"Η ιστορία μας είναι περίπλοκη κι απίστευτη. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι πολύ συχνά μια ιστορία έχει μια υπόθεση εντελώς διαφορετική από αυτή που νομίζουμε. Ίσως η δική μας ιστορία να μην έχει σχέση ούτε με ληστεία τράπεζας, ούτε με επίδειξη διαμερίσματος, ούτε με το δράμα κάποιων ομήρων. Και ίσως μάλιστα να μην είναι μια ιστορία γύρω από την ανθρώπινη βλακεία. Αρχίζει να γίνεται φανερό ότι είναι μια ιστορία για μια γέφυρα. "(σελ. 131)
Όποιος έχει διαβάσει οποιοδήποτε βιβλίο του Fredrik Backman, σίγουρα έχει καταλάβει την εξαιρετική του ικανότητα να πλάθει χαρακτήρες, τόσο ξεχωριστούς, σχεδόν ιδιόρρυθμους, μα ταυτόχρονα τόσο καθημερινούς. Και να τους πλάθει με τόση ευαισθησία και λεπτότητα, που να καθιστά την ανθρώπινη φύση, σχεδόν διάφανη.
Ένα τέτοιο μυθιστόρημα χαρακτήρων είναι και το "Άνθρωποι με άγχος". Όμηροι κατά λάθος, μετά από μια αποτυχημένη ληστεία τράπεζας, θα βρεθούν κάτω από την ίδια στέγη και θα περάσουν μαζί μερικές ώρες που θα τους αλλάξουν την ζωή. Άνθρωποι φαινομενικά, ασύνδετοι μεταξύ τους, διαφορετικοί, όσο διαφορετικοί μπορεί να είναι μια νεαρή μητέρα που γίνεται ληστής τραπεζών, με μια ηλικιωμένη που υποφέρει από μοναξιά, ένα ζευγάρι νέες κοπέλες που διαφωνούν σε όλα, αλλά περιμένουν μαζί το πρώτο τους παιδί, με ένα ζευγάρι συνταξιούχων που ανακαινίζει και πουλά διαμερίσματα για να καλύψει τα κενά στο γάμο , μια μεσήλικη διευθύντρια τράπεζας με ψυχολογικά προβλήματα, με έναν άντρα που φοράει το κεφάλι ενός κούνελου, και μια υπερβολικά ενθουσιώδης μεσίτρια που δουλεύει ανήμερα πρωτοχρονιάς, με έναν νεαρό αστυνομικό που προσπαθεί να αποδείξει την αξία του. Όλοι αυτοί, μπλέκουν τις ιστορίες τους, τις προσωπικές τους εξομολογήσεις και με κάποιο τρόπο γίνονται γέφυρα ο ένας για τον άλλο, να διαβεί τα προσωπικά του αδιέξοδα και να βγει από μια κατάσταση εσωτερικής ομηρίας, σε προσδοκίες, λάθη και σκιές του παρελθόντος. Και όλα αυτά, με θέα μια γέφυρα, από όπου 10 χρόνια πριν, ένας ευσυνείδητος, στοργικός πατέρας, βούτηξε στο κενό και μια έφηβη κοπέλα απετράπει τελευταία στιγμή από το να κάνει το ίδιο.
Ο συγγραφέας, με εξαιρετική δεξιοτεχνία καταφέρνει να φωτίσει την αγωνία που γεμίζει τον άνθρωπο η μετάβαση στην ενήλικη ζωή, αλλά και κάθε μετάβαση, κάθε απρόσμενη αλλαγή που συμβαίνει στη ζωή του, ειδικά όταν αυτή έρχεται με τη μορφή διάψευσης των προσδοκιών πάνω στις οποίες στήριξε την ζωή ή την ζωή που πίστευε πως ζούσε. Με την ανάγνωση των προσωπικών ιστοριών των πρωταγωνιστών, ο αναγνώστης θα αναρωτηθεί για τα όρια μεταξύ καλού και κακού, ηθικού και ανήθικου, θα διαπιστώσει τη λεπτή γραμμή που χωρίζει την αξιοπρέπεια από την παραβατικότητα, την κανονικότατα από την απελπισία. Θα καταφέρει να δει τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους η μοναξιά μπορεί να διαλύσει τους ανθρώπους και πιθανά θα καταλάβει ότι τελικά οι ζωές των ανθρώπων δεν είναι τόσο ασύνδετες, όπως ίσως φαίνονται, καθώς οι επιλογές του ενός δημιουργούν ένα ντόμινο αντιδράσεων στη ζωή κάποιου άλλου. Είναι αριστοτεχνικός ο τρόπος που ο συγγραφέας καταφέρνει να δέσει γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν με τις ζωές των ηρώων του στο σήμερα . Και να το κάνει όλο αυτό με χιούμορ, κοφτερή γραφή, και εξαιρετική απλότητα. Η τριτοπρόσωπη γραφή του δίνει την απαραίτητη απόσταση από τους πρωταγωνιστές του και την κατάλληλη οπτική να δει τις ζωές τους να σμίγουν, πριν καν οι ίδιοι το αντιληφθούν. Οι ήρωες του, καθένας με τον δικό του διακριτό ρόλο στην ιστορία, είναι εμείς. Είναι κάθε ένας από εμάς, είναι τα πολλά πρόσωπα που συνθέτουν την κοινωνία των ανθρώπων.
Τελειώνοντας ο αναγνώστης το βιβλίο, δεν θα υποπτεύεται πια, θα είναι σίγουρος ότι αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν. Όσο κι αν είμαστε διαφορετικοί. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να απλώσουμε γέφυρες, γέφυρες επικοινωνίας, αγάπης, σεβασμού, κατανόησης, ειλικρίνειας, συγνώμης.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.
Άλλα βιβλία του F. Backman
Η γιαγιά μου σας χαιρετά και ζητάει συγνώμη
Ένας άνθρωπος που τον έλεγαν Οβ
Backman, κατανόηση, γέφυρα, ηλικία 16+, ληστεία, ομηρία, εκδόσεις Κέδρος, συγχώρεση,
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου