Περιμένοντας να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα, ας θυμηθούμε ότι το τιμώμενο πρόσωπο είναι ο Χριστός. Αυτός είναι στο κέντρο της γιορτής και η γιορτή γίνεται στο σπίτι του, που είναι η Εκκλησία. Θα πρέπει να βλέπουμε με μεγάλη επιφύλαξη, όλα όσα γίνονται για Εκείνον, ή στο όνομά Του, αλλά χωρίς Εκείνον τελικά. Και μπορεί, όπως πολύ εύστοχα έχει ειπωθεί, ο καπιταλισμός να έκλεψε - ίσως ανεπιστρεπτί- τα Χριστούγεννα από τον Χριστιανισμό, αλλά αν ο καθένας στην οικογένειά του θυμάται και τιμά Εκείνον που έγινε δώρο για όλους, αντιστέκεται σε αυτό το ρεύμα που τείνει να μετατρέψει τα Χριστούγεννα, την Ενανθρώπιση δηλαδή Εκείνου που έτμησε την ιστορία στα δύο, σε Δωρούγεννα, όπως πολύ σοφά έλεγε ένας παππούλης μας παλιότερα. Και ναι, ο Θεός είναι εκείνος που πρώτος μας έδωσε ως δώρο τον εαυτό του, τυλιγμένο στην πιο απροσδόκητη "συσκευασία", εκείνη ενός ευάλωτου, ανυπεράσπιστου μωρού, όμως τι σχέση έχει αυτό το δώρο, με όλα αυτά τα εμπορεύματα για τα οποία ξοδεύουμε και οι φιέστες στις οποίες ξοδευόμαστε; Αν κάτι θα μπορούσαμε να προσφέρουμε ως αντίδωρο θα ήταν ίσως ένας καλύτερος, πιο ευγενής, πιο φιλεύσπλαχνος, πιο αληθινός εαυτός. Και όπως πολύ εύστοχα λέει ο αγαπημένος θ. Τριαρίδης:
"Ξέρω πως γενικώς πρέπει
να είμαστε ευχαριστημένοι από την ζωή μας,
διότι η γκρίνια φέρνει γρουσουζιά -
κι εγώ μαζί σας είμαι,
(εξάλλου πάντοτε, πίσω από τα ωραία λόγια,
γύρευα ζέστα κι ασφάλεια),
ωστόσο ίσως και να μην μας βλάψει
άμα σκεφτόμαστε τουλάχιστον μια φορά την μέρα
πως κάπου κάνει κρύο
και κάποιοι πεθαίνουν μόνοι τους,
χωρίς ψωμί, χωρίς νερό,
χωρίς καμιά δικαιοσύνη".
Καλά Χριστούγεννα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου