Το τέταρτο βιβλίο της
σειράς, “ Λέσχη αλλόκοτων πλασμάτων”,
αλλάζει τοπίο.
Και ενώ τα τρία πρώτα
διαδραματίζονται στο σχολείο της Μήδεια
Κρακατόα, στο "Νέο αίμα", γνωρίζουμε εκ των
έσω, το σχολείο του δίδυμου αδελφού της
Μάγκνους Μανίφικο.
Όσοι έχετε διαβάσει τα
προηγούμενα βιβλία της σειράς, γνωρίζετε
ότι πρόκειται για δύο αδέλφια που
γεννήθηκαν με μια σπάνια ιδιότητα και
αντιμετωπίστηκαν ως φρικιά από την
παιδική τους ηλικία. Αυτό, τους ώθησε να
φτιάξουν ένα σχολείο για “αλλόκοτα”
παιδιά, παιδιά με μοναδικές ιδιότητες, μέσα στο οποίο θα ένιώθαν επιθυμητά και θα μπορούσαν να αναπτύξουν και να
εκφράσουν ελεύθερα τις ξεχωριστές τους
ιδιότητες . Στην πορεία τα δυο αδέλφια
ήρθαν σε σύγκρουση, με αποτέλεσμα να
προχωρήσει ο καθένας με το δικό του
σχολείο. Το γεμάτο θαλπωρή, αποδοχή
και υποστήριξη σχολείο της Μήδεια και
το γεμάτο στρατιωτική πειθαρχία και αυστηρότητα οργανισμό
του Μανίφικο. Ειδικοί ανιχνευτές και
από τα δύο σχολεία, γυρνούν τον κόσμο
αναζητώντας συνηθισμένα παιδιά με
ασυνήθιστες ιδιότητες και τα
εντάσσουν στις τάξεις τους.
Το 'Νέο αίμα',
τίτλος με διπλό, συμβολικό χαρακτήρα,
όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης στην
πορεία της ιστορίας, ξεκινά με την άφιξη
πέντε νέων παιδιών στο σχολείο του
Μανίφικο. Παιδιά με ξεχωριστές ιδιότητες, που θα ενταχθούν στην τάξη των πρωτοετών.
Καθένα από τα παιδιά κουβάλα εκτός από
την αλλόκοτη ιδιότητά του και την
προσωπική του ιστορία.
Μέσα σε λίγες
εβδομάδες από την άφιξή τους, θα ζήσουν μια περιπέτεια που θα
αλλάξει τα πάντα στη ζωή τους. Θα έρθουν
αντιμέτωποι με διλήμματα, αλλά και τους πιο
κρυφούς τους φόβους, θα δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, θα δουν τις προσδοκίες
τους να διαψεύδονται, αλλά και νέες
ελπίδες να γεννιούνται.
Τα παιδιά, με
σύμμαχο τη φιλία τους, το ένστικτό τους και
λίγη έξωθεν βοήθεια, θα βρουν το δρόμο
τους και το πιο σημαντικό θα βρουν μια
οικογένεια να ανήκουν.
Ο Γιάννης
Παναγιωτάκης συνεχίζει και σε αυτό το
βιβλίο να μας εκπλήσσει με τους φανταστικούς
του ήρωες. Ήρωες της διπλανής πόρτας, που δίνουν σάρκα και
οστά και στην προαιώνια μάχη Καλού –
Κακού. Περισσότερο από ότι στα άλλα
βιβλία όμως, η αίσθηση ότι οι ήρωες
περπατούν στην κόψη του ξυραφιού, γίνεται
αντιληπτή σε αυτή την ιστορία. Ίσως γιατί
στα προηγούμενα βιβλία οι ήρωες ήταν
ήδη ενταγμένοι μέσα σε ένα περιβάλλον, που με κάποιο
τρόπο ενέπνεε ή και επέβαλε τις πράξεις
τους. Στη νέα ιστορία, γίνεται ξεκάθαρο, ότι πάνω από τις αντικειμενικές συνθήκες, στέκεται η θέληση και η συνείδηση των
πρωταγωνιστών. Περισσότερο από πριν, η αληθινή φύση του κάθε πρωταγωνιστή
μοιάζει ελεύθερη να εκφραστεί πέρα από
τις συμβάσεις που το περιβάλλον επιτάσσει.
Η προσωπική βούληση γίνεται ξεκάθαρη
και η ηθική του καθενός αναλαμβάνει να
οδηγήσει τα βήματά του. Αυτό δεν συμβαίνει
μόνο με τα παιδιά, που μόλις
τώρα ανακαλύπτουν τον εαυτό τους, μα και με τους δυο "άυλους" πρωταγωνιστές των
βιβλίων, τον Μανίφικο και τη Μήδεια. Δυο
πλάσματα που ξεκίνησαν από την ίδια
αφετηρία, μα που εξελίχθηκαν μέσα από
διαφορετικούς δρόμους.
Η αποδοχή του
εαυτού, η διαφορετικότητα και η έκφρασή της, η υποστήριξη , η φιλία, συνεχίζουν
να αποτελούν σταθερά σημεία αναφοράς
στη συγγραφή και αυτής της ιστορίας.
Συγχρόνως, με τρόπο ιδιαίτερα έντονο,
εκφράζεται η διαφοροποίηση μεταξύ μιας
“υβριδικής” ζωής, άδειας από ουσιαστικά συναισθήματα, με εκείνη που παίρνει νόημα
από τη ζεστασιά
της συνύπαρξης, της συμπάθειας, της
συγχώρεσης,
συναισθήματα δυνατά, ικανά να
νοηματοδοτήσουν την ύπαρξη του ανθρώπου.
Mια
ξεχωριστή τετραλογία, που θα απολαύσουν τα παιδιά απο 11 ετών.
Συγγραφέας: Γιώργος Παναγιωτάκης
Εικονογράφος: Μυρτώ Δεληβοριά
Εκδόσεις: Πατάκης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου