Λέξη σαν μύγα

Ένα βιβλίο για τις κακές λέξεις των παιδιών, μας πληροφορεί το εξώφυλλο.

Όμως η νέα ιστορία της Ι. Μπαμπέτα, είναι πολύ παραπάνω από αυτό. Είναι μια ιστορία για τη δύναμη των λέξεων. Των "κακών" έστω. Παρομοιάζοντας την κακή, απαγορευμένη λέξη με μύγα, καταφέρνει να κάνει πολύ προσιτή την ιστορία στα παιδιά, αλλά και να προσδώσει στην κακιά λέξη όλες τις ιδιότητες της μύγας: ενοχλητική, βρόμικη, εκνευριστική, απρόσκλητη, σιχαμένη.

H μύγα-λέξη ξεστομίζεται ξαφνικά μια μέρα στην τάξη από ένα παιδί. Δειλά-δειλά και όσο τα παιδιά γελούν με τη λέξη, εκείνη δυναμώνει και πολλαπλασιάζεται. Δεν μένει στο σχολείο ακολουθεί τα παιδιά στο σπίτι, στις ασχολίες τους, στο κρεβάτι τους.

Κι έπειτα έρχονται οι αντιδράσεις των μεγάλων που τρέφουν τη λέξη-μύγα. Έκανε τη δασκάλα να τρομάξει. Τη γιαγιά να θυμώσει. Τη μαμά να κοκκινίσει. Κι όλα αυτά μια λέξη μονάχα. Που ο μικρός πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ο Θοδωρής δεν ξέρει καν τι σημαίνει. "Πέτα τη στο καλάθι των ααχρήστων" του λέει η μαμα. Και το κάνει.

Όμως η λέξη μύγα δεν έλεγε ν φύγει. Τρυπώνει στο όνειρό του Θοδωρή και κάνει το καπάκι του σκουπιδοτενεκέ να κουνιέται. Γιατί η λέξη ήθελε να δραπετεύσει. Η σκηνή είναι πολύ έντονη και δείχνει πολύ παραστατικά την εσωτερική μάχη του παιδιού που ξέρει τι είναι σωστό, μα γοητεύεται και από το απαγορευμένο.  

Την επόμενη μέρα στο σχολείο τα ίδια. Η λέξη κάνει την εμφάνιση της και τότε...Κλοτσιές, μπουνιές, και μύγες χαμός πάνω από τα κεφάλια των παιδιών. Και οι τιμωρίες από τους γονείς να πέφτουν βροχή. Οι λέξεις τελικά έχουν μεγάλη δύναμη. Τη δύναμη να χωρίζουν, να στενοχωρούν, να πληγώνουν...

Μέχρι που η στάση των μεγάλων αλλάζει.  

Η κυρία στην τάξη έκανε σαν να μην την ακούει. Το ίδιο και οι γονείς. Ξαφνικά ήταν σαν να μην υπήρχε. Και η λέξη μύγα χάνει πια την αίγλη της. Χάνει τη δύναμη να αναστατώνει. Και το παιδί καταφέρνει μόνο του, μακριά από τις υπερβολικές αντιδράσεις των μεγάλων να διώξει την μύγα από τη ζωή του.  "Όλοι κάνουμε λάθη" είπαν οι γονείς στο Θοδωρή

¨Όλοι κάνουμε λάθη" είπε ο Θοδωρής στον μπαμπά, όταν σε μια στιγμή έβαλε τη λέξη μύγα ξανά στο σπίτι. Μα ήταν μια λέξη - μύγα αδιάφορη πια. Που ανοίγεις το παράθυρο και τη διώχνεις.

 Η Ιωάννα Μπαμπέτα για μια ακόμα φορά καταφέρνει με τον απλό, ξεκάθαρο λόγο της,  να μας διηγηθεί μια ιστορία που σίγουρα είναι οικεία σε πολλούς γονείς και εκπαιδευτικούς και να προτείνει ένα μοντέλο αντιμετώπισης που φέρνει τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις, χωρίς τις υπερβολές που τις περισσότερες φορές έχουν να κάνουν με την εικόνα που θέλουμε να έχουν τα παιδιά μας προς τα έξω και λιγότερο με την ουσία του προβλήματος.  
Πολύ ταιριαστή και η εικονογράφηση της Μάρως Αλεξάνδρου. Ζωηρή και παιχνιδιάρικη, με έντονα χρώματα, ζωντανεύει με επιτυχία την ιστορία και τα συναισθήματα μικρών και μεγάλων. 

Συγγραφέας: Ιωάννα Μπαμπέτα
Εικονογράφος: Μάρω Αλεξάνδρου
Εκδόσεις: Μίνωας