Tο αγόρι με τη βαλίτσα (η παράσταση)

Το θεατρικό έργο του Μάικ Κέιν, που πολύ όμορφα διακσευάστηκε από την Ξένια Καλογεροπούλου και μεταφέρθηκε στη σκηνή του Θεάτρου Κάππα, είναι μια ιστορία για την προσφυγιά. Μα πέρα από το αυτονόητο, και σε δεύτερο πλάνο, είναι μια ιστορία για τις ιστορίες. Για την παραμυθητική αξία των ιστοριών. Για τη θεραπευτική αξία των μύθων. "Από όλα τα παραμύθια που μου έλεγε ο πατέρας μου τα βράδια πριν κοιμηθώ, ένα μου άρεσε πιο πολύ." Αυτή η πρώτη παραδοχή από μέρους του μικρού πρωταγωνιστή, γίνεται ο μίτος από τον οποίο αρχίζει να ξετυλίγεται η ιστορία του, η ιστορία του Ναζ.
Έχοντας διαβάσει το βιβλίο πριν δω την παράσταση, εκτίμησα πολύ την πιστότητα στο γραπτό κείμενο. Είναι μια παράσταση που ο λόγος δεν υποσκελίζεται από την εικόνα, τα σκηνικά δεν πρωταγωνιστούν. Πρωταγωνιστούν οι ιστορίες που διηγείται το αγόρι με τη βαλίτσα και φυσικά οι μουσικές. Παραδοσιακές μουσικές της ανατολής με την αγγελική φωνή της Αρετής Κετιμέ, που δεν "ντύνουν" απλά το έργο, συλλειτουργούν με αυτό. Οι νότες λένε και εκείνες τις δικές τους ιστορίες, ακόμα κι όταν είναι χωρίς λόγια. Και είναι τόσο μαγικό αυτό το σμίξιμο.
Ο Ναζ θα αφήσει το σπίτι του και μόνη του περιουσία θα είναι η βαλίτσα του. Στο ταξίδι του αυτό θα συναντήσει την Κρίσια. Ένα κορίτσι χωρίς βαλίτσα.
Θαρρώ πως η βαλίτσα στο έργο χρησιμοποιείται σαν το υλικό, χειροπιαστό σύμβολο της άυλης περιουσίας που το αγόρι κουβαλά στο μυαλό και την καρδιά του:το τραγούδι της μάνας του, τα παραμύθια του πατέρα, τη ζωγραφία της αδελφής του. Η Κρίσια δεν έχει βαλίτσα, όπως δεν έχει μύθους να πιαστεί. "Πες μου μια ιστορία" λέει στο αγόρι, κάθε που τα πράγματα δυσκολεύουν για τους δυο τους, κάθε που οι εφιάλτες του χθες έρχονται να στοιχειώσουν τα όνειρά της.
Οι ιστορίες του Ναζ γίνονται πλοίο, γίνονται γέφυρες, γίνονται κουράγιο, γίνονται σωτηρία για τα δυο παιδιά. "Τι θα 'κανε τώρα ο Σεβάχ;" αναρωτιούνται κάθε που όλα μοιάζουν να μην προχωράνε. Και το παραμύθι θα τους ψιθυρίζει τη λύση...Οι ιστορίες του αγοριού, λειτουργούν μέσα στην παράσταση με τον ίδιο λυτρωτικό τρόπο που λειτουργούσε το παραμύθι στις αρχέγονες μορφές του. Μετριάζει τις διαστάσεις του άγνωστου για να μπορέσεις να αναμετρηθείς μαζί του, βγάζει κοροϊδευτικά τη γλώσσα στη πραγματικότητα για να σε βοηθήσει να νικήσεις το φόβο, υποβιβάζει σε σκιάχτρο τον εχθρό για να μπορέσεις να σταθείς αντίκρυ του... με ελπίδα.
Ο Ναζ, ή Σεβαχ, ή Αμίρ, και η Κρίσια, θα σωθούν χάρις στις ιστορίες και χάρις στη φιλία τους.  Θα χαθούν κάπου στην πορεία, μα θα περάσουν στην άλλη μεριά του κόσμου. Θα φτάσουν εκεί για όπου ξεκίνησαν να πάνε, στο Βερολίνο. Τι κι αν η βαλίτσα του αγοριού είναι πια άδεια...Οι μύθοι καλά έκαναν τη δουλειά τους. Τον πέρασαν απέναντι...Όσο για την τύχη της Κρίσια...συγγραφέας και σκηνοθέτης αφήνουν τον αναγνώστη και τον θεατή να γράψουν εκείνοι το τέλος ή τη νέα αρχή της δικής της ιστορίας...
Η παράσταση είναι καλοδουλεμένη και οι ερμηνευτές άξιοι των ρόλων τους. Η χρήση του θεάτρου σκιών και σιλουετών υπηρετεί άψογα την πλοκή και τη σκηνική οικονομία. Είναι μια παράσταση που κουβαλάς την αίσθησή της μέρες μετά. Δουλεύει μέσα σου, σε πλημμυρίζουν οι μουσικές της... Είναι μια παράσταση σαν παραμύθι...την απολαμβάνουν μικροί και μεγάλοι και σε ταξιδεύει τόσο μακριά, όσο είσαι έτοιμος να πας...
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη και φέρει την υπογραφή του Βασίλη Σελιμάς στην εκπληκτική εικονογράφηση, που παίρνει μια ρεαλιστική ιστορία και την μετατρέπει σε ένα σουρεαλιστικό παραμύθι.
Συγγραφέας: Μάικ Κέιν
Διασκευή: Ξένια Καλογεροπούλου

Παίζεται: Θέατρο Κάππα

Κυψέλης 2, Κυψέλη
Τηλ :2107707227, 2108827000
Παραστάσεις: Πρωί.: Κυρ. 11.30 π.μ.
Σκηνοθ.:Ηλίας Καρελλάς
Πρωταγωνιστούν: Δ. Μακαλιάς στο ρόλο του Ναζ
Μουσική - τραγούδι (ζωντανά): Α. Κετιμέ.


Σχόλια