Έξω από το βάζο

 Η Deborah Marcero, μετά το υπέροχο "Σ' ένα βάζο μέσα", επανέρχεται με τον αγαπημένο κούνελο Λουέλιν, που αυτή τη φορά δεν κλείνει όμορφες αναμνήσεις μέσα στα βαζάκια του, αλλά συναισθήματα. Και μην προτρέξετε να σκεφτείτε ότι θα κλείνει μέσα σε αυτά μόνο τα συναισθήματα που τον κάνουν να αισθάνεται άβολα, όπως το φόβο, το θυμό,  ή τη ντροπή...Γιατί ο Λουέλιν, θα κλείσει μέσα στα βάζα ακόμα και εκείνα τα συναισθήματα που τον κάνουν να αισθάνεται όμορφα, όπως τη χαρά, και τον ενθουσιασμό, μέχρι που στο τέλος, θα γίνει ένας κούνελος που δεν αισθάνεται τίποτα ιδιαίτερο...

Με τα εκρηκτικά χρώματα που αντιπροσωπεύουν κάθε ξεχωριστό συναίσθημα, την ξεκάθαρη γλώσσα και την οπτική μεταφορά του κλεισίματος των συναισθημάτων μέσα σε βάζα,  η συγγραφέας καταφέρνει να καταστήσει κατανοητή την έννοια της συναισθηματικής καταπίεσης και των συνεπειών της,  κυρίως στα μικρότερα παιδιά. Έρχεται έτσι να μας προτείνει μια νέα οπτική στον τρόπο που βιώνουμε και αντιλαμβανόμαστε τα συναισθήματα και να υπογραμμίσει πόσο σημαντικό είναι να τα εκφράζουμε, μα και να τα  μοιραζόμαστε με άλλους. Ένα πολύτιμο μάθημα για τους νεαρούς αναγνώστες, και μια απαραίτητη υπενθύμιση για τους ενήλικες.

Άλλωστε αυτό που μας κάνει ξεχωριστούς, είναι ο τρόπος που αντιδρούμε στα πράγματα και τις καταστάσεις και τα συναισθήματα είναι ο τρόπος της φύσης να μας κρατά σε επαφή με τα πιο αληθινά κομμάτια του εαυτού μας. Και ενώ μιλάμε πολύ για ενσυναίσθηση, την εντοπίζουμε κυρίως στην ικανότητα μας να μπαίνουμε στα παπούτσια των άλλων, ξεχνώντας ότι πρέπει πρώτα να νιώθουμε καλά οι ίδιοι στα δικά μας παπούτσια. Πριν μάθουμε να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα των άλλων λοιπόν, πρέπει πρώτα να να μάθουμε να αναγνωρίουμε και κυρίως να αποδεχόμαστε τα δικά μας. Προσωπική ενσυναίσθηση μας χρειάζεται πρώτα. Θα έλεγα μεταξύ αστείου και σοβαρού, ότι ισχύει και εδώ ότι και στις καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στα αεροπλάνα: φοράμε πρώτα τη δική μας μάσκα πριν σπεύσουμε να βοηθήσουμε κάποιον άλλο. 

Είναι εξόχως χαρακτηριστική η στιγμή που η συγγραφέας και εικονογράφος περιγράφει τόσο με τη γλώσσα, όσο και με την εικόνα το ξέσπασμα των συναισθημάτων του Λουέλιν. Και που μας αποκαλύπτει το συναίσθημα που πάντα κρύβεται πιο βαθιά σε αυτό τον ανώφελο αγώνα αυτολογοκρισίας του εαυτού μας, που είναι ταυτόχρονα και ένας αγώνας να ταιριάξουμε με τους γύρω μας,  μειώνοντας την ένταση όσων νιώθουμε, ξεθωριάζοντας τα αληθινά μας χρώματα, ώστε να μην ξεχωρίζουν. 

Έτσι κι εμείς μαζί με τον Λουέλιν ανακαλύπτουμε ότι η ζωή γίνεται πιο πολύχρωμη όταν εκφράζουμε τα συναισθήματά μας και όταν οι σημαντικοί μας άλλοι, μας αφήνουν χώρο και χρόνο να το κάνουμε.  Τότε και μόνο μπορούμε να τα αποδεχτούμε, να τα διαχειριστούμε και να σταθούμε με ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας και εκείνους.

Ενα υπέροχο βιβλίο για παιδιά απο 3 ετών.

Συγγραφέας - Εικονογράφος: Deborah Marcero

Μετάφραση: Μάρω Ταυρή

Εκδόσεις:Μεταίχμιο (ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου)

Διαβάστε το βιβλίο με τη μουσική παρέα της Cyndi Lauper στο True Colours

"I see your true colors
Shining through
I see your true colors
And that's why I love you
So don't be afraid to let them show
Your true colors
True colors are beautiful
Like a rainbow..."