρουν με τον εαυτό τους. Γιατί ο κύριος Περιστέρης σίγουρα δεν χαρίζει την ευτυχία, δεν πιέζει βέβαια και κανέναν να αγοράσει, μα σε καμία περίπτωση δεν κάνει εκπτώσεις στην προσφορά της.
Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι, όπως ο κύριος Ποντίκης, που βρίσκουν την ευτυχία ακόμα και σε ένα άδειο βάζο. Είναι από εκείνους τους λίγους, τους τυχερούς, που από από το περίσσευμα τους μπορούν να γεμίσουν τα βάζα όλων μας, είναι εκείνοι που είναι ικανοί να ανακαλύτπουν την ευτυχία στα ελάχιστα, αυτοί που από το τίποτα, φτιάχνουν κάτι!
Ο Davide Cali, γράφει μια ιστορία για την ευτυχία σαν μια καθημερινή υπόθεση όλων μας. Μια υπόθεση, όχι περισσότερο σύνθετη από μια επίσκεψη στο super market, στην τράπεζα ή στο ζαχαροπλαστείο. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ιστορία μας, η ευτυχία βρίσκει τα πουλιά στο χώρο που ζουν, στη δουλειά τους, στο πάρκο ή στο κρεβάτι τους, με τα καλά τους ρούχα ή με το νυχτικό. Δεν τα γυρεύει σε εξεζητημένος προορισμούς, δεν πάνε μακριά για να την αναζητήσουν, δεν απαιτεί από αυτά, κάτι που δεν μπορούν να δώσουν. Η ευτυχία είναι γύρω μας, αρκεί να έχουμε μάτια να τη δούμε! 
Η ιστορία των Cali και Soma, μας συστήνει την ευτυχία, σαν μια πράξη καθημερινή, προγραμματισμένη, συνειδητή. Όχι γιατί υπάρχει συνταγή για την ευτυχία, αλλά γιατί ευτυχία, είναι πρωτίστως η πρόθεσή μας να είμαστε ευτυχείς. Και οι συνειδητές πράξεις που κάνουμε για να το καταφέρουμε. Γιατί όσο κι αν ο νους δυσκολέυεται να ορίσει ή να συλλάβει την έννοια της ευτυχίας, ο τρόπος για να την κατακτήσουμε είναι απλός, σίγουρα προσωπικός, μα θέλει προσπάθεια και δέσμευση και αφοσίωση. Και θέλει και παρέα, τις πιο πολλές φορές, Θέλει ανθρώπους να τη χαρίσεις, να τη μοιραστείς, να την προσφέρεις...Και τι παράξενο...όσο δίνεις από το δικό σου βάζο, τόσο εκείνο γεμίζει!

Μια πραγματικά εμπνευσμένη ιστορία, για τις μικρές στιγμές που γεμίζουν φως το βάζο της καθημερινότητάς μας, σαν μικρές, φωτεινές πυγολαμπίδες στο σκοτάδι!

Συγγραφέας: Davide Cali
Εικονογράφος: Marco Soma

Σχόλια