Aγάπη μόνο χρειαζόμαστε κι ένα πολύ μαλακό μαξιλάρι

Τι είναι αυτό που κάνει τη ζωή που μοιραζόμαστε με τους αγαπημένους μας, αληθινά πολύτιμη; Ποιο

είναι το συστατικό που σαν μυστική κόλλα, κρατά τα θεμέλια της ζωής μας και την κάνει ανθεκτική σε ό,τι μπορεί να είναι δυσάρεστα απρόβλεπτο; Τι μένει όταν ίσως όλα χαθούν; Υπάρχει κάτι που να δίνει νόημα σε ό,τι υλικό μπορεί να φτιάχνει τη ζωή μας, όταν το πιο πολύτιμο λείπει; 

Ο συγγραφέας μας δίνει την απάντηση ήδη από τον τίτλο. Ήδη από τις πρώτες σελίδες: αγάπη μόνο χρειαζόμαστε! Μοιάζει να είναι χωρίς νόημα, να διαβάσει κανείς την υπόλοιπη ιστορία, όμως ο κυκλικός τρόπος που την έχει δομήσει, καθιστά πολύ ουσιαστικό να παρακολουθήσουμε την περιπέτεια των ηρώων μας: του μικρούλη και του μπαμπά του. Γιατί ναι, μπορεί όλοι να συμφωνούμε ότι η αγάπη είναι το σημαντικότερο θεμέλιο της ζωής, το "ουκ άνευ", αλλά και η στέγη και η τροφή και η υγιεινή  και οι μικρές, περιττές ίσως απολαύσεις, κάνουν την καθημερινή μας ζωή περισσότερο υποφερτή, τη χρωματίζουν και κυρίως την προστατεύουν. Δημιουργούν τις συνθήκες να ανθίσει η αγάπη. Σκεφτόμουν ότι θα ήταν ενδιαφέρον αν η ιστορία άρχιζε ανάποδα. Αν μέσα σε ένα σπίτι, υπήρχαν όλα όσα χρειάζεται η κάθε μέρα για να βαδίσει ικανοποιητικά το δρόμο της, αλλά έλειπε η αγάπη. Πόσο αν-ούσια, πόσο ίσως α-σκοπα, σιωπηλά,  αδιάφορα θα έμοιαζαν όλα. Πόση "αδειοσύνη" μέσα σε ένα γεμάτο σπίτι! Γιατί πόση χαρά, πόσο γέλιο, πόση εμπιστοσύνη, πόση ασφάλεια δίνει ένα σπίτι, όταν λείπει η αγάπη από αυτούς που το κατοικούν; Πόσο ζωντανό είναι; Πόσο αληθινά μας προστατεύει από τις -συναισθηματικές- θύελλες της ζωής; Τι κάνει τελικά ένα σπίτι, σπίτι μας; "Οι άνθρωποί μας", λέει ο συγγραφέας και πως να διαφωνήσει κανείς! 

Ο συγγραφέας δεν παραβλέπει την σημασία των μικρών, υλικών πραγμάτων που κάνουν τη ζωή μας όμορφη. Δεν αγνοεί ότι εκτός από ανάγκες, έχουμε και επιθυμίες. Δεν ξεχνά ότι καμιά φορά τα υλικά πράγματα είναι ένας τρόπος να πούμε "σ' αγαπώ" "σε νοιάζομαι" " σε σκέφτομαι". Θέλει μόνο να μας υπενθυμίσει ότι η σχέση και δη η σχέση με το παιδί, είναι μια σχέση αγαπητική. Μας θέλει εκεί, με όλη μας την υπόσταση. Χρειάζεται να κάνουμε τη καρδιά μας κήπο, να φυτέψουμε και να φροντίσουμε τα σποράκια της αγάπης. Να τα δούμε να μεγαλώνουν σε δέντρο μεγάλο και γερό, με ρίζες βαθιές. Και σαν τους πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, να κρατηθούμε από αυτό όταν οι άνεμοι του καιρού θα φυσούν δυνατά και ίσως παρασύρουν οποιαδήποτε άλλη βεβαιότητα της ζωής μας.

Μια εξαιρετικά απλή, τρυφερή, αληθινή ιστορία, σαν αυτές που συνηθίζει να μας χαρίζει το ταλέντο του Peter Raynolds, μια ιστορία για παιδιά από 4 ετών και για όλους μας. 

Συγγραφέας - Εικονογράφος: Peter Raynolds και ο γιός του Henri Rocket Reynolds

Μετάφραση: Μάρω Ταυρή

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Άλλα βιβλία του συγγραφέα: 

https://paidikavivlia.blogspot.com/2021/09/blog-post_30.html

https://paidikavivlia.blogspot.com/2021/01/blog-post_19.html

https://paidikavivlia.blogspot.com/2020/12/blog-post.html

https://paidikavivlia.blogspot.com/2011/05/blog-post_10.html