Έτσι ξεκινάει το παραμύθι που μας διηγείται με λόγια η Μαρία Αγγελίδου και μας ιστορεί με εικόνες ο Βασίλης Σελιμάς. Ένα παραμύθι σαν εκείνα του παλιού καιρού, με μια μικρή πριγκίπισσα, και ένα σοφό γέροντα, τον παππού της, να βαδίζουν πλάι πλάι και να μετρούν ό,τι μπορεί να μετρηθεί: τα αστέρια και τα βότσαλα., τα λουλούδια και δέντρα, τα σύννεφα και τα βήματά τους...
Μέχρι που το κορίτσι αποφάσισε να βγει στον μεγάλο κόσμο, και να κάνει αυτό που κανείς μέχρι τότε δεν είχε κατορθώσει: να μετρήσει τα Αμέτρητα! Πήρε χαρτιά, πήρε χρωματιστά μολύβια, πήρε κουράγιο και θέληση και ξεκίνησε για ένα ταξίδι γνωριμίας με τον κόσμο και τον εαυτό. Περπατούσε και μέτραγε, μέτραγε και σημείωνε...Και όπως μετρούσε, μεγάλωνε... Μα είναι τόσα τα αμέτρητα στη γη ετούτη, που το κορίτσι μεγάλωσε πολύ και έγινε γυναίκα, γυναίκα που τη ζήλεψαν πολλά πριγκιπόπουλα και ήθελαν να την κάνουν δική τους. Κι εκείνη το αποφάσισε: θα παντρευόταν τον πρίγκιπα που πιο καλά θα ήξερε να μετρά, για να τη βοηθήσει να μετρήσουνε μαζί τα Αμέτρητα...
Καιρό πολύ είχα να διαβάσω μια τόσο όμορφη, μα και τόσο μεστή και πλήρη νοημάτων εικονογραφημένη ιστορία. Λέξη τη λέξη η Μαρία Αγγελίδου, φτιάχνει μια ιστορία που μετατρέπει το μέτρημα από πράξη καθημερινή, της λογικής, σε μία πράξη της καρδιάς που ξεπερνά τα όρια του αισθητού κόσμου. Δεν πρόκειται για μέτρημα κατεχόμενων αγαθών. Δηλώνει πρόθεση γνώσης. Το μέτρημα μέσα στην ιστορία της γίνεται ο τρόπος να ορίσεις τον κόσμο και να οριστείς, να βρεις τη θέση σου σε αυτόν. Είναι εκείνο που διώχνει το φόβο για το αύριο, φέρνει το άγνωστο στις αληθινές του διαστάσεις και καθαρίζει τον ορίζοντα της σκέψης από την ομίχλη της αβεβαιότητας. Το Κορίτσι στην ιστορία δεν κατέχει όσα μετρά, αλλά κατανοεί εκείνα που μετράει. Αποκτά μια ενσυνείδητη γνώση για αυτά. Είναι ίσως ένας έμμεσος τρόπος να μας πει η συγγραφέας, ότι αμέτρητα μένουν μόνο τα απαρατήρητα, εκείνα που κανείς δεν στρέφει το βλέμμα του απάνω τους. Και δεν έχει σημασία αν είναι υλικά ή άυλα, μεγάλα ή μικρά, σπουδαία ή ταπεινά. Το βλέμμα μας τα κάνει τέτοια. Το μέτρημα δηλώνει φροντίδα. Ό,τι δεν μετράμε, είναι σαν να μην υπάρχει για εμάς. Μάλλον δεν είναι τυχαίο που στη γλώσσα μας (και σε άλλες γλώσσες) όταν θέλουμε να δηλώσουμε την απαξίωση, λέμε "δεν το(ν) υπολογίζω" ή "δεν μετράει για μένα". Ίσως τελικά, αυτό που πάντα μένει και θα μένει αμέτρητο, γιατί κάθε στιγμή βαθαίνει και μας κατακλύζει, είναι το θαύμα της αληθινής αγάπης.
Είναι επίσης ιδιαίτερος και ο τρόπος που έχει η συγγραφέας να ταιριάζει το κλασσικό με το καινούριο. Τι κι αν η ιστορία μας έχει μια πριγκίπισσα; Σε τίποτα δεν μοιάζει με εκείνες του παλιού καιρού. Το κορίτσι είναι μια πριγκίπισσα που δεν μένει κλεισμένη σε πύργο, μα είναι έξω, ελεύθερη να εξερευνά τον κόσμο. Μια πριγκίπισσα που δεν περιμένει τον πρίγκιπα να τη βρει, αλλά βγαίνει η ίδια σε αναζήτησή του. Μια πριγκίπισσα που επιλέγει μόνη της, ελεύθερα το ρόλο, τον σύντροφο, τη μοίρα της. Και έχει και ένα πρίγκιπα, αληθινό, που δεν είναι ο πιο δυνατός, ούτε ο πιο σπουδαίος, μήτε καμώνεται ότι τα ξέρει όλα. Μα είναι εκείνος που γνωρίζει καλά το κλειδί που κάνει δύο ανθρώπους να μπορέσουν μαζί και μόνο έτσι, να μετρήσουν τα Αμέτρητα...
Το βιβλίο δεν θα ήταν ίδιο χωρίς τη σπουδαία εικονογράφηση του Βασίλη Σελιμά. Με τον τρόπο που οι εικόνες του αφηγούνται την ιστορία, καταφέρνει να φωτίσει εντυπώσεις, υποψίες, αισθήματα, σκέψεις, φόβους και επιθυμίες, που δεν κατονομάζονται ρητά στο κέιμενο, μα βουίζουν ζωηρά κάτω απο το δέρμα των λέξεων. Σίγουρα αποτελεί ένα μεγάλο ευτύχημα για τον αναγνώστη η τόσο ταιριαστή συνεργασία των δύο δημιουργών.
Ένα από τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς που πέρασε!
Αναφορά στην βιβλιοκριτική για το βιβλίο "Ta αμέτρητα" καθώς και άλλες Προτάσεις βιβλίων για παιδιά και εφήβους ανά ηλικία για το 2022 θα βρείτε στην ομώνυμη ανάρτηση στο εκπαιδευτικό Blog τηςTwinkl!
Συγγραφέας: Μαρία Αγγελίδου
Εικονογράφος: Βασίλης Σελιμάς
Εκδόσεις: Ίκαρος
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου