Πόσοι τρόποι υπάρχουν να φανταστεί κανείς το άπειρο;
Πως μπορεί να χωρέσει η έννοια του απείρου στο κεφαλάκι ενός μικρού παιδιού; Τι σχήμα, τι χρώμα, τι άρωμα, έχει για ένα παιδί το άπειρο;
Το μικρό κορίτσι της ιστορίας μας, κοίτα τον έναστρο ουρανό και αναρωτιέται πόσο μεγάλος είναι, πόσα εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια άστρα χωρά;
Και κάπως έτσι ξεκινά η αναζήτησή της στην έννοια του απείρου. Θα ρωτήσει γνωστούς και φίλους πως εκείνοι φαντάζονται το άπειρο. Είναι άραγε το άπειρο ένας αριθμός που δεν τελειώνει ποτέ; Ή μήπως ένα οχτώ που πλάγιασε να ξεκουραστεί; Είναι σίγουρα μια αγωνιστική πίστα που μπορείς να τρέχεις γύρω της για πάντα θα της πουν. Μπορεί όμως και να είναι ένας μουσικός τροχός που ακατάπαυστα στριφογυρίζει. Ίσως και μια αδιάκοπη στιγμή στο χρόνο που μπορείς να κάνεις για πάντα αυτό που πιο πολύ επιθυμείς; Αλήθεια τι θα ήταν αυτό που θα μπορούσες εσύ να κάνεις για πάντα;
Η Kate Horsford, γράφει μια φιλοσοφική ιστορία για παιδιά, ένα εικονογραφημένο παιδικό δοκίμιο για την έννοια του απείρου, που έστω και χωρίς να το συνειδητοποιούν ακούμε συχνά τα μικρά παιδιά να την χρησιμοποιούν: έχω δει άπειρες φορές αυτή την ταινία, έχω άπειρα παιχνίδια, η γιαγιά μου ξέρει άπειρους τρόπους να φτιάχνει πατάτες, σε αγαπώ μέχρι το άπειρο...Η εικονογράφηση εξίσου θαυμαστή, κινείται σε ρετρό αποχρώσεις, συνδυάζοντας το ρεαλιστικό με το φανταστικό με έναν τρόπο που θυμίζει σκήνη από σουρεαλιστικό λούνα παρκ.
Το άπειρο γίνεται συχνά για τα παιδιά συνώνυμο του τεράστιου, του πολύ μεγάλου, του πολύπλοκου και πολύτροπου, γίνεται συνώνυμο του μεγέθους που ξεπερνά τις συμβατικές, καθημερινές διαστάσεις.
Με τον ίδιο τρόπο το άπειρο ως έννοια μπορεί και να τρομάζει τα παιδιά. Να τα κάνει να νιώθουν, μικρά, χαμένα μέσα στον μεγάλο κόσμο. Η προσπάθεια να δώσουν σχήμα και όνομα στο άπειρο, είναι μια προσπάθεια να ελέγξουν τον κόσμο γύρω τους. Η ανάγκη να μετρηθεί ο κόσμος είναι ζωτική για τα παιδιά. Κατευνάζει τους φόβους, ησυχάζει τις αγωνίες, δίνει μια αίσθηση ασφαλείας.
Συμβαίνει όμως ένα παράδοξο εδώ : όσο η μικρή πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας, προσπαθεί να (περι)ορίσει το άπειρο, τόσο μαθαίνει, και όσο μαθαίνει πλαταίνει ο νους και η καρδιά της. Για να φανερωθεί μπροστά στα μάτια της το θαύμα : ο μεγάλος κόσμος χώρα ολόκληρος σε μια μικρή στιγμή. Χωρά σε μια φωλιά, σε μια αγκαλιά, σε μια ματιά που συναντά τη δική σου ατενίζοντας τον νυχτερινό ουρανό. Χώρα στο θαύμα. Στο θαύμα της αγάπης.
Συγγραφέας: Hosford Kate
Εικονογράφος: Swiatkowska Gabi
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου