Όταν εσύ λείπεις...

 Η ζωή συμβαίνει ερήμην μας... Η ζωή συνεχίζεται, ακόμα κι όταν ο άνθρωπος είναι απών... Η ζωή δεν υφίσταται επειδή έχει τον άνθρωπο για μάρτυρά της... Τα θαύματα της φύσης είναι θαυμαστά, όχι γιατί ο άνθρωπος είναι εκεί να τα μνημονεύσει, αλλά γιατί η ίδια η ζωή είναι θαυμάσια...Η ζωή είναι πιο μεγάλη από τον άνθρωπο, έστω κι αν ο ίδιος έχει συνηθίσει να γυρίζουν όλα γύρω από την ύπαρξή του. 

Αυτά τα μεγάλα μυστικά έρχεται να μας ιστορήσει με τα λόγια του ο Θοδωρής Παπαϊωάννου και με τις εικόνες του ο Πέτρος Μπουλούμπασης. Συγγραφέας και εικονογράφος μας προσκαλούν σε μια βόλτα στο δάσος. Μια βόλτα που καλούμαστε να κάνουμε με τη φαντασία μας.

Ο κλεισμένος λοιπόν, λόγω των συνθηκών, στο σπίτι του άνθρωπος, καλείται να δραπετεύσει με το μυαλό του για να δει τη ζωή να ανθίζει με τον ίδιο απόντα. Καλείται να δει μέσα στο μυαλό του τα θαύματα που συμβαίνουν γύρω του και που ο ίδιος με την φασαρία που κάνει γύρω από το εγώ του, δεν είχε μάτια να τα δει και αυτιά να τα ακούσει. Αντίθετα, μέσα στην ησυχία της μοναξιάς, ο άνθρωπος σήμερα, έχει μια μοναδική ευκαιρία να ανοιχτεί. Έχει μια μοναδική ευκαιρία να γίνει από κυρίαρχος, παρατηρητής. Να διαπιστώσει ότι η φύση δεν είναι εκεί για να υπηρετεί τις ανάγκες του, αλλά για να φροντίζει τα πλάσματα της, να φροντίζει τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της.

Η ιστορία του Θ. Παπαϊωάννου, έχει σίγουρα τη δική της αυτοτελή ανάγνωση, όμως θαρρώ διαβάζεται αποτελεσματικότερα υπό το πρίσμα της παρούσης πανδημίας. Εκείνης που επέτρεψε στον άνθρωπο να εκτιμήσει ότι μέχρι πρότινος θεωρούσε δεδομένο και να στρέψει το βλέμμα έξω από το παράθυρο του εαυτού του, για να δει τη φύση να ανασαίνει, να αυξάνει, να απλώνεται ελεύθερη, χωρίς τους περιορισμούς που ο ίδιος της έθετε, να δει τη ζωή να ξεδιπλώνεται δίπλα του, σε πείσμα της δικής του αρρώστιας, της δικής του θνητότητας.

Η εικονογράφησης του Π. Μπουλούμπαση, είναι εκθαμβωτική. Ζωντανά, ακτινοβολούντα λες χρώματα, μας συστήνουν την μυστική ζωή του δάσους. Το θαύμα της αγάπης, της φροντίδας, της αλλαγής, της ονειροπόλησης, του παιχνιδιού, της ανακάλυψης, της συνεργασίας, της μητρότητας, της φιλίας, όλα μας φανερώνονται μέσα από εικόνες τρυφερές, ζωγραφισμένες με ολόφρεσκα πράσινα, λαμπυρίζοντα κίτρινα, λαχταριστά καφέ, ζουμερά πορτοκαλί, φλογερά κόκκινα, ρέοντα γαλάζια, πεντακάθαρα μαύρα, ιριδίζοντα λευκά.

Το βιβλίο, εκτός από την αισθητική απόλαυση που προσφέρει, είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο για το νηπιαγωγείο, για να μιλήσει κανείς για χίλια δυο πράγματα: από τις εναλλαγές της φύσης μέχρι τη διατροφή. τη μητρική αγάπη και τη φιλία. Το λιτό κείμενο το καθιστά ιδανικό και για βιβλίο πρώτης ανάγνωσης. Η πλούσια εικονογράφηση, δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να (συνο)μιλήσει, να παρατηρήσει, να αφουγκραστεί με τη φαντασία του, να ζωγραφίσει, να παρατήσει, να χορέψει, να μάθει. Να μάθει κυρίως τη σιωπή. Αυτή την ήσυχη σιωπή, την παρατηρητική και ανοιχτόκαρδη, που αφήνει χώρο στο θαύμα, όχι να συμβεί, μα να γίνει αντιληπτό. Μια σιωπή θαυμαστική και ευγνωμονούσα.

Το υπέροχο αυτό βιβλίο, κυκλοφορεί επίσης στην Αγγλική, Γαλλική και Γερμανική γλώσσα. 

Θα τελειώσω αυτή την παρουσίαση με τους τελευταίους στίχους από το τραγούδι που άρχισε στριφογυρνά στο κεφάλι μου, αμέσως μόλις διάβασα την ιστορία. Είναι από το "Δωμάτιο" των αδελφών Κατσιμίχα.

"Μες στο κλειστό δωμάτιο υπάρχουν όλα

αν έχεις μάτια να τα δεις, αν έχεις χέρια να τ’ αγγίξεις

μπορείς να βρεις κλειδί να ξεκλειδώσεις τη σιωπή τους

αρκεί να πας, ολάνοιχτος, γυρεύοντάς τα"


Συγγραφέας: Θοδωρής Παπαϊωάννου

Εικονογράφος: Πέτρος Μπουλούμπασης 

Εκδόσεις: Πατάκη

Σχόλια