Νομίζω είναι μια τέλεια συγκυρία αυτή που μας δίνεται τούτες τις μέρες, για να μιλήσουμε για τους μπαμπάδες των παιδιών μας.
Τους τρυφερούς, συνήθως πολυάσχολους μπαμπάδες, που πάντα παραπονιούνται ότι δεν περνούν αρκετό χρόνο με τα παιδιά. Έχοντας τους τώρα στο σπίτι, οι περισσότεροι μάλλον από εμάς, είναι ευκαιρία να τους παρατηρήσουμε. Ας στρέψουμε λοιπόν, έτσι λίγο πιο στοχαστικά το βλέμμα μας πάνω τους και ας αποτραβηχτούμε λιγάκι οι μαμάδες από το προσκήνιο και ας τους αφήσουμε το χώρο να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα και κυρίως την αγάπη τους. Νομίζω ότι θα ταυτιστούμε με την Soosh, την πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέα και εικονογράφο, και την ιστορία που έφτιαξε για τον δικό της μπαμπά.
Η φιγούρα του μπαμπά, τόσο μοναδική, τόσο σπουδαία για κάθε παιδί και τη μετέπειτα ζωή του, έρχεται σε αυτό το βιβλίο να κυριαρχήσει με το υπερβολικό της μέγεθος. Μέγεθος που όμως δεν είναι μέγεθος υλικό, αλλά μέγεθος συναισθηματικό. Όπως λέει η ίδια η συγγραφέας και εικονογράφος: " Τον έκανα μεγάλο (τον μπαμπά), πολύ μεγαλύτερο από τη φιγούρα του μικρού κοριτσιού, γιατί έτσι τον βλέπει εκείνη. Άλλωστε πολλοί από εμάς βλέπουμε με τον ίδιο τρόπο τους ήρωες ή τους γονείς μας (οι οποίοι αν είμαστε τυχεροί , ταυτίζονται)."
Το μέγεθος και η δύναμη του μπαμπά, κάνουν ακόμα πιο σημαντική την πρόθεση του να μικρύνει, να έρθει στο ύψος του παιδιού, να σκύψει πάνω του, να συνομιλήσει μαζί του. Και ενώ περιμένει κανείς ότι θα κυριαρχήσει με το υπερφυσικό του μέγεθος, αυτό που τον καθιστά τελικά ακατανίκητο, είναι ότι απεκδύεται τη φυσική του ρώμη για να γίνει..."ανοητίδης", για να γίνει μικρός για χάρη του παιδιού.(Πόσο μου άρεσε η απόδοση της λέξης στα ελληνικά:-)
Για να βρει τρόπους να κάνει την κόρη του να γελάσει, να διασκεδάσει, να παίξει μαζί της. Αυτό που τον καθιστά μοναδικό, είναι η ικανότητά του να εφεύρει μια νέα εκδοχή του εαυτού του, που φτιάχνει κοτσιδάκια, κάνει χούλα χουπ και διαβάζει παραμύθια στα πιο απίθανα μέρη. Αυτό που τον κάνει αληθινό superman είναι η ικανότητα του να μηδενίζει τις απόστάσεις με τραγούδια, να ανακουφίζει τον πόνο με μια αγκαλιά, να διώχνει το φόβο με την παρουσία του, να γίνεται σκάλα να ανέβει και να ανακαλύψει το παιδί καινούριους κόσμους με ασφάλεια.
Η ιστορία της Soosh δεν τελειώνει σε αυτό το βιβλίο. Το βιβλίο της γίνεται μόνο αφορμή και έμπνευση για να φτιάξουμε κι άλλες ιστορίες. Τις ιστορίες μας με τους δικούς μας μπαμπάδες και τους μπαμάδες των παιδιών μας! Και σίγουρα γίνεται αφορμή να τους πούμε πόσο τυχεροί είμαστε να τους έχουμε στη ζωή μας.
Συγγραφέας - Εικονογράφος: Soosh
Εκδόσεις: Φουρφούρι
ΥΓ. Το βιβλίο της Soosh μου θύμισε ένα ακόμα καταπληκτικό βιβλίο για μπαμπάδες που "διαβάζαμε" όταν τα παιδιά ήταν πολύ μικρά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου