Καθηλωτικό! Ένα από τα πιο ιδιαίτερα νεανικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει, ένα ψυχολογικό θρίλερ που κόβει την ανάσα.Αν σκεφτεί κανείς ότι γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1970, εντυπωσιάζεται ακόμα περισσότερο, όχι μόνο για το πόσο σύγχρονη είναι η γραφή του, αλλά και για το πόσο επίκαιρο είναι το θέμα του.
Μια ομάδα τρομοκρατών καταλαμβάνει ένα σχολικό λεωφορείο και κρατά τα παιδιά σε ομηρία. Τρεις έφηβοι θα βρεθούν στο κέντρο της τραγωδίας: ο Μίρο, ο τρομοκράτης, η Κέιτ, η οδηγός, και ο Μπεν, ο ενδιάμεσος. Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια πόλη της Αμερικής, πάνω σε μια εγκαταλελειμμένη γέφυρα. Οι τρομοκράτες, για την χώρα καταγωγής των οποίων δεν μας δίνονται πληροφορίες, πέραν από το ότι βρίσκεται σε πόλεμο, κρατούν τα παιδιά απαιτώντας την απελευθέρωση κάποιων συνεργατών τους. Η Κέιτ που εκείνη την ημέρα αντικαθιστά στο τιμόνι του λεωφορείου τον θείο της, θα γίνει ο φύλακας άγγελος των παιδιών για όσο διάστημα διαρκεί η ομηρία. Ο Μίρο, ο νεαρότερος των τρομοκρατών, θα έχει την ευθύνη της Κέιτ και του λεωφορείου, όσο ο αρχηγός της επιχείρησης διαπραγματεύεται με τους επικεφαλής της άλλη πλευράς, ενώ ο Μπεν, ο γιος του στρατηγού που κάνει τις διαπραγματεύσεις θα οριστεί να μεταφέρει στους τρομοκράτες το μήνυμα που ζήτησαν.
Η δράση είναι καθηλωτική όχι μόνο σε επίπεδο γεγονότων, αλλά και σε επίπεδο ψυχολογικής εξέλιξης. Ο συγγραφέας αποτυπώνει με ενάργεια την εσωτερική μάχη των πρωταγωνιστών του, τα ηθικά διλήμματα που υποφέρουν, σκιαγραφεί τις συνθήκες, κοινωνικές και οικογενειακές που οδήγησαν τον καθένα στη θέση που βρίσκεται, βάζει τον αναγνώστη να αναρωτηθεί για τα γεγονότα και τις ζυμώσεις που χτίζουν την προσωπικότητα του καθενός από αυτούς, τους διαφορετικούς δρόμους που ανοίγονται μπροστά τους και τα κριτήρια με τα οποία επιλέγει ο καθένας τους ποιον τελικά θα περπατήσει.
Προσωπική ευθύνη και πολιτική ταυτότητα, ηθική και επανάσταση, βία και πατριωτισμός, είναι δίπολα πάνω στα οποία στηρίζεται η δράση, αλλά και οι προσωπικές επιλογές των ηρώων.
Ο συγγραφέας καταφέρνει να κρατά μια αξιοθαύμαστη ισορροπία ανάμεσα στις δυο πλευρές. Καταφέρνει να γεμίσει τον αναγνώστη με αισθήματα και σκέψεις αντιφατικές. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί σε αυτή την ιστορία. Η βία είναι σκληρή και ωμή. Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να προστατεύσει τον αναγνώστη, επιλέγοντας να παρουσιάσει μια πιο soft εκδοχή του φαινομένου της τρομοκρατίας. Παρ΄ όλα αυτά, είναι ξεκάθαρη η διάθεση του να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της ιστορίας από το επίπεδο της σύγκρουσης των διαφορετικών κοινωνικών ομάδων, σε ό,τι, είναι εκείνο που συντηρεί και θρέφει αυτές τις συγκρούσεις, μετατρέποντας τα ξεχωριστά άτομα σε ορκ(γ)ισμένα εργαλεία επικράτησης της μιας ή της άλλης ιδεολογίας, ανεξάρτητα από το προσωπικό τους κόστος.
Διαβάζοντας την ιστορία του Κορμιέρ, καταλαβαίνεις ότι ο θάνατος δεν είναι πάντα απευκταίος, και η ζωή δεν αποτελεί πάντα τη λογική επιλογή. Η επιλογή του ζω πεθαίνοντας ή πεθαίνω ζώντας, είναι ανοιχτή στην εξέλιξη της ιστορίας. Αλλά και η διάσταση ενός θανάτου ηθικού, έρχεται να υπερβεί την έννοια του σωματικού θανάτου, καθιστώντας την ηθική αλλοτρίωση τον πρώτο, πρωταρχικό και ίσως μόνο αληθινό θάνατο του προσώπου του ανθρώπου.
Μια συγκλονιστική πραγματικά ιστορία που διατηρεί όλη την ηλεκτρισμένη ενέργειά της, χάρη στην εξαιρετική μετάφραση της Κώστιας Κοντολέων.
Συγγραφέας: Ρομπερτ Κορμιέρ
Μετάφραση: Κώστια Κοντολέων
Εκδόσεις: Ψυχογιός
ψυχολογικό θρίλερ, crossover, τρομοκρατία, πατριωτισμός, επανάσταση, βία, ηλικία 17+, εκδόσεις Ψυχογιός
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου